Προφανής αγωνία και έλλειψη πάσας συνεννόησης μπορεί να συμπεράνει κανείς πίσω από τις χθεσινές δηλώσεις των Ευρωπαίων εταίρων, υπουργών, αρχηγών κρατών και κοινοτικών στελεχών. Σε μια δεύτερη ανάγνωση όμως πηγές των Βρυξελλών δείχνουν με το δάχτυλο τον υπόγειο πόλεμο των τάσεων που επιθυμούν την παραμονή ή την αποπομπή της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Η διαμάχη αυτή ποτέ δεν έπαψε, παρά το γεγονός ότι στο προσκήνιο επικράτησαν οι οπαδοί της «λύσης εντός ευρώ» και είναι πλέον σαφές ότι η ΕΕ δε μπορεί να σώσει κάποιον που δε θέλει να σωθεί.

Κοινοτικός αξιωματούχος που μίλησε στο Real.gr, συγκρίνοντας τη σημερινή κατάσταση ακυβερνησίας και αμφίσημων μηνυμάτων με την ανακοίνωση περί δημοψηφίσματος τον περασμένο Νοέμβρη, έκανε λόγο για «αυτοκτονικές τάσεις μερίδας του πολιτικού συστήματος». Λίγο αργότερα ο Ντ.ΚονΜπεντίτ από την Γαλλική Monde σημείωνε τον κίνδυνο πραξικοπήματος στην περίπτωση που η Ελλάδα βγει από την ευρωζώνη: «Χρειάζεται να δοθεί ένα μήνυμα ελπίδας από την Ευρώπη... Εάν οι Έλληνες αφεθούν μόνοι τους, υπάρχει το ρίσκο πραξικοπήματος».

Την ίδια ώρα ο Βόλφγκαν Σόιμπλε ξεκαθάριζε ότι η επιλογή δεν είναι στο Βερολίνο ή τις Βρυξέλλες, αλλά στην Αθήνα: «Η ΕΕ, η ευρωζώνη και το ΔΝΤ είναι αποφασισμένες να κάνουν το παν για να βοηθήσουν την Ελλάδα. Αλλά μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να αποφασίσει εάν η Ελλάδα είναι έτοιμη να κάνει ό,τι απαιτείται... Η Ελλάδα μπορεί να υπολογίζει στην αλληλεγγύη της Ευρώπης, αλλά εάν η Ελλάδα δε θέλει να βοηθήσει τον εαυτό της, δεν μπορεί να γίνει τίποτε».

Το δίλημμα βεβαίως, δεν έχει γίνει κατανοητό από το σύνολο του πολιτικού κόσμου στην Αθήνα. Μη τήρηση των υπαρχουσών συμφωνιών, καταγγελία, ή «απονομιμοποίηση» όπως λέει ο κ.Τσίπρας, του μνημονίου σημαίνει πως η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει εσωτερική και εξωτερική στάση πληρωμών καθώς η χρηματοδοτική ροή από τον EFSF θα διακοπεί. Αυτομάτως θα τεθεί εκτός ευρωσυστήματος και κοινού νομίσματος, με πολύ «ενδιαφέρουσες συνέπειες» η πιο ήπια από τις οποίες θα είναι ένας πληθωρισμός 30- 40% σύμφωνα με την BNP Paribas.

Γι’ αυτό και η Αυστριακή υπουργός οικονομικών Μ.Φέκτερ ξεκαθάρισε πως: «Ακόμη και μετά από μια έξοδο, θα πρέπει να ληφθούν τα ίδια μέτρα όπως και σήμερα, δηλαδή να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, να εκσυγχρονιστεί η δημόσια διοίκηση, να υπάρξουν κίνητρα για την ανάπτυξη και να προωθηθεί η περιφερειακή ανάπτυξη... συνεπώς η έξοδος δε θα έχει κανένα νόημα (κέρδος) για την ίδια τη χώρα».

Από την άλλη και τα κράτη μέλη, η ΕΚΤ και το ευρωσύστημα προφανώς και θα πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους για ένα τέτοιο ενδεχόμενο καθώς μετά το PSI, εάν η Ελλάδα «χρεοκοπήσει, θα χρεοκοπήσει σε βάρος μας», σύμφωνα με κοινοτικό αξιωματούχο που μίλησε στο ρόιτερς και ο οποίος έχει αρμοδιότητα παρακολούθησης του ελληνικού προγράμματος. Ο ίδιος αξιωματούχος επεσήμανε ότι «από τακτικής σκοπιάς, έχει κάποιο νόημα να τίθεται το ζήτημα με όρους “είτε εφαρμόζετε ή φεύγετε”. Αλλά στην ουσία δεν μπορεί να τεθεί έτσι, διότι δεν μπορούμε να αντέξουμε το να χάσουμε την Ελλάδα». Συνάδελφός του όμως άμεσα τον διέψευσε ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα δοθεί και «Τρίτη» ευκαιρία στην Ελλάδα: «Εάν δεν μπορούν να εφαρμόσουν το πρόγραμμα θα χρεοκοπήσουν... Δεν βλέπω πώς οι πιστωτές θα άνοιγαν ξανά τα πορτοφόλια τους».

Είναι προφανές ότι η καλύτερη λύση είναι το να τα βρουν οι δύο πλευρές. Καταρχήν το ελληνικό πολιτικό σύστημα πρέπει να καταλάβει τι είναι εφικτό και τι όχι, «να αντιληφθούν το μέγεθος της καταστροφής» που συνεπάγεται μια έξοδος και αυτό το μήνυμα να περάσει και στους ψηφοφόρους - κάτι που δεν έγινε επαρκώς πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου.

Οι Βρυξέλλες γνωρίζουν ότι οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα δείχνουν πως το 75% των ψηφοφόρων θέλουν η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ. Καμία όμως προνομιούχα ομάδα δεν θέλει να συμμετάσχει στον επιμερισμό των βαρών, όπως και κανείς από όσους έχουν ήδη υποστεί θυσίες δεν επιθυμεί να κάνει και άλλες. Συνεπώς δεν είναι καθόλου σαφές για τους κοινοτικούς αναλυτές τι θα επικρατήσει σε ένα ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών. Για αρχή πάντως η κατάσταση θα πρέπει να παρουσιαστεί όπως πραγματικά έχει.

Στο μεταξύ η ΕΕ αρχίζει και αποκτά πάλι κοινό βηματισμό, αργά αλλά σταθερά καθώς όλα δείχνουν πως ο Ζ.Κ.Γιούνκερ πέτυχε στην πρώτη του διερευνητική συνάντηση με τον Φ.Ολάντ να γεφυρώσει το χάσμα με το Βερολίνο. Ο Ολάντ θα κάνει ένα βήμα προς τη δημοσιονομική σοβαρότητα, η Μέρκελ ένα προς τη συγκρατημένη αναπτυξιακή ώθηση και Παρίσι και Βερολίνο θα συναντηθούν στα μισά του δρόμου, στις Βρυξέλλες και το αναπτυξιακό «πακέτο Μπαρόζο».

Η Ελλάδα προφανώς και θα επωφεληθεί, αρκεί να μείνει στο παιχνίδι, όπως επαναλαμβάνουν κάθε μέρα τα στελέχη της επιτροπής.

Σε σχέση τέλος με την επιστολή Τσίπρα και τα διάφορα «περί απονομιμοποίησης», οι Βρυξέλλες ξεκαθαρίζουν ότι το ελληνικό κράτος έχει συνέχεια, το κοινοτικό δίκαιο πρέπει να γίνεται σεβαστό και σε τελική ανάλυση υπάρχουν και οι άλλες δύο επιστολές των πολιτικών αρχηγών που δεσμεύονται για την τήρηση της νομιμότητας. Ουδείς στις Βρυξέλλες σκέφτεται να αναγάγει την επιστολογραφία και την αντιπαράθεση σε επίπεδο ανώτερο από αυτό που της αρμόζει. Όπως εξάλλου είπε και ο νέος Γάλλος πρόεδρος για τον κ.Τσίπρα: «Ζήτησε να συναντηθούμε. Αν ήταν αρχηγός κράτους το αίτημα θα είχε ικανοποιηθεί... Σαν αρχηγό κόμματος δεν μπορώ να τον δεχθώ».

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...