Το τέλος μιας πολιτικής εξουσίας, μιας κομματικής ηγεσίας, επέρχεται νομοτελειακά όταν αυτή δεν μπορεί να συλλάβει τις ιστορικές, κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται. Όταν έχει απολέσει την επαφή με την πραγματικότητα, όταν έχει διαρρήξει τις σχέσεις της με την κοινωνία και όταν ως μόνη βάση της επιβίωσής της έχει απομείνει η υποταγή της σ' ένα σύστημα συμφερόντων, το οποίο υπηρετεί άνευ όρων.

Γι' αυτό και η «συνεργατική» των Μνημονίων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, την 7η Μαΐου βρέθηκαν σ' ένα ιστορικό «ναδίρ», που δεν μπορούν ακόμα να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν. Είχαν διαβεβαιώσει «τα αφεντικά τους» ότι έστω και με δυσκολία, έστω και με τη συνεπικουρία της Ντ. Μπακογιάννη και του Γ. Καρατζαφέρη, θα μπορούσαν να συνεχίσουν να υπηρετούν πιστά τη μνημονιακή στρατηγική.

Όμως με την ψήφο της 6ης Μαΐου ο λαός αφαίρεσε από τα συστημικά συμφέροντα και τους κομματικούς τους υπηρέτες τη δυνατότητα να αποφασίζουν και να επιβάλλουν αυθαίρετα τις βουλήσεις τους. Η Ιστορία, έστω και δειλά, γυρίζει σελίδα... οι πρωτοβουλίες και οι αποφάσεις μετατοπίζονται στη βούληση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, χωρίς να παραγνωρίζονται οι αντιφάσεις που διατρέχουν, τόσο σε κομματικό-πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, την πλειοψηφία αυτή.

Τα μνημονιακά συμφέροντα δεν περίμεναν αυτήν την εξέλιξη. Μοιάζουν με πληγωμένο θηρίο που στην απελπισία του δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσον, να επιφέρει οποιαδήποτε καταστροφή, προκειμένου να επιβιώσει.

Πρώτος στόχος: Αναπαλαίωση και ενίσχυση του κατεδαφισθέντος κομματικού «υλικού». Ο «κατ' όναρ» αυτοδυνάμως πρωθυπουργεύσας Α. Σαμαράς μετατρέπεται σε κομματικό επαίτη και εκλιπαρεί τώρα τα απορριφθέντα από τη λαϊκή ψήφο νεοφιλελεύθερα και ακροδεξιά κομματικά «περιτρίμματα», ΔΗΣΥ, ΛΑΟΣ, ΔΡΑΣΗ κ.λπ., να προσέλθουν και να ενισχύσουν, με το ανάλογο «αντίτιμο», το «συντηρητικό - φιλελεύθερο» στρατόπεδο εν όψει της μεγάλης αναμέτρησης...

Ο ευτελισμός, η συναλλαγή, η αναξιοπρέπεια, ο ακραίος πολιτικός κυνισμός σ' όλο τους το μεγαλείο...

Η πολιτική όμως δεν είναι πρώτου βαθμού εξίσωση άθροισης ποσοστών. Το «άθροισμα», αντίθετα, δύο ή περισσότερων αποτυχημένων και καταδικασμένων πολιτικών επιλογών, η συμπαρουσία προσώπων που μέχρι χθες αλληλοκατηγορούντο και ενοχοποιούσε το ένα το άλλο, καταγγέλλοντάς το ως υπεύθυνο της κατάρρευσης της συντηρητικής παράταξης, μπορεί να αποδειχτεί πολύ κατώτερο των προσδοκιών...

Η Ντόρα Μπακογιάννη, εάν τελικώς ενταχθεί στη ΝΔ, προσβλέπει σε έναν και μοναδικό στόχο: Στην εκδίωξη -μετά την επόμενη εκλογική αποτυχία- του Α. Σαμαρά και στην επάνοδό της στα ηγετικά κλιμάκια ή και στην ίδια την ηγεσία της ΝΔ.

Ήδη από τώρα ο Α. Σαμαράς είναι «προγραμμένος» και, εάν δεν επακολουθούσαν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου, θα διήνυε τώρα το «πράσινο μίλι» προς το Συνέδριο της αποπομπής του από την ηγεσία της ΝΔ.

Ο δεύτερος στόχος αφορά το περιεχόμενο και τις πρακτικές της προεκλογικής εκστρατείας που θα ακολουθήσει το μνημονιακό στρατόπεδο: Η μια πλευρά αφορά την αποδόμηση του ίδιου του Α. Τσίπρα, την κατασυκοφάντηση και διαστρέβλωση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν η κυρίαρχη αντιπαράθεση διαμορφώνεται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι πρωτοφανές το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ βάλλονται πανταχόθεν, ακόμα και από τα κόμματα της Αριστεράς... Αυτό σημαίνει κρίση του πολιτικού συστήματος κι όχι μόνο κρίση του δικομματισμού.

Η τρομοκράτηση των πολιτών, ο εκφοβισμός, τα ακραία διλήμματα -ευρώ ή δραχμή, απομόνωση ή Ευρωζώνη-, τα οποία εξαπολύονται σε απόλυτο συντονισμό των εγχώριων μνημονιακών συμφερόντων με το 4ο Ράιχ και τη διεθνή κερδοσκοπία, θα αποτελέσουν το καθημερινό «μενού» της προεκλογικής περιόδου.

Τον πυρήνα αυτόν της προπαγάνδας περιβάλλει ένας δεύτερος κύκλος «καταγγελιών» και «συνθημάτων», που παραπέμπουν στην πρώτη μετά τον εμφύλιο αλλά και στη δικτατορική περίοδο αντικομμουνιστική προπαγάνδα: Περί «σταλινισμού» του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε ο Γ. Καρατζαφέρης, ενώ επίσημοι εκπρόσωποι της ΝΔ μιλούν για δέσμευση των καταθέσεων στις τράπεζες, για «κοινωνικοποίηση» επιχειρήσεων και περιουσιών... Αυτό είναι το κατάντημα των εκπροσώπων των πλέον στυγνών μνημονιακών συμφερόντων που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, τον λαό στην εξαθλίωση, που επέβαλαν καθεστώς κοινοβουλευτικής δικτατορίας.

Δεν πρόκειται όμως να σταματήσουν σ' αυτό το επίπεδο. Είναι ικανοί να προκαλέσουν «τραπεζικό επεισόδιο», να δημιουργήσουν τεχνητή κρίση, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους πολίτες.

Χρειάζεται ψυχραιμία, πίστη στις δυνάμεις μας, αποφασιστικότητα και όχι παθητική στάση και υποταγή. Απαιτούνται, το κυριότερο, σαφείς απαντήσεις από το αντιμνημονιακό «στρατόπεδο», κατεξοχήν από τον ΣΥΡΙΖΑ, για τις συγκεκριμένες κινήσεις και επιλογές, για τα συγκεκριμένα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν, ώστε η ψήφος του λαού να οδηγήσει σε μια νέα προοπτική. Η ιστορική τομή της 6ης Μαΐου θα πρέπει να εδραιωθεί και να διευρυνθεί.