Επειδή σε καλοπληρώσανε, για να μου πείς, ότι με την λιτότητα και την απαξίωση θα βγούμε απ την κρίση που εσύ και τ αφεντικά σου δημιουργήσατε. Πού ακούστηκε ότι κόβοντάς μου τα πάντα θα αναπτυχθώ; Έχεις ακούσει ποτέ, να κόβουν σε μωρό το γάλα και να αναπτύσσεται; Στον θάνατο το οδηγεί!

Μου έκοψες τα λεφτά, μου έκοψες την ζωή, μου έκοψες τις διόδους...

Και; Τι κατάλαβες;

Μείωσες την αξία της περιουσίας μου, πατρογονικής και προσωπικής στο 1/4.

Μού αύξησες την φορολογία στα ανύπαρκτα πιά εισοδήματά μου.

Μου στέρησες βασικά αγαθά για την επιβίωσή μου.

Με άφησες άνεργο και χωρίς μία.

Με έκανες να μην έχω να πάω μιά βόλτα.

Με έκανες να απομονωθώ απ τους φίλους μου, επίσης επειδή δεν έχω.

Με έκανες να φοβάμαι να σηκώσω το τηλέφωνο ή ν ανοίξω την πόρτα.

Με έκανες να μην ξέρω τι να πω στα παιδιά μου, γιατί αλλάζουν σχολείο ή γειτονιά.

Με έκανες καταθλιπτικό και κατηφή.

Με έκανες να βλέπω τους τοίχους του σπιτιού μου σαν τα ντουβάρια της φυλακής μου.

Με έκανες να μην μπορώ να βοηθήσω κανέναν δίπλα μου.

Με έκανες να μην ξέρω τι να πω στον γέροντα πρόγονό μου, όταν με ρωτάει "γιατί;"

Με έκανες να μην μπορώ ούτε το κατοικίδιό μου να ταΐσω.

Κυρίως με έκανες, την κάνη που ήθελα να στρέψω πάνω σου,

για όσα κακά μου έκανες, να την στρέφω στο δικό μου κεφάλι.

Τρία δεν κατάφερες να μου πάρεις:

Την αξιοπρέπεια, την ελπίδα, και το χαμόγελο.

Και μ' αυτά θα σε πολεμήσω,

όσο και να προσπαθείς να με εξαθλιώσεις μέχρις εσχάτων.

Τον νου σου, γιατί είναι πολύ ισχυρά όπλα.

Και τώρα πιά είμαστε απέναντι: