Λίγο οι εκλογές, λίγο τα κινηματογραφικά βραβεία, λίγο ο ήλιος και οι υψηλές θερμοκρασίες, όλα έπαιξαν τον ρόλο τους ώστε η προσοχή να είναι στραμμένη εκτός των αιθουσών...

Σε μια σύντομη, λιτή, αλλά και πρόχειρα γραμμένη τελετή στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου γιόρτασε για τρίτη χρονιά το ελληνικό σινεμά απονέμοντας τιμητικό βραβείο στον κινηματογράφο «Αττικόν», θύμα της βίας.

Μεγάλος νικητής της βραδιάς ανακηρύχθηκε ο «Αδικος κόσμος» του Φίλιππου Τσίτου με τέσσερα βραβεία (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α’ και Β’ Αντρικού Ρόλου για τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τον Χρήστο Στέργιογλου αντίστοιχα). Αν και οι πολιτικές σπόντες δεν έλειψαν (ο Καφετζόπουλος αναφέρθηκε στους ανθρώπους της πολιτείας χαρακτηρίζοντάς τους ανίκανους και αδιάφορους), τελικά αυτό που διαπότισε τη βραδιά ήταν μια φράση της προέδρου της Ακαδημίας, της σκηνοθέτιδος Κατερίνας Ευαγγελάκου, για την επιμονή του Ελληνα κινηματογραφιστή. «Εχουμε λεφτά, κάνουμε σινεμά. Δεν έχουμε λεφτά, πάλι κάνουμε σινεμά!» Πάντα τέτοια.

Η τιμωρός / Haywire
Του Στίβεν Σόντερμπεργκ
Με τους: Τζίνα Καράνο, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Μάικλ Φασμπέντερ, Αντόνιο Μπαντέρας, Μάικλ Ντάγκλας
Περιπέτεια, 2011, ΗΠΑ/Ιρλανδία





Σε μια διαφορετική ταινία δράσης, «η τιμωρός» του Στίβεν Σόντερμπεργκ κατεβάζει ταχύτητα στο είδος περιπέτειας τύπου «Μπορν», αλλά ανεβάζει τον πήχη στις σκηνές μάχης. Η Μάλορι Κέιν, μια μυστική πράκτορας, ταξιδεύει από την Αμερική στη Βαρκελώνη και από το Νέο Μεξικό στο Δουβλίνο προσπαθώντας να σωθεί από μια επικίνδυνη συνωμοσία, την οποία ενορχηστρώνουν οι διάφοροι άντρες της ζωής της (εραστές και συνεργάτες). Στον πρωταγωνιστικό ρόλο εμφανίζεται η Τζίνα Καράνο, πρωταθλήτρια πολεμικών τεχνών, η οποία ρίχνεται στις σκηνές μάχης με μια ανατριχιαστική άνεση. Ταρακουνήθηκα λίγο, πρέπει να ομολογήσω, με συνταράζει πάντα η βία προς ή από γυναίκες, αν και η συγκεκριμένη ανταπαντά θριαμβευτικά στις προκλήσεις με λύσσα και μανία. Το πρόβλημα με την «τιμωρό» όμως δεν είναι το ξύλο που τρώει ή δίνει η Τζίνα Καράνο. Ο Σόντερμπεργκ, δουλεύοντας πάνω στο σενάριο του Λεμ Ντομπς, αδιαφορεί για τις λεπτομέρειες της πλοκής και της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων (απαραίτητες για να ακολουθήσεις τους πρωταγωνιστές) εστιάζοντας στην κινηματογράφηση της σωματικής διάδρασης και των περιβαλλόντων χώρων. Εχει ενδιαφέρον η περιήγησή του, αλλά παραδόξως όχι πολύ νεύρο. Αντί κατακλείδας, σας μεταφέρω μια σημείωση του Α. Σκοτ των «New York Times»: «Ταινίες σαν τον “Αμερικάνο”, το “Drive” και τώρα την “Τιμωρό” δεν είναι τόσο χαζές όσο θα τις θέλαμε, ούτε τόσο έξυπνες όσο πιστεύουν οι δημιουργοί τους πως είναι, και ποτέ, τελικά, τόσο διασκεδαστικές».

Fish’n’Chips
Του Ηλία Δημητρίου
Με τους: Μάριο Ιωάννου, Μαρλέν Καμίνσκι, Αν-Μαρί Ο’Σάλιβαν, Διομήδη Κουφτερό
Δραματική, 2011, Κύπρος




Το «Fish’n’Chips», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ηλία Δημητρίου, παρουσιάζει την ιστορία του Aντι, ενός Κύπριου μετανάστη στο Λονδίνο που αποφασίζει να γυρίσει στην Κύπρο μαζί με τη σύντροφό του και την κόρη της - κυρίως για χατίρι της ηλικιωμένης μητέρας του. Εκεί επενδύουν όλες τις ελπίδες τουw σε ένα παραλιακό fish’n’chips εστιατόριο (η δουλειά που ο Aντι έκανε επί χρόνια στο Λονδίνο), αλλά η πραγματικότητα τους επιφυλάσσει ανατροπές.
Χαμηλών τόνων, αλλά καλογυρισμένο και προσεγμένο τόσο κινηματογραφικά - τεχνικά όσο και απέναντι στους χαρακτήρες του, η ταινία του Δημητρίου αγκαλιάζει με ανθρωπιά τους ήρωές του και αναδεικνύει την πολύ μεστή ερμηνεία του Μάριου Ιωάννου στον ρόλο του Αντι.

Ghost Rider: Το πνεύμα της εκδίκησης / Ghost Rider: Spirit of Vengeance
Των Μαρκ Νεβελντάιν, Μπράιαν Τέιλορ
Με τους: Νίκολας Κέιτζ, Βιολάντε Πλάσιντο, Κιρόν Χάιντς, Αϊντρις Ελμπα
Περιπέτεια φαντασίας, 2011, ΗΠΑ/Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα





Ο Νίκολας Κέιτζ επιστρέφει ως ο φλεγόμενος μηχανόβιος ήρωας κόμικ Ghost Rider, προσπαθώντας εδώ να σώσει μια μητέρα και τον γιο της, προτού αυτός μεταμορφωθεί στον διάδοχο του Σατανά και καταστρέψει τη Γη. Οσο χαρούμενη είμαι όποτε και όπου βλέπω τον Κίρον Χάιντς (στον ρόλο του Σατανά) και τον Αϊντρις Ελμπα (στον ρόλο ενός αλκοολικού προστάτη του καλού), άλλο τόσο εξοργίζομαι με την αδυναμία-αδιαφορία του Νίκολας Κέιτζ να προσποιηθεί έστω πως μπορεί να παίξει. Η ταινία είναι ένα χάος, αλλά ούτε καν από εκείνα που σε κάνουν να γελάς.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...