Η σκοτεινιά κι ο ζόφος ταιριάζουν απόλυτα στην ιστορία της μαυρομαλλούσας με τα κόκκινα χείλια, η οποία για πρώτη φορά υποβάλλεται σε τόσες ανατροπές. Υπάρχουν φορές που τα μεταλλαγμένα κάνουν καλό.

Οση ατμόσφαιρα λείπει από τον κόσμο του Έντγκαρ Άλαν Πόε στο «Κοράκι», έχει βρει το χώρο της στη «Χιονάτη και τον κυνηγό», μια ωραιότατη μεταφορά του κλασικού παραμυθιού. Αν δεν έχετε δει χιλιάδες φορές την «Casablanca» μπορείτε να την ξαναδείτε σε θερινό, μόλις τρία χρόνια μετά την τελευταία της επανέκδοση στη χώρα μας. Αλλιώς, το «Key Largo» προσφέρει μια πιο σπάνια, λιγότερο δυνατή όμως ταινία από τα παλιά. Και μιας και το ανέφερα, τα θερινά έχουν αρχίσει να ανοίγουν πάλι τις πόρτες τους σαν μανιταράκια μετά τη βροχή - έχετε το νου σας.

(3) Η Χιονάτη και ο κυνηγός / Snow White and the Huntsman

Του Ρούπερτ Σάντερς. Περιπέτεια, 2012, ΗΠΑ. 2 ώρες και 7 λεπτά. Με τους: Σαρλίζ Θέρον, Κρίστεν Στιούαρτ, Κρις Χέμσγουορθ




Στον αντίποδα του «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου» αυτή εδώ η Χιονάτη είναι σκοτεινή, απειλητική, μεσαιωνική. Έχει την Σαρλίζ Θέρον στο ρόλο της κακιάς μάγισσας, η οποία παρά τη μάλλον τραβηγμένη ερμηνεία της, δημιουργεί μία γυναίκα σχεδόν φεμινίστρια, με παρελθόν και τραύματα - και φυσικά αστείρευτο μένος. Έχει επίσης την Κρίστεν Στιούαρτ στο ρόλο της Χιονάτης, η οποία για ακόμη μια φορά βρίσκεται ανάμεσα σε δυο άντρες, τον Κυνηγό (Χέμσγουορθ) που δεν τη σκοτώνει αλλά την ακολουθεί στο ταξίδι της και τον Γουίλιαμ (Σαμ Κλάφλιν) με τον οποίο μεγάλωσαν μαζί. Και για ακόμη μια φορά περιφέρεται υποφέροντας από ένα ανείπωτο μαρτύριο γαστρεντερίτιδας που κάνει τα φρύδια της να σουφρώνουν, το χείλι της να τρεμοπαίζει και τα μάτια της να θολώνουν στα όρια του πόνου. Η ταινία έχει επίσης εφέ με γούστο και φαντασία, αρκετές ανατροπές στη βασική ιστορία ώστε να σε κρατάει ξύπνια, μια παράξενη ομάδα νάνων που τους υποδύονται κανονικοί ηθοποιοί (προκαλώντας φυσικά τις ανάλογες, δίκαιες αντιδράσεις), μαυρίλα, μαγεία, ξωτικά και επιρροές από «Εξκάλιμπερ», «Γουίλοου», «Άρχοντα των δαχτυλιδιών» ακόμα και «Game of Thrones». Και, παρεμπιπτόντως, όλο αυτό λειτουργεί ρολόι. Ένα παραμύθι για τα ‘10s.

(2) Το κοράκι / The Raven

Του Τζέιμς ΜακΤιγκ. Μυστηρίου, 2012, ΗΠΑ/Ουγγαρία/Ισπανία. 1 ώρα και 50 λεπτά. Με τους: Τζον Κιούζακ, Άλις Ίβ, Λουκ Έβανς, Μπρένταν Γκλίσον




Για μια ταινία εμπνευσμένη από τον χαρακτήρα και τα κείμενα του Έντγκαρ Άλαν Πόε, το «Κοράκι» δεν αποπνέει ούτε στάλα από την παγωμένη, σκοτεινή ατμόσφαιρα του έργου του. Πατώντας πάνω στο μυστήριο που τυλίγει τις τελευταίες μέρες του Πόε πριν τον ξαφνικό θάνατό του, η ταινία παρουσιάζει έναν δολοφόνο που αντιγράφει τις τελετουργίες από τις ιστορίες του συγγραφέα και - ω, φρίκη - απαγάγει την αγαπημένη του Έμιλυ (η Άλις Ιβ από το «Δεν είναι για τα μούτρα σου») για να επισπεύσει τις καταστάσεις και να ανεβάσει την ένταση. Το βασικό, απλό αφηγηματικό νήμα δε βοηθά ιδιαίτερα τον σκηνοθέτη Τζέιμς ΜακΤιγκ («V for Vendetta»), ο οποίος έχει και το επιπλέον εμπόδιο του πρωταγωνιστή Τζον Κιούζακ - που έχει αφήσει προ πολλού πίσω του τα μεγαλεία του «Say anything» και του «High Fidelity» και απλά φαίνεται πως δυσκολεύεται ακόμα και να μιλήσει. Την άμοιρη την Άναμπελ Λι.

(1) Επικίνδυνη σιωπή / The Whistleblower

Της Λαρίσα Κοντράτσκι. Δραματική, 2010, Γερμανία/Καναδάς. 1 ώρα και 52 λεπτά. Με τους: Ρέιτσελ Βάις, Μόνικα Μπελούτσι, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Ντέιβιντ Στράδερν




Η «Επικίνδυνη σιωπή» αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα του πώς ένα εξαιρετικό υλικό - που βασίζεται σε πραγματική ιστορία - μπορεί να μεταφερθεί στο σινεμά με τόσο τραγικά αποτελέσματα. Αμερικανίδα αστυνομικός πηγαίνει ως μέλος μιας ειρηνευτικής αποστολής στη μεταπολεμική Βοσνία, όπου αρχίζει να βοηθά γυναίκες, μέχρι που ανακαλύπτει ένα δαιδαλώδες κύκλωμα τράφικινγκ το οποίο οργανώνεται από αστυνομικούς μέχρι διεθνή μεγαλο-στελέχη. Πρόχειρα σκηνοθετημένη, με ένα σενάριο εξοργιστικά αφελές και ταυτόχρονα ψευδο-διδακτικό και προσβλητικό - τόσο για τη νοημοσύνη του θεατή όσο και για την ίδια τη Βοσνία και με μια ταλαίπωρη Ρέιτσελ Βάις που την παρασύρει η όλη ακαλαισθησία, η ταινία - έχω πολύ καιρό να το γράψω αυτό - σκοτώνει εγκεφαλικά κύτταρα.

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

(4) Casablanca

Του Μάικλ Κέρτις. Δραματική, 1942, ΗΠΑ. 1 ώρα και 42 λεπτά. Με τους: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Ινγκριντ Μπέργμαν, Κλοντ Ρέινς




Οσες φορές και να δεις τη «Casablanca», πάντα θα βρεις κάτι για να σου αρέσει. Προσωπικά τη βρήκα χαριτωμένη, τρυφερή και πολυεπίπεδη. Ξέρετε τώρα, με το ρομαντισμό του «Αγόρι ερωτεύεται κορίτσι. Κορίτσι πατάει την καρδιά του. Αλλά θα έχουν για πάντα το Παρίσι». Και την γλυκόπικρη νοσταλγικότητα του Ντούλι Γουίλσον καθώς τραγουδά το «As time goes by», ενώ γύρω τους μαίνεται ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Και τον ηρωισμό στον αέρα, με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ να θυσιάζει την αγάπη του στο βωμό της ιδεολογίας, αλλά να κερδίζει έναν φίλο. Η ταινία έχει περάσει ήδη στην σφαίρα των κλασικών οπότε οι όποιες επικρίσεις είναι μάλλον περιττές


(2) Key Largo

Του Τζον Χιούστον. Δραματική, 1948, ΗΠΑ. 1 ώρα και 40 λεπτά. Με τους: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Λόρεν Μπακόλ, Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον, Λάιονελ Μπάριμορ




Αν και έχει περάσει στο πάνθεον του κλασικού, το “Key Largo” είναι μια από τις λιγότερο εντυπωσιακές ταινίες του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ - και του Τζον Χιούστον. Βασισμένο σε θεατρικό, ακολουθεί τον μοναχικό απόστρατο Μπόγκαρτ καθώς πέφτει σε ομηρεία μαζί με τον πατέρα και την γυναίκα του νεκρού καλύτερου φίλου του και στρατιώτη, από μια ομάδα γκάνγκστερ. Χωρίς ροή, με πολύ έντονα πλέον τα μελοδραματικά στοιχεία, και την πάντα αποσυντονιστική εμφάνιση της άνευρης Λόρεν Μπακόλ, το “Key Largo” δεν πωρώνει, αλλά βλέπεται μια χαρά σε θερινό.


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

4Ever

Του Γιώργου Πυρπασόπουλου. Δραματική, 2012, Ελλάδα. 1 ώρα και 13 λεπτά. Με τους: Γιώργο Πυρπασόπουλο, Μόνικα ΜακΣέιν

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος σκηνοθετεί για πρώτη φορά και κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ταινία που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου, για ένα ανεξέλεγκτο βράδι που θα αλλάξει για πάντα τις ισορροπίες ενός παντρεμένου ζευγαριού.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...