Προτού μπούνε στο ρινγκ, κανείς δεν φανταζόταν ότι θα έβλεπε ένα ματς βαρέων βαρών. Αλλά όσο και αν οι δυο τους, Νικολά Σαρκοζί και Φρανουσά Ολάντ προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την «αιματηρή» φύση της τηλεοπτικής τους αναμέτρησης, με το που οι κάμερες έγραψαν «Οn» ουδεμία αμφιβολία έμεινε για το τι θα ακολουθούσε.
Και αυτό ήταν η πιο επιθετική, η φραστικώς βιαιότερη και η πιο άγρια ισοπαλία στα 30 και πλέον έτη των γαλλικών προεδρικών τηλεμαχιών.
Επί τρεις ώρες, και έχοντάς απέναντί τους περίπου 20 εκατομμύρια τηλεθεατές, οι δύο μονομάχοι αντιπαρατέθησαν για την οικονομία, την ανεργία και τους τρόπους που θα αντιμετωπίσουν το μεγάλο δημόσιο χρέος της Γαλλίας.
Πάνω από όλα όμως ήταν ένας προσωπικός αγώνας γύρω από το ποιος θα μπορέσει να εκπέμψει καλύτερα το απαιτούμενο προεδρικό παράστημα, σουβλίζοντας παράλληλα τον αντίπαλό του με εχθρότητα που δύσκολα κρυβόταν και που δεν ουδέποτε είχε απαντηθέι σε τέτοια αναμέτρηση.
Ο Ολάντ είχε να αντιμετωπίσει τον ψόγο των δεξιών αντιπάλων του ότι παραείναι μαλακός και άπειρος για να ηγηθεί της Γαλλίας, ένας «λαπάς», ένα φτερό στον άνεμο. Ομως στο debate ήταν αυτός που πήρε το ρόλο του σκληρού, ήταν εκείνςο που δεν σταμάτησε να επιτίθεται στον Σαρκοζί για τα πενταετή πεπραγμένα του στπν προεδρικό θώκο.
Αμφότεροι σκόραραν πάντως, έστω και με διαφορετικούς τρόπους. Με τον Ολάντ να του επιτίθεται για τις πράξεις του, ο Σαρκοζί κατάφερε να κρατήσει τη συζήτηση στα αγαπημένα του θέματα, καυχώμενος για την αποφασιστικότητά του να επιλύσει την ευρωκρίση αλλά και τη σκληρή του στάση στο μεταναστευτικό.
Ομως ο Ολάντ φάνηκε να καταφέρνει να αποσταθεροποιήσει ψυχολογικά τον Σαρκοζί κατά τρόπον που η πρώην σύντροφός του και υποψήφια για την γαλλική Προεδρία στις εκλογές του 2007 δεν είχε επιτύχει. Ισα ίσα που σε εκείνο το debate o Σαρκοζί είχε κερδίσει τις εντυπώσεις λέγοντας στην Σεγκολέν Ρουαγιάλ: «Χάνετε την ψυχραιμία σας. Και πρέπει να είναι ήρεμος κανείς αν θέλει να γίνει Πρόεδρος».
Τούτη τη φορά ήταν ο Σαρκοζί που φάνηκε οργίλος: «Λες ψέμματα! Αυτό είναι ψέμμα! Ποιος είναι ο ψεύτης εδώ;» είπε κάποια στιγμή στον Ολάντ.
Ο Φρανσουά Ολάντ είπε μια φράση δολοφονική, και την είπε ήρεμα, σχεδόν θλιμμένα. «Είστε πάντα ευχαριστημένος με τον εαυτό σας». Ηταν μια φράση, γράφει ο Μπερνάρ Γκετά στη Λιμπερασιόν, που αντανακλούσε όλη τη διαφορά ανάμεσα στον απολογισμό της θητείας του Σαρκοζί και την έλλειψη σεμνότητας από την πλευρά του τελευταίου. Τόσο στην τηλεμαχία αυτή όμως, όσο και σε ολόκληρη την εκστρατεία, ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος είχε μια μεγάλη αδυναμία. Οι προτάσεις του μπορεί να είναι ενδιαφέρουσες, μπορεί να είναι δίκαιες, αλλά είναι εν πολλοίς αόριστες, πολύπλοκες, μερικές φορές και ξεπερασμένες.
Υπήρχε πάντως ένας τομέας στη χθεσινή συζήτηση που ο Ολάντ είχε αναμφισβήτητα το πλεονέκτημα: η Ευρώπη. Στον τομέα αυτό κυριαρχούσε, γιατί είχε δίκιο από την αρχή. Είχε δίκιο να υποστηρίξει την αναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου, καθώς είναι φανερό πλέον ότι δεν λύνει τίποτα, αλλά επιδεινώνει την κατάσταση, αφού η λιτότητα χωρίς ανάπτυξη το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει τα ελλείμματα. Είχε δίκιο επίσης να προβλέψει ότι ολόκληρη η Ευρώπη θα έφτανε, αργά ή γρήγορα να συμφωνήσει μαζί του.
Ο Σαρκοζί, πάλι, δεν δίστασε να πει ψέματα για τη Γερμανία και το εξωτερικό εμπόριο της Γαλλίας. Όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος Τομά Πικετί στη Λιμπερασιόν, το 2000, το 2001 και το 2002 το εξωτερικό εμπόριο της Γαλλίας ήταν πλεονασματικό, στο ίδιο επίπεδο με τη Γερμανία. Σήμερα, αντίθετα, η Γαλλία γνωρίζει το μεγαλύτερο έλλειμμά της από το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Ο απερχόμενος πρόεδρος ισχυρίστηκε επίσης ότι δεν έκανε δώρα στους πλούσιους, όπως τον κατηγόρησε ο αντίπαλός του. Κι όμως, η Γαλλία είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης που μείωσε τη φορολογία των πολύ υψηλών εισοδημάτων. Κι αυτό, εν μέσω της κρίσης!
Σε γενικές γραμμές, σημειώνει ο πολιτειολόγος Αλέν Ντιαμέλ στην ίδια εφημερίδα, η τηλεμαχία αυτή ήταν η πιο σκληρή από το 1988. Η συζήτηση ήταν ορισμένες στιγμές πολύ τεχνική, σε σημείο που οι τηλεθεατές δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν την ανταλλαγή αριθμών και στατιστικών στοιχείων. Ο Σαρκοζί ήταν πολύ επιθετικός, ο Ολάντ πολύ αποφασιστικός. Ο ηγέτης της κεντροδεξιάς ήταν υπερκινητικός, σήκωνε τους ώμους του, κουνιόταν στην καρέκλα του, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι εκτιμάται από τους πολίτες.
Για τη δημοσιογράφο της Μοντ Φρανσουάζ Φρεσό, το χθεσινό «ματς» έληξε ισόπαλο. Καθώς ο Ολάντ ήταν φαβορί πριν από τη συζήτηση, παρέμεινε φαβορί και μετά το τέλος της. Ο Σαρκοζί δεν πέτυχε τον βασικό του στόχο, που ήταν να τον αποσταθεροποιήσει.
Το τέλος του «ντιμπέιτ» ήταν χαρακτηριστικό. Θέλοντας να περιγράψει το στιλ που θα ακολουθήσει αν εκλεγεί, ο Ολάντ επανέλαβε δέκα φορές τη φράση «εγώ, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας». Ο Σαρκοζί θα μπορούσε να τον διακόψει, λέγοντάς του ότι δεν έχει νικήσει ακόμη. Δεν το έκανε, σώπασε, ήταν σαν να έχει παραιτηθεί.
"Υπήρξαν δύσκολες, σκληρές στιγμές", δήλωσε μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης ο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος κατηγορήθηκε πολλές φορές ως ψεύτης από τον "απερχόμενο υποψήφιο", όπως επιμένει να αποκαλεί τον απερχόμενο πρόεδρο. Ο Νικολά Σαρκοζί δήλωσε ότι ο αντίπαλός του υπήρξες "επιθετικός".
"Λέτε ψέματα", "οι αριθμοί σας είναι εσφαλμένοι", "θέλετε λιγότερους πλούσιους, εγώ θέλω λιγότερους φτωχούς", "ο κ. Ολάντ δεν γνωρίζει την Ευρώπη", "μόλις εκφωνήσατε μία ωραία ομιλία, σχεδόν δακρύσατε", "είστε ένας μικρός συκοφάντης", είναι μερικές από τις φράσεις που απηύθυνε στον αντίπαλό του ο Νικολά Σαρκοζί και θα μείνουν στην ιστορία των προεκλογικών τηλεοπτικών αναμετρήσεων.
"Με σας είναι πολύ απλό, δεν έχετε ποτέ ευθύνη, είστε πάντοτε ο αποδιοπομπαίος τράγος", είστε πάντοτε ικανοποιημένος από τον εαυτό σας", "τώρα προσθέτει τη συκοφαντία στο ψέμα", "δεν θέτετε εσείς τις ερωτήσεις, δεν βάζετε εσείς βαθμούς σε αυτήν την άσκηση", "εγώ προστατεύω τα παιδιά της (Γαλλικής) Δημοκρατίας, εσείς προστατεύετε τους προνομιούχους", "μην συγχέετε το πρόσωπό σας με τη Γαλλία", είναι οι ορισμένες από τις φράσεις που αντιστοίχως απηύθυνε ο Φρανσουά Ολάντ στον αντίπαλό του.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
