Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες μιας προσπάθειας τρομοκράτησης του λαού και στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η εμμονή της συμμαχίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, φανερώνει την αγωνία τους για να διασωθεί το σύστημα, το Μνημόνιο και ο δικομματισμός ως εχέγγυο της προάσπισης των συμφερόντων που επέλεξαν να υπηρετούν, που δεν έχουν σχέση με τα λαϊκά βεβαίως.

Το αν θα μεταμορφωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι άλλο ή αν θα παραμείνει σταθερός, θα το δούμε στην πορεία. Προς το παρόν, μόνη του ευθύνη είναι να μην λυγίσει. Οι πιέσεις και οι εκβιασμοί από τα ευρωπαϊκά κέντρα εξουσίας ακολουθούν την συνηθισμένη τακτική “μαστίγιο και καρότο”. Η επιμονή των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ να σχηματιστεί κυβέρνηση μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το τελευταίο καταφύγιο του μνημονιακού λόμπι. Κι αυτό γιατί ενώ τα 3 κόμματα που αναφέρθηκαν πρώτα μπορούν να συγκυβερνήσουν βάσει εδρών, δεν θέλουν να έχουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση απέναντί τους, αφού θα συγκεντρώσει όλη την αγανάκτηση και την οργή του κόσμου και θα την μετουσιώσει σε εκλογική άνοδο, που μπορεί να σβήσει τα υπόλοιπα κόμματα από τον χάρτη.

Άρα θέλουν να τον κάνουν συνένοχο, εφαρμόζοντας τον “μονόδρομο” του Μνημονίου με δεξιά ή αριστερή γαρνιτούρα. Πρέπει κάποιος να είναι τελείως ηλίθιος για να μην έχει καταλάβει το παιχνίδι των καναλαρχών και των μεγαλοεκδοτών, που προσπαθούν να μας υποδείξουν τι να ψηφίσουμε, τι να σκεφτούμε και τι να δεχθούμε ως ωφέλιμο για την ζωή μας.

Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ο κίνδυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ για να χρεωκοπήσουμε και όχι οι αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας που ουσιαστικά δημιουργούν την ανάγκη νέων μέτρων συνεχώς; Αυτοί που ανησυχούν για τις καταθέσεις, ας ανησυχήσουν και για τις παρωπίδες. Οι ρόλοι άλλαξαν. Η Ελλάδα μπορεί να είναι ένα πείραμα (κι αυτό όλο και περισσότεροι το παραδέχονται) όμως η κατάληξή του δεν είναι προδιαγεγραμμένη.

Χωρίς να υποστηρίζω τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κάθε ΣΥΡΙΖΑ, δεν γίνεται να μην δω, την μανία για δημιουργία πειθήνιας κυβέρνησης. Ο Τσίπρας προς το παρόν (χωρίς να αποκλείω τα δικά του ή του κόμματός του οφέλη) εκφράζει την βούληση του ελληνικού λαού, που είναι η απαλλαγή από αυτό το καθεστώς.

Οι ευρωπαϊκές ελίτ προσπαθούν να αλλάξουν ταξικά τους συσχετισμούς εις βάρος της πλειοψηφίας, ενδεδυμένες με την στολή των μεταρρυθμιστών. Οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης μιλάνε για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, ενώ την ίδια στιγμή, η τρόικα και όλα τα παρακλάδια της, καλλιεργούν έδαφος αμετάβλητης κατάστασης και αναγκαστικής εφαρμογής των συμφωνηθέντων. Άρα, ποιος κοροϊδεύει ποιον; Στις επόμενες εκλογές, ας μας δώσουν έτοιμα τα ψηφοδέλτια ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος κι ο Κουρής, για να μην τους χαλάμε την μανέστρα…

strangejournal

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...