«Μεγάλη πίκρα» για την κυβέρνηση Πικραμένου που καλείται μεγάλες αντιξοότητες να δώσει λύσεις, ισορροπώντας σε ένα εύφλεκτο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Από χθες ο υπουργός Οικονομικών καθ. Γιώργος Ζανιάς δίνει αγώνα δρόμου με απανωτές και παράλληλες συσκέψεις και επαφές (που θα συνεχιστούν και το σαββατοκύριακο) με όλους σχεδόν τους επιτελείς των εισπρακτικών μηχανισμών και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, προκειμένου να αποκτήσει εικόνα και να εισηγηθεί στο υπουργικό συμβούλιο τι μπορεί να εισπραχθεί και τι πρέπει να περικοπεί μέχρι τις εκλογές –οπότε εκπνέει και ο βίος της υπηρεσιακής κυβέρνησης.

Σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, τα δεδομένα που ως τώρα προκύπτουν είναι πως:

- αν τα κράτος δεν εισπράξει καθόλου φόρους, χαράτσια και δανειακές δόσεις που προβλέπονταν στο Μνημόνιο, τα διαθέσιμα του κράτους επαρκούν οριακά για να πληρωθούν για δύο μήνες μισθοί και συντάξεις.

- από τον τρίτο μήνα και μετά, μόλις δηλαδή αναλάβει η νέα κυβέρνηση, θα έχει να αντιμετωπίσει οξύ πρόβλημα πληρωμών των μισθών και συντάξεων, καθώς μισθοί και συντάξεις θα μπορούν να πληρώνονται πλέον μόνο με ό,τι έσοδα θα εισπράττει το κράτος.

- αν δεν αποσταλούν τα πάσης φύσεως ειδοποιητήρια τις αμέσως επόμενες μέρες, τότε φαίνεται να ανοίγει μια «μαύρη τρύπα» στα έσοδα έως το τέλος του μηνός πάνω ίσως και από 1 δισ. ευρώ, σε σχέση με τους στόχους του αναθεωρημένου Κρατικού Προϋπολογισμού.

Αν και στο υπουργείο Οικονομικών θεωρούν πως δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί στην τύχη τους η είσπραξη των εσόδων τις επόμενες εβδομάδες, προκειμένου να μη βρεθεί προ τετελεσμένων όποιος αναλάβει μετά τις εκλογές, τα περιθώρια για την υπηρεσιακή κυβέρνηση είναι στενά καθώς τα πολιτικά κόμματα ερίζουν και ο λαός διχάζεται για την εφαρμογή (ή μη) του Μνημονίου. Η ενεργοποίηση των ψηφισθέντων μέτρων ή η αποστολή των ειδοποιητηρίων για παράδειγμα, μπορεί ενδεχομένως να προκαλέσει μεγαλύτερα προβλήματα (πχ πολιτική όξυνση, κοινωνική αντίδραση κλπ) χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα (Κίνημα «Δεν Πληρώνω», στάση αναμονής φορολογουμένων και παράλυση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών εν όψει εκλογών, αντικειμενική αδυναμία πληρωμής λόγω οικονομικής εξουθένωσης κλπ).

Παρά την άγρια λιτότητα πάντως, μέχρι και λίγο πριν τις πρώτες το δημόσιο εισέπραττε από πάσης φύσεως έσοδα μόλις 4 δισ. ευρώ το μήνα, όσες σχεδόν ήταν και οι πρωτογενείς δαπάνες του. Και από αυτές, περίπου 1,6 δισ. είναι μισθοί και συντάξεις του δημοσίου –χωρίς να υπολογίζονται οι ανάγκες για τυχόν έκτακτες επιχορηγήσεις για ασφαλιστικά ταμεία κλπ όπως αυτές που ήδη χρειάστηκαν πχ για το ΙΚΑ.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...