Τέλος εποχής, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω
Πολλές αναγνώσεις έχει το αποτέλεσμα των εκλογών και πολλές ευοίωνες προοπτικές διανοίγονται.
Ο ελληνικός λαός απέρριψε το Μνημόνιο και καταδίκασε την πολιτική ελίτ -εθελόδουλη και φοβική- που συμφώνησε με τις δυνάμεις “δημοσιονομικής κατοχής” να το επιβάλλει υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας της. Ο ελληνικός λαός διαπραγματεύεται πια απευθείας με τους ξένους επικυρίαρχους και τους εντόπιους συνεργάτες τους μία βιώσιμη συμφωνία για το μέλλον του.
Ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος του παλιού πολιτικού συστήματος αλλά το νέο ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Έγινε όμως το πρώτο καθοριστικό βήμα. Οι πολίτες ξεπέρασαν τις αναστολές τους, έσπασαν τη νοοτροπία του δικομματισμού. Απελευθερώνει κοινωνικές δυνάμεις ο απεγκλωβισμός από την συστημική ψήφο και αναδεικνύει νέες πολιτικές δυνάμεις. Ο καινούργιος πολιτικός χάρτης θα αποκαλυφθεί πλήρως στις επόμενες εκλογές.
Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, το Μνημόνιο αναιρεί την πολιτική του ιδιοσυστασία, τον κοινωνικό και πατριωτικό του χαρακτήρα, την παράδοση και την ιστορία του. Δεν του συγχώρεσε η κοινωνική βάση του την προδοσία και του έμεινε μόνο ο μηχανισμός, οι βολεμένοι τριών δεκαετιών. Η ΝΔ πιο κοντά στην νεοφιλελεύθερη και συντηρητική λογική του Μνημονίου άντεξε με βαριές απώλειες, περιμένει την προσωπικότητα που θα επαναπροσδιορίσει το πολιτικό της στίγμα που τώρα είναι θολό και συγκεχυμένο. Η ηγεσία της πάει να πέσει στο επόμενο λάθος της και στρέφεται προς τους νεοφιλελεύθερους του χώρου. Η νέα Δεξιά είναι πολύ πιθανόν να έχει λαϊκό στίγμα και να εκφραστεί από τους “Ανεξάρτητους Έλληνες”.
Το μεγάλο κενό είναι στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Υπάρχει εκεί η ανάγκη για ένα σοσιαλδημοκρατικό έως μετριοπαθές αριστερό κόμμα που να συνθέσει το σύγχρονο πατριωτικό και κοινωνικό αίτημα και να εκφράσει έναν κόσμο που αναζητά πολιτική στέγη. Τον πρώτο λόγο έχει σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ με τον νέο σε ηλικία και ικανό, όπως δείχνουν οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζει, αρχηγό του. Μπορεί να προκύψει και ένα νέο κόμμα με ό,τι υγιές έχει απομείνει στο ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν πάντως να εκφράσουν τη νέα σοσιαλδημοκρατία πολιτικοί όπως ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος που έχουν εγκολπωθεί το νεοφιλελεύθερο πνεύμα. Η σοσιαλδημοκρατία που διαχειριζόταν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομίας όπως δείχνουν οι εξελίξεις στην Ευρώπη τελείωσε.
Όλοι χρειάζονται χρόνο. Το σύστημα εξουσίας εντός και εκτός χώρας θέλει χρόνο για να μεθοδεύσει την αναπαραγωγή της κυριαρχίας του. Οι νέες δυνάμεις από δεξιά και αριστερά -κυρίως ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες- που μορφοποιήθηκαν σε συνθήκες πολιτικού πολέμου θέλουν χρόνο για να ανασυγκροτηθούν και να παγιώσουν τα χαρακτηριστικά τους.
Τείνει έτσι να διαμορφωθεί η συνθήκη του συμβιβασμού: Μία κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με ολίγη εσάνς αριστεράς του κ. Φώτη Κουβέλη που θα συμφωνήσει με εταίρους και δανειστές μία χαλάρωση του Μνημονίου σε αναπτυξιακή κατεύθυνση που δεν θα πνίγει την κοινωνία και θα αποσπάσει την ανοχή της. Εταίροι και δανειστές που κρατούν το κλειδί της δημοσιονομικής χαλάρωσης θα το δώσουν σε εκείνον που θα επιλέξουν. Δύσκολα θα είναι ο κ. Σαμαράς που κινδυνεύει να είναι ο μεγάλος χαμένος των εκλογών.
Ήδη άρχισαν οι γνωστοί εκβιασμοί προς την κοινωνία, εκκρεμεί η επόμενη δόση του δανείου, δεν φτάνουν τα λεφτά πέρα από τον Ιούνιο, η χρεωκοπία είναι κοντά κλπ. Μόνο που η κοινωνία έκανε το πρώτο καθοριστικό βήμα για να ξεπεράσει τον φόβο της και δεν γυρίζει πίσω. Αν οι συστημικές δυνάμεις εντός και εκτός χώρας κάνουν το λάθος ή τους ξεφύγουν τα πράγματα και πάμε σε νέες εκλογές τον Ιούνιο η κοινωνία θα ολοκληρώσει την ανατροπή που ξεκίνησε με ειρηνικό τρόπο την περασμένη Κυριακή.
Ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος του παλιού πολιτικού συστήματος αλλά το νέο ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Έγινε όμως το πρώτο καθοριστικό βήμα. Οι πολίτες ξεπέρασαν τις αναστολές τους, έσπασαν τη νοοτροπία του δικομματισμού. Απελευθερώνει κοινωνικές δυνάμεις ο απεγκλωβισμός από την συστημική ψήφο και αναδεικνύει νέες πολιτικές δυνάμεις. Ο καινούργιος πολιτικός χάρτης θα αποκαλυφθεί πλήρως στις επόμενες εκλογές.
Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, το Μνημόνιο αναιρεί την πολιτική του ιδιοσυστασία, τον κοινωνικό και πατριωτικό του χαρακτήρα, την παράδοση και την ιστορία του. Δεν του συγχώρεσε η κοινωνική βάση του την προδοσία και του έμεινε μόνο ο μηχανισμός, οι βολεμένοι τριών δεκαετιών. Η ΝΔ πιο κοντά στην νεοφιλελεύθερη και συντηρητική λογική του Μνημονίου άντεξε με βαριές απώλειες, περιμένει την προσωπικότητα που θα επαναπροσδιορίσει το πολιτικό της στίγμα που τώρα είναι θολό και συγκεχυμένο. Η ηγεσία της πάει να πέσει στο επόμενο λάθος της και στρέφεται προς τους νεοφιλελεύθερους του χώρου. Η νέα Δεξιά είναι πολύ πιθανόν να έχει λαϊκό στίγμα και να εκφραστεί από τους “Ανεξάρτητους Έλληνες”.
Το μεγάλο κενό είναι στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Υπάρχει εκεί η ανάγκη για ένα σοσιαλδημοκρατικό έως μετριοπαθές αριστερό κόμμα που να συνθέσει το σύγχρονο πατριωτικό και κοινωνικό αίτημα και να εκφράσει έναν κόσμο που αναζητά πολιτική στέγη. Τον πρώτο λόγο έχει σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ με τον νέο σε ηλικία και ικανό, όπως δείχνουν οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζει, αρχηγό του. Μπορεί να προκύψει και ένα νέο κόμμα με ό,τι υγιές έχει απομείνει στο ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούν πάντως να εκφράσουν τη νέα σοσιαλδημοκρατία πολιτικοί όπως ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος που έχουν εγκολπωθεί το νεοφιλελεύθερο πνεύμα. Η σοσιαλδημοκρατία που διαχειριζόταν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομίας όπως δείχνουν οι εξελίξεις στην Ευρώπη τελείωσε.
Όλοι χρειάζονται χρόνο. Το σύστημα εξουσίας εντός και εκτός χώρας θέλει χρόνο για να μεθοδεύσει την αναπαραγωγή της κυριαρχίας του. Οι νέες δυνάμεις από δεξιά και αριστερά -κυρίως ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες- που μορφοποιήθηκαν σε συνθήκες πολιτικού πολέμου θέλουν χρόνο για να ανασυγκροτηθούν και να παγιώσουν τα χαρακτηριστικά τους.
Τείνει έτσι να διαμορφωθεί η συνθήκη του συμβιβασμού: Μία κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με ολίγη εσάνς αριστεράς του κ. Φώτη Κουβέλη που θα συμφωνήσει με εταίρους και δανειστές μία χαλάρωση του Μνημονίου σε αναπτυξιακή κατεύθυνση που δεν θα πνίγει την κοινωνία και θα αποσπάσει την ανοχή της. Εταίροι και δανειστές που κρατούν το κλειδί της δημοσιονομικής χαλάρωσης θα το δώσουν σε εκείνον που θα επιλέξουν. Δύσκολα θα είναι ο κ. Σαμαράς που κινδυνεύει να είναι ο μεγάλος χαμένος των εκλογών.
Ήδη άρχισαν οι γνωστοί εκβιασμοί προς την κοινωνία, εκκρεμεί η επόμενη δόση του δανείου, δεν φτάνουν τα λεφτά πέρα από τον Ιούνιο, η χρεωκοπία είναι κοντά κλπ. Μόνο που η κοινωνία έκανε το πρώτο καθοριστικό βήμα για να ξεπεράσει τον φόβο της και δεν γυρίζει πίσω. Αν οι συστημικές δυνάμεις εντός και εκτός χώρας κάνουν το λάθος ή τους ξεφύγουν τα πράγματα και πάμε σε νέες εκλογές τον Ιούνιο η κοινωνία θα ολοκληρώσει την ανατροπή που ξεκίνησε με ειρηνικό τρόπο την περασμένη Κυριακή.
ΥΓ. Το αρνητικό των εκλογών είναι η Χρυσή Αυγή. Όλες οι συστημικές δυνάμεις αλλά και η Αριστερά εξακολουθούν να την υποτιμούν. Είναι γραφικοί με τους χαιρετισμούς και τα παραγγέλματα αλλά επικίνδυνοι. Βασίζονται σε ένα υπαρκτό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, ο μεγάλος αριθμός των λαθρομεταναστών που τρώει τα θεμέλιά της οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά. Αν η Αριστερά ξεπεράσει την ιδεοληψία της, εγκύψει στο πρόβλημα και διακηρύξει “ότι η χώρα δεν αντέχει άλλους λαθρομετανάστες” η Χρυσή Αυγή θα εξαφανιστεί. Αν συνεχίσει να μην δίνει απάντηση στο πρόβλημα που βιώνει η ελληνική κοινωνία ας συνηθίσουμε να ζούμε με τους κοντοκουρεμένους...
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
