Για την ώρα εκείνοι, οι ελάχιστοι, που τζογάρουν στην παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Κι αυτό γιατί τα διακυβεύματα είναι τεράστια, καθώς η έξοδος της Ελλάδας θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και θα δημιουργήσει φοβερούς κινδύνους για την Ευρώπη αλλά και στην παγκόσμια οικονομία. Ο φόβος αυτός μπορεί να διατηρεί για την ώρα την Ελλάδα στην ευρωζώνη, αλλά η ευρωζώνη θα καταφέρει να επιβιώσει όταν η Ιταλία και η Ισπανία(σε λίγο και η Γαλλία) θα αντιμετωπίσουν ανάλογα προβλήματα;

Ήδη οι Γερμανοί σε συνεργασία με τις Βρυξέλλες και την ΕΚΤ ετοιμάζουν το σχέδιο Β, που δεν έχει σχέση με την έξοδο ή όχι της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά με την μεσοπρόθεσμη αναδιοργάνωση της ευρωζώνης γύρω από δύο πόλους. Ο πρώτος θα είναι η Ελλάδα και ο δεύτερος η Γερμανία. Οι ενδιάμεσες χώρες θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν τον γερμανικό «παράδεισο» ή την ελληνική κόλαση!

Έτσι, ενώ στη G8 ο Ομπάμα και ο Ολάντ μιλούν για ανάπτυξη, η Μέρκελ για λιτότητα και το ΔΝΤ για συνδυασμό λιτότητας και ανάπτυξης, για την Ελλάδα δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την άγρια λιτότητα! Με άλλα λόγια επιχειρούν να σώσουν την Ιταλία και την Ισπανία μέσα από ένα μίγμα λιτότητας και ανάπτυξης, όχι όμως και την Ελλάδα. Η Μέρκελ καταλογίζει ευθύνες στους Έλληνες πολιτικούς, που όντως έχουν, αλλά δεν καταλογίζει ευθύνες και στον εαυτό της για την μεγάλη καθυστέρηση παρέμβασης. Θυμίζουμε τον τίτλο της Le Monde για τα «παιδιά που μας κυβερνούν», ευθεία αναφορά στη Μέρκελ και τον Σαρκοζί. Είναι πρόδηλο συνεπώς ότι θέλουν την Ελλάδα να βγει από την κρίση αρτιμελής, πλην όμως «νεκρή» οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά.

Παρόλα αυτά ούτε η ευρωζώνη φαίνεται να έχει μέλλον. Κι αυτό γιατί, όπως υποστηρίζουν στελέχη διαφόρων ευρωπαϊκών funds, είναι αδύνατο να υπάρξει μία συνεκτική νομισματική αλλά και οικονομική πολιτική για όλες τις χώρες της ευρωζώνης, καθώς οι διαφορές στην ανταγωνιστικότητά τους είναι τεράστιες. Εμείς θα προσθέσουμε ότι το πανάκριβο ευρώ –παρά το γεγονός ότι έχει «πέσει», είναι ακόμα στο 1,246 έναντι του δολαρίου- ωφελεί τις εξαγωγές της Γερμανίας και των άλλων εξαγωγικών χωρών εντός της ευρωζώνης.

Έτσι, η Γερμανία μπορεί να δημιουργεί θέσεις εργασίας και να αυξάνει τον πληθωρισμό(αυξάνει τώρα και τους μισθούς κατά 6%!), αλλά οι χώρες του Νότου παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σε ύφεση καλούνται να μειώσουν το χρέος τους, κινδυνεύοντας από τον αποπληθωρισμό. Χρειάστηκε το παράδειγμα της Ισπανίας για να καταλάβουν όλοι ότι η δημοσιονομική πειθαρχία και η λιτότητα βαθαίνουν την ύφεση και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν λύση. Όταν το έλεγαν κάποιοι στην Ελλάδα, κανείς δεν τους άκουγε, με πρώτο τους Γιώργο Παπανδρέου και Γιώργο Παπακωνσταντίνου, που άκουγαν τους Γερμανούς και τους τροϊκανούς σαν αυθεντίες και «σωτήρες».

Γι’ αυτό και συνηγορούσαν επαυξάνοντας και μιλώντας για Τιτανικό και για «διεφθαρμένη χώρα». Ούτε τώρα μας πιστεύουν γιατί υπονομεύσαμε την αξιοπιστία μας λόγω αβελτηρίας. Οι εκλογές όμως τους φόβισαν και ξανασχεδιάζουν την κόλασή μας. Γι' αυτό οι εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι απόλυτα κρίσιμες για το μέλλον μας...