Η προεκλογική περίοδος σχεδιάστηκε και διεξάγεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτραπεί κάθε συζήτηση για την ουσία των μέτρων της 2^ης δανειακής σύμβασης και του μνημονίου.

Ήθελαν και μάλλον το πέτυχαν να μη γίνουν κατανοητές οι συνέπειες των μέτρων (άμεσες και μεσοπρόθεσμες) στους εργαζόμενους και τη χώρα.

Κυρίως ήθελαν να μη φανεί που πραγματικά το πάνε οι δανειστές, αφού όλοι ξέρουν, πολύ περισσότερο οι ίδιοι, πως το ονομαστικό χρέος που συσσώρευσαν στη χώρα δεν πρόκειται να πληρωθεί.

Η συζήτηση σταμάτησε, αφού όλα τα όργανα των δανειστών εντός της χώρας (όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ, κόμματα, κρατικοδίαιτο πανεπιστημιακό κατεστημένο, κλπ), αλλά και εκτός της χώρας (επεμβάσεις από κάθε είδους «θεσμικούς» παράγοντες) χρησιμοποίησαν το φόβο, τον πανικό και την τρομοκρατία εναντίον του λαού που αμφισβήτησε τα σχέδιά τους.

Εξαπέλυσαν «τις επτά πληγές του Φαραώ»: Σεισμούς, λιμούς, λοιμούς, καταποντισμούς, στίφη από ακρίδες, φωτιά από τον ουρανό χρησιμοποιήθηκαν ώστε στις δεύτερες εκλογές οι εργαζόμενοι να επανέλθουν στις απαιτήσεις των δανειστών, δηλαδή στην επικύρωση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων. Ο λόγος είναι ότι αυτές αποτελούν αποφασιστικές προϋποθέσεις για την τελική λύση που επιδιώκουν.

Τα κύρια σημεία των δανειακών συμβάσεων και μνημονίων που θέλουν να κατοχυρώσουν είναι:

- Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η νομιμοποίηση των ατομικών, δηλαδή συνθηκών δουλοπαροικίας.

- Το κλείσιμο εκατοντάδων οργανισμών του δημοσίου και η απόλυση 150.000 εργαζομένων του δημοσίου.

- Η υπαγωγή όλης της περιουσίας του δημοσίου στην εταιρεία αξιοποίησής της, με επικεφαλής τον Κουκιάδη, όπου μέσω του ειδικού λογαριασμού θα πληρώνονται κατά προτεραιότητα οι δανειστές.

- Η συρρίκνωση έως εξαφάνιση των συστημάτων παιδείας, υγείας, ασφάλισης, σύνταξης.

- Η δυνατότητα κατάσχεσης της δημόσιας περιουσίας με βάση το αγγλικό δίκαιο και αποφάσεις των δικαστηρίων του Λουξεμβούργου.

- Η κατάτμηση της χώρας σε ειδικές οικονομικές ζώνες (ΕΟΖ), όπου λειτουργεί στην κυριολεξία το «μπάστε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε».

- Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, όπου με τον τρόπο που επιχειρείται, τις οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στα χέρια των δανειστών.

Γιατί το χρέος δεν πρόκειται να πληρωθεί;

Κατ' αρχήν το θέμα δεν αφορά μόνο μια χώρα, αλλά όλες τις υπερχρεωμένες χώρες (δηλαδή τις περισσότερες). Η υπερχρέωση είναι χαρακτηριστικό της κρίσης υπερσυσώρευσης του κεφαλαίου. Σήμερα οι απαιτήσεις των δανειστών από υπερχρεωμένες χώρες αντιπροσωπεύουν 50 φορές το ΑΕΠ του πλανήτη μιας χρονιάς!

Η χώρα μας έχει αποπληρώσει πολλές φορές τα δανεικά, όπως και πολλές άλλες χώρες. Με διάφορες κομπίνες που στήνουν οι δανειστές χρησιμοποιώντας ελεγχόμενες (εξαγορασμένες) κυβερνήσεις των χρεωμένων χωρών πολλαπλασιάζουν ιλιγγιωδώς τα χρέη τους. Με παράγωγα των παραγώγων, σορταρίσματα, suaps, μοχλεύσεις, κλπ στήνουν τον απίστευτο χορό της κερδοσκοπίας.

Αυτές οι διαδικασίες έχουν και μία άλλη συνέπεια. Μέσω της αλληλλοδιαπλοκής των κεφαλαίων που προκαλούν στον παγκόσμιο οικονομικό χώρο αυτά τα κερδοσκοπικά τεχνάσματα, κάνουν «αδύνατο» τον περιορισμό των συνεπειών της κατάρρευσης μιας χώρας στις υπόλοιπες, και στο σύνολο των παγκοσμιοποιημένων κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Έτσι εξηγούνται οι εκτιμήσεις διαφόρων οίκων και ειδικών πως η κατάρρευση της χώρας μας θα δημιουργήσει ντόμινο καταρρεύσεων.

Συνδυάζοντας λοιπόν τα προηγούμενα είναι φανερό πως αν οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης ελέγξουν την κρίση, έστω και προσωρινά, θα κρατήσουν την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης.

Πως όμως θα γίνει αυτό και με τι κέρδος γι' αυτούς;

Η διαδικασία είναι αποφασισμένη και επιμελώς σχεδιασμένη. Η εφαρμογή των μέτρων του Ιουνίου σύντομα θα αποδείξει δυο πράγματα:

α) Η ύφεση θα μεγαλώσει, τα έσοδα θα καταρρεύσουν και η ανεργία θα διπλασιαστεί.

β) Η προσπάθεια προώθησης των διαρθρωτικών αλλαγών (απολύσεις στο δημόσιο, κλείσιμο δημόσιων επιχειρήσεων και ξεπούλημα άλλων) θα δείξει έλλειψη κυβερνητικής αποφασιστικότητας για την πλήρη εφαρμογή τους.

Σ' αυτό το σημείο θα εμφανιστούν πάλι οι δανειστές. Θα διαπιστώσουν πως το πρόγραμμα δεν βγαίνει και πως η κυβέρνηση δεν προωθεί αποφασιστικά τις απαιτούμενες αλλαγές. Έτσι θα προτείνουν νέο κούρεμα του χρέους της τάξης του 90%. Επειδή όμως φρόντισαν ώστε το χρέος να είναι κρατικό (οφείλουμε πλέον στην ΕΚΤ και στις κεντρικές τράπεζες των ευρωπαϊκών χωρών), το κούρεμα πρέπει να γίνει με σοβαρά ανταλλάγματα.

Τα διαφαινόμενα ανταλλάγματα είναι τουλάχιστον τρία:

α) Η Εταιρεία αξιοποίησης της περιουσίας του δημοσίου θα περάσει στην άμεση ιδιοκτησία των δανειστών. Σημειωτέον ότι σ' αυτήν ανήκουν: Ενέργεια (ΔΕΗ), νερό, λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι, μεταφορικά μέσα, τυχερά παιχνίδια, ορυκτός πλούτος, ακίνητα-γη δημοσίου, κλπ.

β) Ο καθορισμός ειδικών οικονομικών ζωνών (ΕΟΖ) όπου με διαδικασίες Fast Track οι δανειστές θα κάνουν κυριολεκτικά ό,τι γουστάρουν σε νησιά, βραχονησίδες (πρόγραμμα Ήλιος), ηπειρωτική χώρα, κλπ..

γ) Το πέρασμα των τραπεζών στην άμεση ιδιοκτησία των δανειστών. Κυρίως ενδιαφέρονται για την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ώστε οι υποθηκευμένη ιδιωτική περιουσία να περάσει άμεσα στα χέρια τους. Η παραπάνω πορεία θα βρει την ολοκλήρωσή της στην ευρωδραχμή (διπλό νόμισμα). Ένα νόμισμα μόνο για εσωτερική χρήση των δουλοπάροικων, υποτιμημένο στο «μισό» σε σχέση με το Ευρώ. Η χώρα θα πληρώνει τις υποχρεώσεις της προς τα έξω σε Ευρώ, τους δουλοπάροικους σε ευρωδραχμές. Ένα νόμισμα απόλυτα συνδεδεμένα με το Ευρώ που δεν μπορεί να ανταλλαχθεί ελεύθερα με άλλα νομίσματα, αλλά μόνο με Ευρώ. Μ' άλλα λόγια ένα νόμισμα που είναι υποχρεωμένο να στηρίζει όλες τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα έναντι των δανειστών και απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια. Ήδη ο κατ' επάγγελμα λαγός των δανειστών (Καραντζαφέρης) ξανακτύπησε. Μετά το ρόλο του λαγού που έπαιξε στην Πρωθυπουργοποίηση του Παπαδήμου, τώρα έκανε προγραμματική του θέση την ευρωδραχμή.

Η πραγματοποίηση των παραπάνω θα οδηγήσει στην ολοκλήρωση της οικονομικής και πολιτικής κατοχής της χώρας. Μιας κατοχής που για να διατηρηθεί αργά ή γρήγορα θα απαιτήσει την χρήση κατασταλτικών και ίσως στρατιωτικών μηχανισμών.

Έχουμε άλλη ελπίδα από το ανακόψουμε τώρα την παραπάνω πορεία; Να κάνουμε έστω και τώρα αυτό, που δεν κάναμε Μάιο - Ιούλιο του 2010;

Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να αποκρούσουμε μέχρι τέλους τον εκβιασμό. Εκβιασμό και κατατρομοκράτηση ενός λαού που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο χωρίς τη χρήση στρατιωτικής βίας. Αφού εξάντλησαν όλες τις δυνατότητές τους, από τη χρήση των παγκοσμιοποιημένων οργάνων της τρόϊκα (Μέρκελ, Σόϊμπλε, Όλι Ρεν, Μπαρόζο, Ρομπάϊ, Χρ. Λαγκάρντ, κλπ) ανασύρουν πια ό,τι χαρτί τους απομένει. Από τον Κον Μπετίτ, Μοσκοβισί (νέος υπουργός του ελπιδοφόρου Ολάντ!), Ομπάμα, μεγαλοπαράγοντες, όπως ο Σόρος, κλπ, μέχρι την περικοπή συμφωνημένων χρηματικών ποσών («έναρξη» οικονομικού πολέμου).

Την κύρια ευθύνη βέβαια εκφοβισμού του λαού έχουν αναλάβει τα εσωτερικά όργανα της τρόϊκα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ). Κάνουν λυσσασμένη επίθεση καθημερινά στο ΣΥΡΙΖΑ, ανασύροντας κάθε είδους εκφοβιστικό μέσο, ξεκινώντας από την τρομοκρατία (που «υποθάλπει» ο ΣΥΡΙΖΑ!) και φθάνοντας μέχρι την βιβλική καταστροφή, που θα φέρει δήθεν η δραχμή στον Έλληνα πολίτη. Δεν είναι δυνατόν να μη παρατηρήσει κανείς πως η επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ουσία επίθεση στον ελληνικό λαό που τολμά να αντιστέκεται. Την ίδια στιγμή που τον εκβιάζουν, προσπαθούν και να τον εξαπατήσουν, κάνοντας συνεχώς κωλοτούμπες από τη διακηρυγμένη τους πολιτική υπέρ των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων. Από την αποδοχή όλων των μέτρων πήγαν στην «σοβαρή» επαναδιαπραγμάτευση (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) και από τη θέση της ΔΗΜΑΡ ότι «δεν μπορούν να ανακληθούν τώρα οι υπογραφές της χώρας στα μνημόνια», στη σταδιακή αποδέσμευση από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε πως ο «Δούρειος ίππος» των δανειστών στις 18 Ιούνη θα είναι κυρίως η ΔΗΜΑΡ.

Σίγουρα όμως η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί θα ενταθούν εναντίον μας αμέσως μετά τις εκλογές. Γι' αυτό είναι απαραίτητη η συγκρότηση του πιο πλατιού λαϊκού Μετώπου με επίκεντρο την αριστερά χωρίς αποκλεισμούς απόψεων και νομιμοποιημένων κοινωνικών πρακτικών. Ενός Μετώπου, που ενώ θα αποκρούει τις επεμβάσεις του βορειοευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κέντρου, θα αναπτύσσεται παράλληλα σε όλα τα επίπεδα των δικαιωμάτων και αναγκών των εργαζομένων. Ενός Μετώπου που θα σχεδιάζει και την μετά ευρώ εποχή, ειδικά όσον αφορά τον ευρωπαϊκό νότο και την ανατολική Μεσόγειο.

11 Ιούνη 2012

Αντώνης Ναξάκης, Μαθηματικός, Κολυμπάρι Χανίων

Βασίλης Βασιλειάδης, Πληροφορικός-Παιδαγωγός, Πύργος Ηλείας

Βασίλης Δημόπουλος, Φυσικός, Πάτρα Αχαΐας

Γιάννης Ρήγος, Μηχ. Μηχανικός, Αθήνα

Ηλίας Γεωργαλής, Οδοντίατρος, Αστακός Αιτωλοακαρνανίας

Νίκος Μπέκης, Φιλόλογος, Βέροια Ημαθίας

Παναγιώτης Ανανιάδης, Γεωλόγος-Θεολόγος, Θεσσαλονίκη

Παναγιώτης Βήχος, Μουσικοσυνθέτης, Αθήνα

Παναγιώτης Μπούρδαλας, Φυσικός-Θεολόγος, Πάτρα Αχαΐας

Τάσος Σχίζας, Πολ. Μηχανικός, Πάτρα Αχαΐας

Πηγη