Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι να «πορευτεί» ο κοινωνικός άνθρωπος. Όντας πολιτικό ον, η πολιτική του αυτή πορεία, δεν είναι δικαίωμα, αλλά υποχρέωση, άσχετα αν ο όρος πολιτική ηχεί περισσότερο με την κακή του έννοια στις μέρες μας. Με την έννοια δηλαδή της απάτης.

Ο πρώτος τρόπος περνάει μέσα από την συνεργασία. Το μειονέκτημά του είναι η μοιρασιά των όποιων απολαβών προκύψουν, μεταξύ των συνεργαζομένων. Το πλεονέκτημα είναι η χαρά της συνεργασίας και της δημιουργίας για το κοινό καλό. Η πηγή, από την οποία πηγάζει, είναι ο ανθρωπισμός, με την έννοια της ικανότητας ορισμένων πλασμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της ικανοποίησης που απορρέει από αυτό, να στερούνται κάποια αγαθά, με σκοπό να συνδημιουργήσουν και να βοηθήσουν άλλα πλάσματα γύρω τους.

Ο δεύτερος τρόπος είναι η σύγκρουση. Το πλεονέκτημα, εδώ, είναι πως αυτός που κερδίζει τα παίρνει όλα και το μειονέκτημα πως το πλάσμα που επιλέγει αυτόν τον δρόμο μπαίνει σε μία κατάσταση εντελώς αφύσικη. Δεν πρόκειται για περίπτωση επιβίωσης ή αυτοάμυνας, όπου η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και μάλλον θεμιτή. Και δεδομένου πως πουθενά στη φύση δεν παρατηρείται η υιοθέτηση τής χωρίς σοβαρό λόγο τακτικής επίθεσης παρά μονάχα στον άνθρωπο, τον υποβιβάζει σε επίπεδο τέρατος. Η πηγή από την οποία πηγάζει είναι η πλεονεξία και ο άκρατος εγωισμός. Καρποί αυτού του τρόπου ενέργειας είναι οι πόλεμοι και η αλόγιστη εκμετάλλευση των αγαθών του πλανήτη, που και τα δύο έχουν σαν αποτέλεσμα τον βίαιο και αφύσικο θάνατο ανθρώπων, ζώων και φυτών.

Τα δύο αυτά τελευταία, ο πόλεμος και η αλόγιστη εκμετάλλευση των αγαθών του πλανήτη, σχετίζονται άμεσα. Είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε πολύ ξεκάθαρη μορφή σε χώρες της Αφρικής. Όπου συναντούνται δυσκολίες και εμπόδια από τις τοπικές κοινωνίες για εκμετάλλευση του τοπικού πλούτου, ή όπου υπάρχει σχέδιο για αποκλειστική εκμετάλλευση του τοπικού πλούτου από μια μικρή μόνο ομάδα, έρχεται να δώσει λύση ο πόλεμος, συχνά με την μορφή εμφυλίου. Το «διαίρει και βασίλευε» βρίσκει σε αυτές τις περιπτώσεις ένα άριστο παράδειγμα.

Υπάρχει μία χώρα στην οποία, εκτός από τη Φιλοσοφία, το Θέατρο, τον Αθλητισμό, τις Καλές Τέχνες, γεννήθηκε και η Δημοκρατία, πυρήνας της οποίας είναι ο πρώτος αναφερόμενος τρόπος πορείας του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία, αυτός της συνεργασίας. Δεν νοείται στη χώρα αυτή, να υπάρχουν άνθρωποι που ενεργούν με τη λογική του «θα σε μαχαιρώσω γιατί είσαι παράνομος μετανάστης». Κάποιος, πρέπει να πει στους «κυρίους» αυτούς, των οποίων η σκέψη είναι βουτηγμένη σε ανθελληνικά νερά, πως η Ελλάδα είναι η χώρα του ξένιου Δία. Πιστεύει κανείς πως έχουν εξαντληθεί όλες οι προσπάθειες για λύση στο μεταναστευτικό ώστε να φτάσει κανείς στα άκρα; Ακριβώς το αντίθετο. Οι μέχρι στιγμής ενέργειες της πολιτείας δείχνουν μία νοσηρή αδράνεια, που μάλλον επιδεινώνει το πρόβλημα δίνοντας άλλοθι.

Η προηγουμένως αναφερόμενη ανθελληνικότητα των συγκεκριμένων ατόμων, συμφωνεί απολύτως με την, κατά τα άλλα, προστάτρια των πατριωτικο-θρησκευτικο-οικογενειακών θεσμών χούντα του 67, που όντας πέρα για πέρα «πατριωτική», έδωσε ένα κομμάτι της Ελλάδας στους Τούρκους.

Ο καλύτερος τρόπος εισβολής σε μία χώρα, είναι το καμουφλάζ. Και όσο πιο πολύ μοιάζει κανείς με τους ντόπιους, τόσο απαρατήρητος θα περάσει. Η τακτική αυτή είναι διπλής χρησιμότητας. Για παράδειγμα: ένας έμπορος όπλων, που μπορεί εκτός από φυσικό πρόσωπο να είναι και μια ομάδα ανθρώπων, μία εταιρεία, μια πολιτική οργάνωση, κάνοντας χρήση του καμουφλάζ και προσποιούμενος πως είναι ένας από εμάς και μάλιστα ο πιο πατριώτης, κι ο πιο θρησκευόμενος (βλέπε χούντα), πετυχαίνει δύο πράγματα: Πρώτον, δύσκολα ενοχλείται και δεύτερον, εύκολα καλλιεργεί φανατισμό. Είναι γνωστός ο έμπορος όπλων, που στους βαλκανικούς πολέμους πουλούσε υποβρύχια και στους Έλληνες και στους Τούρκους.

Και κλείνοντας, θα δούμε κάτι το οποίο και ο πρωτοετής φοιτητής της Γεωπονίας γνωρίζει. Η φύση δεn θέλει τις καθαρές σειρές. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Σε μία ενδεχόμενη απειλή, είτε αυτή οφείλεται σε παθογόνο οργανισμό ή σε κλιματικό παράγοντα, όλα τα άτομα ενός πληθυσμού καθαρής σειράς, θα εξαφανιστούν, γιατί όλα έχουν τα ίδια γονίδια. Λείπει από όλα, δηλαδή, ένα κατάλληλο γονίδιο που θα αντιμετωπίσει την απειλή. Η φύση ευνοεί το ανακάτεμα των γονιδίων για λόγους επιβίωσης. Είναι κανόνας της φύσης. Και το μεγαλείο της Ελλάδας έχει σχέση με αυτό. Η Ελλάδα υπήρξε υπέροχη, όχι λόγω της καθαρότητας των γονιδίων της, αλλά γιατί, λόγω της θέσης της σαν σταυροδρόμι της Δύσης και της Ανατολής, μπόρεσε και δημιουργικά συνδύασε όλα τα πλεονεκτήματα του Δυτικού και του Ανατολικού Ανθρώπου.

STEVENIKO

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...