Τι θα λέγατε όμως να κάνουμε μία βόλτα στο σκοτάδι; Μεγάλα παιδιά είμαστε, δεν φοβόμαστε.

Η υστεροφημία της οικογένειας...

Ο Παναθηναϊκός απέτυχε για πρώτη φορά μετά το 2006 και αυτό θα πρέπει να είναι το πρώτο θέμα συζήτησης με τον προπονητή. Μια ομάδα η οποία ξεκίνησε την χρονιά προσπαθώντας να μειώσει δραστικά τον προϋπολογισμό της, στου δρόμου τα μισά, άπαντες λύγισαν στην λάμψη του εβδόμου πρωταθλήματος Ευρώπης. Μεγάλο το δέλεαρ, υψηλός τελικά και ο προϋπολογισμός. Μια ακόμα υπέρβαση από την οικογένεια Γιαννακοπούλου ένα ακόμα χατήρι στον κόσμο, τον προπονητή αλλά και την δική τους υστεροφημία.

Η μοναδική απώλεια το μεγάλο συμβόλαιο του Φώτση. Ο Παναθηναϊκός έχασε έναν παίκτη τρομερά σημαντικό για τον τρόπο παιχνιδιού του και προσπάθησε να τον αντικαταστήσει. Πλήρωσε, έφερε παίκτες. Ακόμα και την τελευταία στιγμή προστέθηκε ο Γιασικεβίτσιους. Έτσι για το...καλό.

Οι εμμονές και ο ρυθμός...

Οι κυπελλούχοι Ελλάδας όμως με εξαίρεση κάποιους αγώνες δεν έπαιξαν ποτέ στο επίπεδο του ταλέντου τους. Φανηκαν να κόλανε σε ένα αργό παιχνίδι, μια επιμονή στην αναζήτηση της πάσας στην ρακέτα. Δεν είχαν ρυθμό, δεν έτρεχαν και στην άμυνα έμοιαζαν αρκετά μπερδεμένοι.

Όσο περνούσε ο καιρός φαινόταν πως ο Λόγκαν δεν θα γινόταν ποτέ Νικόλας με σταθερό σουτ(κάτι που το γνωρίζαμε), ο Σμιθ δεν θα έπαιζε την άμυνα του Φώτση(αναμενόμενο), ούτε θα έπαιρνε τα ριμπάουντ του ενώ ο Μάριτς...ο Μάριτς εδώ και δύο χρόνια είναι σαφές ότι δεν γίνεται να παίξει ως αντί-Πέκοβιτς. Κάνει καλά άλλα πράγματα, όχι όμως αυτά που θέλει ο Ζοτς.

Παρόλα αυτά δεν έγινε καμία προσαρμογή. Άλλωστε είναι και δύσκολο ένα τόσο πετυχημένο σύστημα να αλλάξει. Θα μπορούσε όμως να διαφοροποιηθεί. Όλη η σειρά με τον Ολυμπιακό μας έδειξε ότι οι τέως πρωταθλητές δεν θα άλλαζαν τίποτα. Θα νικούσαν ή θα έχαναν χωρίς αλλαγές, χωρίς...τρυκ.

Η ήττα του αργού μπάσκετ...

Το αργό μπάσκετ του Παναθηναϊκού ηττήθηκε από το γρήγορο μπάσκετ του Ολυμπιακού και αυτή είναι η αλήθεια. Δεν έχει γεράσει ο Παναθηναϊκός, δεν υπολείπεται σε δύναμη, είναι καλύτερος σε μονάδες, πολύ πιο έμπειρος και όμως αυτό το έδειχνε μόνο όταν το ταμπλό έγραφε +16 υπέρ του αντιπάλου του. Εκεί άρχιζε να τρέχει, να παίζει άμυνα να πετυχαίνει μεγάλες ανατροπές. Οι...γέροντες ξανάνιωναν αλλά και πάλι στο τέλος δεν ερχόταν η νίκη. Πνευματική κόπωση από τόσα χρόνια επιτυχιών; Σίγουρα αλλά και κόπωση από ένα μπάσκετ αρκετά προβλέψιμο και αργό.

Ο ηγέτης και οι άλλοι...

Αν οι πράσινοι θέλουν επόμενη ημέρα, την έχουν στα...χέρια τους. Έχουν ηγέτη στο πρόσωπο του Διαμαντίδη, ο Περπέρογλου ήταν πολύ καλός στους τελικούς, ο Καϊμακόγλου συγκλονιστικός και ο Βουγιούκας σάρωσε στην επίθεση. Ο Τσαρτσαρής δεν γίνεται στα 32 να έχει τελειώσει. Ξέρετε πολλές ομάδες με αυτό τον κορμό εγχώριου τάλεντου; Έχει και συνέχεια. Ο Πατ Καλάθης είναι παιδί με τεράστιες δυνατότητες σε ένα όμως πιο γρήγορο μπάσκετ. 6-0 ακόμα και αν δεν μείνει ο Νικ Καλάθης.

Κοινώς ο Παναθηναϊκός, επιτρέψτε το ...μπακαλίστικο της αναφοράς, αν το επιθυμεί και οικονομικά, είναι τρεις ξένους και άλλους δύο, τρεις κοινοτικούς μακριά από μία εξίσου ανταγωνιστική ομάδα με το εγγύς παρελθόν της.

Έτσι φτάνουμε και στο ζητούμενο ακριβώς όπως το θέτει τόσο η διοίκηση, από τα συμφραζόμενα, όσο και ο Ομπράντοβιτς που δεν μασάει τα λόγια του: χρήμα. Προϋπολογισμός, μπάτζετ.

Τα οικονομικά δεδομένα...

Με όσα γνωρίζουμε έως τώρα, η διοίκηση της ομάδας θέλει με έναν χρόνο καθυστέρησης να κατεβάσει τις δαπάνες σε πιο λογικά πλαίσια. Πολύ πιο λογικά διότι μην ξεχνάει κανείς πως φέτος ο προϋπολογισμός έφτασε στα 18 εκατομμύρια ευρώ, με τέσσερα εκατομμύρια ευρώ έσοδα. Δεν γίνεται να συνεχιστεί περισσότερο, όχι όσο διαρκεί και η οικονομική κρίση, όχι με το παράδειγμα του Ολυμπιακού.

Η οικογένεια Γιαννακοπούλου αναμένεται να προτείνει στον προπονητή συμβόλαιο για μία χρονιά και την παραμονή του βασικού κορμού. Είναι σαφές πως οι Έλληνες παίκτες(μόνο ο Διαμαντίδης έχει συμβόλαιο) θα δεχθούν μειώσεις κρατώντας το ερωτηματικό του Νικ Καλάθη τόσο για το πολύ ψηλό συμβόλαιο που εισέπραττε όσο και για την πιθανή κλήση του από τους Μάβερικς. Από εκεί και πέρα ο Σάτο είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση με πολύ υψηλό συμβόλαιο και φέτος περιορισμένη προσφορά όπως και οι Μπατίστ-Σάρας.

Αμφότεροι θέλουν να μείνουν αλλά θα είναι κάπως οξύμωρο ένας Παναθηναϊκός που θα μπαίνει σε νέα εποχή να συνεχίζει να κρατά έστω και ως συμπληρωματικούς παίκτες άνω των 35.

Μάριτς και Λόγκαν χαιρετούν ίσως συζητηθεί λίγο η περίπτωση Σμιθ.

Όλα αυτά στην περίπτωση που ο Ζοτς συνεχίσει...

Το μπαλάκι στον προπονητή...

Διαφορετικά; Tabula rasa. Λευκό χαρτί. Πάντως από την διοίκηση του Παναθηναϊκού δεν προκύπτει καμία σοβαρή ανησυχία για το κομμάτι των παικτών από την αγορά διότι υπάρχουν παίκτες και σε λογικές τιμές(Μαυροειδής, Σχορτσιανίτης, Ξανθόπουλος, Παππάς ορισμένα ενδεικτικά ονόματα) ενώ ίσως να προωθηθούν και παιδιά από την εφηβική ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας.

Ουσιαστικά το...μπαλάκι θα πάει στον προπονητή στον οποίο θα δωθεί μία μοναδική πρόκληση για την καριέρα του, να διαχειριστεί μία πιο νεανική ομάδα, με την ανάγκη να βρει ξένους που θα κάνουν άμεσα την διαφορά χωρίς την πολυτέλεια ο 15ος παίκτης του να κοστίζει όσο όλη η αντίπαλη ομάδα. Ίσως είναι το κίνητρο για την επανεκκίνηση.

Πηγη