Χωρίς λύσεις και ουσιαστικές δεσμεύσεις για την πείνα, τη φτώχεια και την απασχόληση έπεσε χθες η αυλαία στη Βραζιλία. Για την προστασία των οικοσυστημάτων που βρίσκονται υπό κατάρρευση, έγινε αναφορά μόλις στην παράγραφο... 191 της διακήρυξης και πάλι με απλές διαπιστώσεις
«Το μέλλον που θέλουμε» τιτλοφορείται βαρύγδουπα η τελική διακήρυξη της Συνόδου για τη βιώσιμη ανάπτυξη που ολοκληρώθηκε χθες στο Ρίο ντε Τζανέιρο και που είχε ξεκινήσει φιλόδοξα στα χνάρια της πρώτης συνάντησης πριν από 20 χρόνια.
Oμως το αποτέλεσμα διέψευσε τις ελπίδες ότι θα δώσει απαντήσεις στα καίρια προβλήματα που αφορούν τη βιώσιμη ανάπτυξη, την πείνα και την απασχόληση, σε σημείο μάλιστα που κερδίζει μια θέση στην ιστορία ως η πιο άχρωμη και ανούσια σύνοδος μέχρι σήμερα.
Το κείμενο που υπέγραψαν οι περίπου 130 αρχηγοί κρατών, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στο Ρίο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, βρίθει γενικοτήτων και ευχολογίων, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά ότι τα κράτη αδυνατούν να συνεργαστούν ακόμη και μπροστά στα μεγάλα προβλήματα που απειλούν ολόκληρο τον πλανήτη.
Την Τετάρτη χιλιάδες άνθρωποι, αρκετοί από αυτούς ντυμένοι με παραδοσιακές στολές Ινδιάνων, διαμαρτυρήθηκαν έξω από τις εγκαταστάσεις όπου διεξαγόταν η σύνοδος, επειδή η βιωσιμότητα πέφτει θύμα της ανάπτυξης, αντί να υπάρξει ένας τρόπος συγκερασμού των δύο εννοιών.
Οπως δήλωσε η Μέρι Ρόμπινσον, πρώην υψηλή επίτροπος του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, «υπάρχει μια στιγμή που προκύπτει μια φορά ανά γενιά, κατά την οποία ο κόσμος χρειάζεται ένα όραμα, δέσμευση και πάνω από όλα, ισχυρή ηγεσία. Δυστυχώς, το παρόν έγγραφο είναι περίτρανη απόδειξη αποτυχημένης ηγεσίας». Το μείζον πρόβλημα στο οποίο αναφέρθηκαν οι ηγέτες ήταν η καταπολέμηση της φτώχειας και της πείνας.
Οι συμμετέχοντες στο Ρίο διαπίστωσαν ότι απαιτείται οικονομική ανάπτυξη για να ελαχιστοποιηθεί η φτώχεια, να αναζωογονηθεί η γεωργία και να υπάρχουν αρκετά αποθέματα ψαριών.
Οσον αφορά την προστασία των οικοσυστημάτων που βρίσκονται προ της κατάρρευσης, έγινε αναφορά μόλις στην παράγραφο 191 και πάλι με απλές διαπιστώσεις και χωρίς καμιά ουσιαστική δέσμευση.
ΘΟΛΟ ΤΟΠΙΟ ΓΙΑ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ
Στον πάγο και οι λύσεις για την ανεργία
- Το κρίσιμο ζήτημα της αποτελεσματικής διαχείρισης πόρων και ενέργειας πέρασε στα ψιλά γράμματα
Το θέμα της ανεργίας που αυτή τη στιγμή μαστίζει κυριολεκτικά την Ευρώπη, ήταν ψηλά στην ατζέντα της Συνόδου, ωστόσο και πάλι δεν υπήρξαν σαφείς δεσμεύσεις για δράση. Προ της συνάντησης οι Ευρωπαίοι και ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) ήλπιζαν ότι θα υπάρξουν συμφωνίες που θα προωθούν την πράσινη ανάπτυξη ως εργαλείο για την καταπολέμηση της ανεργίας και κυρίως των νέων. Σύμφωνα με τον ILO, μέσα στην επόμενη 20ετία, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν 15 έως 60 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Ωστόσο, οι συμμετέχοντες στο Ρίο δεν έδωσαν την απαιτούμενη ώθηση στο φλέγον αυτό ζήτημα.
Στο τελικό κείμενο διαπιστώνεται ότι κάθε χώρα έχει διαφορετικές ανάγκες, προϋποθέσεις και τρόπους για να φτάσει στην πράσινη οικονομία, ενώ τονίζεται ότι η πράσινη ανάπτυξη δεν επιτρέπεται να συμβάλλει στην επιβολή περιορισμών του διεθνούς εμπορίου.
Οι τομείς οι οποίοι αναφέρονται είναι η αποτελεσματική διαχείριση της ενέργειας, των πόρων και η προστασία των οικοσυστημάτων.
Η σύνοδος ήταν τόσο χλιαρή, ώστε θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία ότι τα Ηνωμένα Εθνη «προσκαλούν» τα κράτη να συνεργαστούν με τους δωρητές και άλλους διεθνείς οργανισμούς, προκειμένου να δοθούν συμβουλές για τον δρόμο προς την πράσινη ανάπτυξη στις χώρες που το επιθυμούν. Το κρίσιμο ζήτημα της αποτελεσματικής διαχείρισης πόρων και ενέργειας, πέρασε στα ψιλά γράμματα.
Αντιθέτως, τονίζεται με έμφαση ότι κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται κατά το δοκούν ή σύμφωνα με τις δικές της ανάγκες τα αποθέματά της σε φυσικούς πόρους και κυρίως τα ενεργειακά αποθέματα και τα ορυκτά.
ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ
Την τελευταία ημέρα της συνόδου, ο γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν κάλεσε όλες τις χώρες να αναλάβουν περισσότερες πρωτοβουλίες και δράσεις για την καταπολέμηση της πείνας. «Σε έναν κόσμο αφθονίας, κανείς δεν πρέπει να πεινά», τόνισε. Ο γ.γ. του ΟΗΕ ήλπιζε ότι η πρωτοβουλία του «Βιώσιμη ενέργεια για όλους» θα υποστηριζόταν με ενθουσιασμό, όμως τελικά απλώς έγινε αναφορά σε αυτή μέσα στο κείμενο.