Παρερμηνεύοντας τον τίτλο του Freud και δίνοντάς του μια διαφορετική έννοια ήρθε μάλλον η ώρα να σκεφτούμε πώς θα προχωρήσει η ιστορία απο δώ και στο εξής .Οι εκλογές έγιναν ,ο επιθυμητός ( ; ) σκοπός επιτεύχθηκε και η κυβέρνηση " εθνικής συνεννόησης " όπως χαρακτηρίζεται αναλαμβάνει πλέον να φέρει εις πέρας το πολύ δύσκολο έργο της ,αλλά ..

Απο δώ και πέρα θα μας βασανίζει ένα " αλλά " και ένα ερωτηματικό για τη συνέχεια του κράτους. Μπορεί αυτή τη φορά οι εκλογές να έφεραν ένα κάποιο αποτέλεσμα σε σχέση με τις προηγούμενες, όμως ο λαός συνειδητοποιεί σιγά σιγά οτι η πολιτική ζωή πρέπει κάποια στιγμή να αναγεννηθεί. Σίγουρα το πρόβλημα των περισσότερων για τα επόμενα χρόνια είναι η βιωσιμότητα των σπιτιών και των περιουσιών τους,μα τί γίνεται με τη διακυβέρνηση ;

Σταδιακά ,όσο τα προβλήματα ( ευελπιστούμε οτι ) θα μπαίνουν σε σειρά επίλυσης ,τόσο ο κόσμος θα αρχίσει να επιθυμεί μια σταθερή κυβέρνηση ,ικανή να διαχειριστεί όπως πρέπει τα θέματα ενός κράτους και πάνω απ'ολα θα αρχίσει να επιθυμεί μια κυβέρνηση ,η οποία θα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος .Πιθανό να είναι νωρίς για τέτοιες σκέψεις ,ωστόσο τα προβλήματα του τελευταίου καιρού και οι απανωτές εκλογικές διαδικασίες είναι σίγουρο πως έχουν μάλλον κουράσει τον λαό ,ο οποίος έχει πολλά χρόνια να " παθιαστεί " με την ενασχόληση με την πολιτική ,έχει πολλά χρόνια να δεί έναν χαρισματικό ηγέτη ο οποίος έχει τη δυνατότητα να κυβερνά και παράλληλα να σαγηνεύει με το λόγο του .

Ασφαλώς η περίοδος της προσωπολατρείας -εκτός του γεγονότος οτι έχει περάσει ανεπιστρεπτί - είναι ένα κεφάλαιο της ιστορίας που μάλλον έχει κλείσει οριστικά ,πράγμα όχι κακό γιατί ουσιαστικά πρέπει να πιστεύουμε μόνο σε έργα και πρέπει να μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιον μόνο όταν δείχνει έμπρακτα τις ικανότητές του -αν και αυτό προφανώς δεν μπορεί να το ξέρει κανείς απο την αρχή - . Απο την άλλη πλευρά δεν είναι και απόλυτα κακό να θέλουμε να πιστεύουμε και σε ανθρώπους με ευχέρεια λόγου ,με άποψη και κυρίως με ήθος ,πράγμα που λείπει απο την πολιτική ζωή του τόπου και έχει εκλείψει εδώ και χρόνια .

Αραγε ποιά να είναι η ψυχολογία των μαζών βλέποντας το υπάρχον και παλιό πολιτικό σύστημα να καταρρέει ; Ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές ,αλλά και όσοι πρόλαβαν τις εποχές των " μεγάλων ηγετών " δεν έχουν την επιθυμία να βιώσουν μια σταθερότητα ,η οποία ενδεχομένως να τους κάνει να θέλουν να ασχοληθούν και πάλι με τα κοινά ,αυτή τη φορά σε διαφορετική βάση ; Προς αποφυγή παρεξηγήσεων ,η έννοια της σταθερότητας σε καμία περίπτωση δεν ενέχει χροιά ωχαδερφισμού και αδιαφορίας "αφού θα υπάρχει κάτι πιο ..μόνιμο απο διαρκώς εναλλασσόμενες κυβερνήσεις " ,απλά ο κόσμος θα αισθάνεται κατά κάποιο τρόπο λιγότερο ανασφαλής και αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι .

Οπωσδήποτε ο δρόμος που πρέπει όλοι να βαδίσουμε δεν είναι ευχάριστος ,ούτε και εύκολος και ενδεχομένως να μην μας απασχολεί τόσο το " αύριο " ,αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως αυτές οι πρώιμες για την ώρα ,σκέψεις σταδιακά θα αρχίσουν να γεννιούνται στο μυαλό και το κρίσιμο ερώτημα θα παραμείνει ..τί γίνεται τώρα ; Ελπίζουμε το μέλλον να είναι περισσότερο ευοίωνο και να μας δώσει μια ικανοποιητική απάντηση .