της Μαίρης Καλδάρα

Βασική αρχή στη δημοκρατία είναι οι εκλογές. Με τις εκλογές, λοιπόν, ο λαός αποφασίζει βάσει των προγραμμάτων των κομμάτων για τη χώρα, την κυβέρνηση. Με τις εκλογές επιδοκιμάζει και αποδοκιμάζει, αντίστοιχα, τα κόμματα. Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος των εκλογών… Σε μία άλλη χώρα μάλλον!! Όχι εδώ!... Προσπερνούμε ίσως ότι δεν είναι πάντα το πρόγραμμα των κομμάτων η βάση πάνω στην οποία αποφασίζει ο κόσμος. Προσπερνούμε την αντικειμενική δημοσιογραφία που, η αλήθεια είναι, σ’ αυτές τις εκλογές δεν έλαμψε με την παρουσία της.

Αφήνοντας πίσω λοιπόν αυτούς τους μεγ(κ)άλους παράγοντες… στην Ελλάδα φαίνεται ότι δεν έχει καμία σημασία τελικά τι αποδοκιμάζει ο λαός… Γιατί; Γιατί τι άλλο πρέπει να κάνει ένας λαός για να δείξει τουλάχιστον ποιοι δε θέλει να τον κυβερνήσουν; Να τους ρίξει από το 44% στο 12%; να ΜΗΝ ψηφίσει τα κορυφαία στελέχη του; Να κατέβει για μήνες σε μια πλατεία και να διαμαρτύρεται; Ακόμα και να φτάσει σε ακραία φαινόμενα διαμαρτυρίας (βλ. γιαούρτια, γιουχαΐσματα κτλ), τι άλλο πρέπει να κάνει ένας λαός για να ΜΗΝ τον κυβερνήσουν;

Όχι! Τους είναι παγερά αδιάφορες αυτές οι αντιδράσεις : « Εμείς είμαστε εδώ να σας σώσουμε» - «Βρε, δε θέλουμε να σωθούμε από εσάς, γίνεται;» - «όχι δε γίνεται».
Εμείς θα μείνουμε εδώ, εμείς και με ένα τοις εκατό θα κυβερνήσουμε… Ο απόλυτος παραλογισμός που ακόμα και ο Ιονέσκο θα ζήλευε.

Εγκατέλειψα λοιπόν κάθε προσπάθεια να εκλογικεύσω, με το δικό μου μυαλό, αυτήν την αντίδραση, αυτήν την επιμονή όπου ακόμα και στελέχη που καταψήφισε ο κόσμος, υπάρχει περίπτωση να συνεχίζουν και να συνεχίζουν…μην αμφιβάλλετε ότι μπορεί να τα δούμε και σε υπουργικές θέσεις! Θεώρησα ότι πρέπει να ξαναδιαβάσω τον Φρόιντ, τον Γιούνγκ, να ρωτήσω και φίλους ψυχολόγους, ψυχιάτρους, κάποιος να μου εξηγήσει αυτό το φαινόμενο…Γιατί πλέον μόνο έτσι μπορώ να τους αντιμετωπίσω και να συνεχίσω ηρεμώντας τις βασικές αρχές της λογικής μου, που έχει αρχίσει και με κοιτάει περίεργα! Μήπως κάτι δεν καταλαβαίνω εγώ; Μήπως δεν είμαι εγώ καλά;

Ξέρω πόσο γλυκιά είναι η εξουσία. Γι’ αυτό το λόγο την διεκδικείς, και, σε κανονικές συνθήκες, άμα την χάσεις το αποδέχεσαι…και αποσύρεσαι στα νούμερα που σου έδωσε ο λαός.

Τους σκέφτομαι σπίτι τους, να βγάζουν λόγο μόνοι τους (έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία αν τους παρακολουθεί κανείς), δεν ενδιαφέρει κανένα δηλαδή η αποδοχή του κόσμου; Ο κόσμος δηλαδή δεν ξέρει τι θέλει ή έστω τι μαζικά ΔΕΝ θέλει; Εκτός αν θεωρούν τον εαυτό τους κάτι σαν το μουρουνέλαιο που όλοι το σιχαίνονται αλλά κάνει καλό στην υγεία μας, με μία διαφορά: Απ’ ότι φάνηκε από τα γεγονότα στην Ελλάδα, το συγκεκριμένο «μουρουνέλαιο» έχει την μυρωδιά και την γεύση αλλά δεν έχει τα ίδια οφέλη για την υγεία…

Για να μαζέψω λοιπόν την λογική μου τι πρέπει να δεχτώ; ότι αυτοί θα κυβερνούν πάντα;

Ότι θα κάνουμε εκλογές για τα υπόλοιπα κόμματα και θα ξέρουν ότι παίρνουν δώρο το ΠΑΣΟΚ … Απέθαντοι!...

Δεν είναι επάγγελμα να είσαι πολιτικός, είναι λειτούργημα, δεν κάνεις καριέρα, υπηρετείς την πατρίδας σου και σίγουρα το πολιτικό σου γραφείο δεν είναι ανάγκη να το πάρει ο γιός σου ή η κόρη σου, αν όμως απ’ ότι φαίνεται εσείς το θεωρείτε επάγγελμα και μάλιστα με διεθνή καριέρα, ωραία λοιπόν κύριοι, από 44% σε 12% σας απέλυσε ο λαός!

STEVENIKO

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...