Τα «μνημονιακά» συμφέροντα δίνουν τον «υπέρ όλων αγώνα»
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα ανήκουστα δεινά, ο εξευτελισμός, οι απηνείς επιθέσεις και οι εκβιασμοί τους οποίους υπέστη την τελευταία περίοδο ο ελληνικός λαός οδηγούν νομοτελειακά στην αλλαγή της ιστορικής «ατζέντας»:
Το πολιτικό και κοινωνικό «κεφάλαιο» το οποίο «κατατέθηκε» με την ψήφο των πολιτών στις 6 Μαΐου αποτελεί πλέον την αφετηρία ώστε στις 17 Ιουνίου ο ελληνικός λαός να ανοίξει οριστικά τον δρόμο για μια «νέα μεταπολίτευση», στην οποία τα καθεστωτικά πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα θα απολέσουν την εξουσία την οποία σήμερα κατέχουν και ασκούν. Η «οικονομικο-πολιτική δικτατορία» που οδήγησε τη χώρα σε καθεστώς ξένης κατοχής, στην εξαθλίωση μιας μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού και στη διάλυση της παραγωγικής - οικονομικής δομής νιώθει τώρα το έδαφος να τρέμει κάτω από τα πόδια της… Ο ελληνικός λαός «ξύπνησε», απαιτεί και επιβάλλει πλέον τους δικούς του όρους, παίρνει τη ζωή του, τις τύχες του, στα χέρια του.
Η λυσσώδης και απροκάλυπτη επίθεση, που παραπέμπει ευθέως στην εμφυλιοπολεμική περίοδο, μπορεί να στρέφεται σε επικοινωνιακό επίπεδο κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του, όμως στις ιστορικές συνθήκες που ζούμε αποτελεί ευθεία πολεμική κατά της κοινωνίας, κατά των πολιτών. Τα συστημικά-μνημονιακά συμφέροντα θέλουν να αποτρέψουν την καθεστωτικού χαρακτήρα ήττα τους που επέρχεται στις 17 Ιουνίου και όχι απλώς να παρέμβουν στον κομματικό ανταγωνισμό για να ευνοήσουν τους εκλεκτούς τους: ΔΙΝΟΥΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τα μνημονιακά πολιτικά πρόσωπα και κόμματα αποτελούν τον «μπερντέ», το θεσμικό προκάλυμμα πίσω από το οποίο «νομιμοποιούν» τη δράση τους τα συμφέροντα αυτά.
Αυτός είναι ο βαθύτερος ιστορικός χαρακτήρας της αναμέτρησης που εξελίσσεται την κρίσιμη αυτή περίοδο.
Δεν επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του τον ρόλο τον οποίο σήμερα αναλαμβάνει. Η ίδια η ιστορική συγκυρία, η βίαιη κατάρρευση του πολιτικού - κομματικού συστήματος, ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ σε εκφραστή της μιας πλευράς της κυρίαρχης αυτής ιστορικής αντιπαράθεσης.
Δεν είναι εύκολο ένα κόμμα το οποίο εξαντλούσε την κοινωνική - εκλογική του επιρροή σε ποσοστά της τάξης του 5-6% να «ωριμάσει» μέσα σε λίγες εβδομάδες και να ανταποκριθεί στον ρόλο του «εν δυνάμει» κυβερνητικού σχηματισμού.
Η Ιστορία όμως μας έχει διδάξει ότι στις εποχές των ιστορικών κρίσεων, όπου διακυβεύονται ύψιστα αγαθά και αξίες όπως η επιβίωση, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια ενός λαού, ο ιστορικός χρόνος «συμπυκνώνεται» και μπορεί να οδηγήσει σε νέες διεξόδους, τις οποίες δεν μπορούσαμε πριν να φανταστούμε…
Υπάρχουν ασφαλώς πολλές και σοβαρές επιφυλάξεις για τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του να κατανοήσουν το βάθος της ιστορικής συγκυρίας και να μπορέσουν να ανταποκριθούν. Δεν αναφερόμαστε βεβαίως στη λασπολογία, στις κινδυνολογίες, στα έωλα επιχειρήματα, στις συκοφαντίες τις οποίες εξαπολύουν συστηματικά από την 7η Μαΐου και μετά οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί και οι πολιτικοί-κομματικοί αναπαραγωγοί τους, που περιφέρονται επί 24ώρου βάσεως στα συστημικά ΜΜΕ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του θα πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν απευθύνονται πλέον στο 5% ούτε καν σε μια εκλογική-κοινωνική βάση -που θα υπερβεί πιθανότητα το 30% στις εκλογές- ούτε ακόμα σε μια μεγάλη πλειοψηφία που ψήφισε τους αποκαλούμενους «αντι-μνημονιακούς» σχηματισμούς: Απευθύνονται σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό και θα πρέπει μέσα από ένα συντεταγμένο και συνεκτικά οργανωμένο πρόγραμμα, μέσα από έναν σαφή και ενοποιημένο πολιτικό λόγο να αναδείξουν τις τομές και τα βήματα μιας πορείας που οδηγεί στη διέξοδο.
Τον φόβο, τις ανοικτές απειλές περί καταστροφής, τους εκβιασμούς, το «κρεματόριο του τρόμου», στο οποίο επιχειρεί να οδηγήσει τον ελληνικό λαό η ΝΔ, η ηγεσία της και τα συμφέροντα που τη στηρίζουν, μπορούν να τα ακυρώσουν τα θεμελιωμένα επιχειρήματα, τα πολιτικά και οικονομικά προγράμματα, οι βασικές επιλογές που θα θέσουν τέρμα στον καταστροφικό κατήφορο.
Η 17η Ιουνίου όπως και η 6η Μαΐου μπορούν να αποτελέσουν κρίσιμους ιστορικούς σταθμούς, ώστε η ελληνική κοινωνία να πιστέψει στις δυνάμεις και στις δυνατότητές της και να διαμορφώσει τους όρους τόσο για τη ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος όσο και για την ίδια την επιβίωσή της.
Η απώλεια αυτής της ιστορικής ευκαιρίας ίσως καταδικάσει οριστικά την πατρίδα μας και τον λαό μας σε ένα μακροπρόθεσμο καθεστώς υποτέλειας και κοινωνικής και οικονομικής απαξίωσης που θα συγκρίνεται με τις συνέπειες μιας πολεμικής ήττας.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
