Ποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα σώθηκε; Παρακαλώ ας σηκώσει χέρι. Αποδείχθηκε ότι για μια μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, η Αριστερά είναι πιο τρομακτική από την τρόικα. Οι πρόσφατες εκλογές έγιναν με σκοπό να ξεκαθαριστεί τι θέλει ο λαός. Ποιον δρόμο τελικώς θέλει ν’ ακολουθήσει. Παρά τις όποιες παρερμηνείες του καθενός σχετικά με το αποτέλεσμα (λες και ψηφίζουμε για να αποτελέσει ο καθένας αντικείμενο ερμηνείας), γι’ ακόμη μια φορά ο “κομμουνιστικός κίνδυνος” έπαιξε ως ένα ακόμη όπλο φόβου και χειραγώγησης.

Δεν διασώθηκε η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, αλλά αυτοί που μας απειλούσαν για την -δήθεν- απώλεια αυτής της προοπτικής. Η δραχμή ήταν ο μπαμπούλας που θα έκανε τους φτωχούς φτωχότερους και όλοι θα έχαναν τα χρήματά τους. Παρόμοια απειλή με την παλιότερη, ότι οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια, ίσως και τα σώβρακα.

Το ευρώ σώθηκε έστω και προσωρινά, η τρομοκρατία πέρασε και ετοιμάζεται νέος γύρος. Έχουμε ένα χρέος που δεν υπάρχει περίπτωση ν’ αποπληρωθεί ποτέ και μια πολιτική λιτότητας η οποία διαλύει την κοινωνία. Κι όμως βρισκόμαστε πάλι υπό αυτό το καθεστώς. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έπαιξαν τον ρόλο των “ευρωπαϊστών” και τώρα μοιράζουν με ευρωπαϊκό τρόπο τα υπουργεία. Ανάλογα με τις σφαίρες επιρροής πάντα. Αλήθεια, τόσα χρόνια τι ευρωπαϊκό βλέπαμε στην αντίληψη και τις πρακτικές του Ψωμιάδη, της Ντόρας, του Λοβέρδου, του Μειμαράκη, του Ρουσσόπουλου, του Πρωτόπαππα και τόσων άλλων;

Πραγματική ανάπτυξη δεν θα υπάρχει κι ας είναι η λέξη που χρησιμοποιούν για να μακιγιάρουν την πραγματικότητα. Δεν γίνεται να βασιστεί μια χώρα για να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας στα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ. Αστεία πράγματα. Σε λίγες ημέρες θα χρειαστεί να πάρουν μέτρα ύψους 11,5 δισ. ευρώ. Ναι σ’ αυτή την εξίσωση, το πρόβλημά μας ήταν οι δραχμές, όχι ότι θα πληρώσουμε με αίμα κάτι το οποίο δεν δημιούργησαν οι εργαζόμενοι. Στο ίδιο έργο θεατές θα μείνουμε, με την τρόικα να ζητάει επιπλέον μέτρα για να μας δώσει την επόμενη δόση, μετά να υπογράψουμε τρίτο μνημόνιο για εξτρά χρηματοδότηση, επιπλέον μέτρα κοκ. Και βέβαια ενδιάμεσα θα μας θυμίζουν ότι “δεν θα έχουμε χρήματα για μισθούς και συντάξεις”. Η μνήμη ορισμένων θα επανέλθει απότομα, σε κάτι που νόμιζαν ότι ξορκίστηκε επειδή κρατήσαμε το “καλό ευρώ”.

Ο Φώτης Κουβέλης, έδωσε πράγματι αριστερό άλλοθι σε μια μνημονιακή κυβέρνηση. Ακόμη και δημοσιογράφοι ομολογούν, πως με την παρουσία της ΔΗΜ.ΑΡ στην συγκυβέρνηση, κάποιες μεταρρυθμίσεις θα περάσουν πιο “μαλακά” στην κοινωνία, γιατί θεωρητικά η Αριστερά ξέρει το καλό του λαού. Αυτό ο Κουβέλης -που τόσο τον εκθειάζουν Σαμαράς και Βενιζέλος- θα το βρει απέναντί του, όταν θα χρειαστεί να συμβιβαστεί και να διαχειριστεί πράγματα που ήδη έχουν αποφασιστεί.

Η νέα κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να είναι μακρόπνοη, γιατί θα έρθει και πάλι σε σύγκρουση με την κοινωνική νομιμοποίηση. Επειδή γι’ ακόμη μια φορά η εξουσία της βασίστηκε στον φόβο. Απέκτησε μορφή ως πλειοψηφία, λόγω του φόβου μην χαθεί ο “παράδεισος” της ευρωζώνης. Αυτό θα το καταλάβουν έστω κι αργά οι ψηφοφόροι τους. Οι Έλληνες λοιπόν ψήφισαν και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα, την παραμονή τους στην κατάσταση του βολέματος. Σε μια πιθανή παρατήρησή σου ότι “πεινάνε άνθρωποι”, θα πάρεις την απάντηση “έχω καταθέσεις που δεν θέλω να χάσω”. Ο Σαμαράς πήρε ποσοστό που δεν σημαίνει ότι όσοι τον ψήφισαν θα συμφωνήσουν με το πρόγραμμα που θα εφαρμόσει. Ο φόβος για να μην “χάσουμε” το ευρώ, θα μετατραπεί σε φόβο μην μας φύγουν και τα τελευταία ευρώ από την τσέπη μας, αυτά που “χρειάζονται” για τις “θυσίες” παραμονής στο ενιαίο νόμισμα. Φαύλος κύκλος.

Το ξεκάθαρο μήνυμα των εκλογών λοιπόν, ήταν ότι ένας λαός που δεν θέλησε να θυσιάσει την επίπλαστη ασφάλειά του, για την πιθανή ελευθερία του, πλέον τα στερείται και τα δύο και μάλιστα αυτή την φορά ειδικά, δεν μπορεί με τίποτα να κατηγορήσει το πολιτικό προσωπικό. Όλες οι αποφάσεις έχουν τίμημα και συνέπειες, αλλά φαίνεται πως το “έχω ακόμη την δουλίτσα μου” και “δεν παίζω με τα λεφτουδάκια μου” υπερτέρησε. Σε μια κοινωνία που κινδυνεύει να μετατραπεί σε όλοι εναντίον όλων, η πιο λογική ψήφος είναι “κοιτάω την πάρτη μου”.

ΥΓ. Ακούστε παρακάτω τον…λόγο-συμβόλαιο του Αντώνη Σαμαρά σχετικά με την συγκυβέρνηση. Ένας άνθρωπος που ανέχτηκε έναν καταδικασμένο νομάρχη όπως τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, μια πολιτική αντίπαλο που τον χλεύαζε και που συνεργάζεται με το κόμμα της διαφθοράς, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, σκιαγραφεί το πως καταλαβαίνει ο νέος πρωθυπουργός την “συνεργασία” και το “πάνω απ’ όλα το συμφέρον”.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...