Οι δικοί μου ήρωες ονειρεύονται την Ελλάδα μας κάτω από τον ήλιο της δικαιοσύνης να λιάζεται.

Φορούν τα χρώματά της, το λευκό και το γαλάζιο της.

Η καρδιά τους, γνωρίζει τα ''μυστικά'' των ημερών μας. Γνωρίζουν οτι ''κηδεύεται'' η πατριδα μας.

Ξερουν ότι τον ''επικήδειο'' της εκφωνούν η Τρόικα και όλοι όσοι επί σειρά ετών συνέβαλαν στον αργό θανατό της.

Αναμαλλιασμένες οι μέρες που έρχονται. Σβήνουν σιγα - σιγά τα φώτα στα σπίτια μας.

Και να σκεφτεί κανείς ότι τα παιδιά μας δε τα ρώτησε κανείς για τα όνειρα που κάνουνε...

Ποιός θα τους ζητήσει συγνώμη;

Ποιοί θα γίνουν φρουροί του νερού και του ψωμιού τους;

Καινούρια χρόνια μπαίνουν και αντί να δέσει ο ανθός τους, μες την άνοιξή τους χιόνι θα πέσει στα μαλλιά τους.

Αχ! Ελλάδα μας, μάνα Ελλάδα μας, τα μαρτύρια σου δεν έχουν τελειωμό.

Οι εμπρηστές σου δεν κρεμάστηκαν ακόμα για παραδειγματισμό.

Γιατί να πιστέψω πάλι σε λόγια και υποσχέσεις;

Μακάρι να κάνω λάθος..

Μακάρι το ζωνάρι που θα σφίξουμε να αποδειχτεί θυσία με αντίκρυσμα το καλύτερο αύριο της ζωής μας, του παιδιού μας, του παιδιού που δεν γεννήθηκε ακόμα...

Μακάρι....

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...