Η ελληνική ουτοπία...
Ομολογώ πως τα δυο μεγάλα αστικά κόμματα δεν με ενθουσιάζουν. Κυρίως γιατί δεν έχουν κάποιο όραμα για την Ελλάδα. Αναλώνονται σε διαχειριστικές λύσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κυρίαρχο κρατισμό. Τα υποτίθεται φιλελεύθερα κόμματα δεν ενδιαφέρονται για ιδέες και οράματα, απλά αναλίσκονται σε ασκήσεις κοινής λογικής.
Αντίθετα εγώ θα ήθελα να περιγράψω μια ελληνική φιλελεύθερη ουτοπία. Οι φιλελεύθερες ουτοπίες ανέκαθεν υπήρξαν εργαλεία ανάλυσης από τους μεγάλους φιλελεύθερους στοχαστές αφού έδιναν έναν μπούσουλα στο προς τα που πρέπει να πάμε. Οπότε θα δώσω σε γενικές γραμμές την δικη μου φιλελεύθερη ουτοπία.
Ανασύσταση του κοινοτικού ελληνισμού. Όπως πριν το 1833 οι Έλληνες αυτοοργανώνονται σε αυτόνομες κοινότητες. Οι κοινότητες αποφασίζουν για την διαχείριση των πόρων τους, οι ίδιες αποφασίζουν για τις τοπικές πολιτικές, οι ίδιοι οι πολίτες αποφασίζουν για τα μικρά και για τα μεγάλα θέματα της κοινότητας τους.
Μηδενικός φόρος εισοδήματος και μηδενικός εταιρικός φόρος. Οποιοδήποτε εισόδημα προέρχεται από την εργασία τότε για ηθικούς λόγους θα πρέπει να μην τιμωρείται. θα αντικαθιστούσα αυτούς τους φόρους με έναν ενιαίο φόρο επί των πωλήσεων βάσει του οποίου, όποιος καταναλώνει πιο πολύ, φορολογείται περισσότερο.
Κατάργηση του κεντρικού κράτους πρόνοιας. Η πρόνοια και η ευθύνη για τους ασθενέστερους θα είναι υπόθεση της κοινότητας και της κοινωνίας των πολιτών. Οι ιδιωτικοί θεσμοί χωρίς την γραφειοκρατία και τους εγγενείς περιορισμούς θα μπορέσουν να παίξουν τον ρόλο τους. Η οικογένεια, η αποκρατικοποιημένη Εκκλησια και οι δεσμοί των πολιτών είναι το αποτελεσματικότερο κοινωνικό κράτος.
Το ελληνικό κεντρικό κράτος διά νόμου θα έχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Η αύξηση των δαπανών και κατά συνέπεια των φόρων θα πρέπει να εγκρίνονται σε μαζικά λαϊκά δημοψηφίσματα. Οι έρευνες στην Ελβετία έδειξαν πως τα δημοψηφίσματα επί δημοσιονομικών θεμάτων περιορίζουν την κρατική δαπάνη.
Το κεντρικό κράτος δαπανάει για την άμυνα, την δικαιοσύνη και σε ένα βαθμό για την παιδεία και την υγεία. Οι πολίτες αποφασίζουν μ ό νοι τους για το που θέλουν τα παιδιά τους να εκπαιδευτούν και ποιος παροχέας υγείας είναι αυτός που τους ταιριάζει καλύτερα. Ο ανταγωνισμός των υπηρεσιών υγείας και παιδείας θα ρίξει τις τιμές.
Θέλω την Ελλάδα ένα κέντρο ασφαλιστικών, χρηματοοικονομικών και εμπορικών δραστηριοτήτων. Μια Ελλάδα που πρωταγωνιστεί ως ένα κορυφαίο off shore κέντρο τραπεζικής με σκληρό τραπεζικό απόρρητο και φορολογική αμνηστία σε όσους καταθέτουν τα χρήματα τους στην Ελλάδα. Επιθυμώ η Ελλάδα να γίνει ένα Hong Kong της ανατολικής μεσογείου, μια χωρα ναυτικών, εμπόρων και ιδιοκτητών.
Θέλω μια Ελλάδα απεξαρτημένη από την αρχαιοπληξία της που αναγνωρίζει την αξία των σημερινών της επιτευγμάτων. Ακομπλεξάριστη για τον λαϊκό της πολιτισμό. Να μην αισθάνεται κατώτερη όταν συγκρίνεται το sushi με το σουβλάκι και το μπουζούκι με τον Μπετόβεν. Θέλω ένα τέλος στην πολιτικά ορθή μιζέρια του καταδικασμένου Έλληνα που δεν έγινε ευρωπαίος-δυτικός και δεν εξατομικεύτηκε πριν 1000 χρονια.
Επιθυμώ δηλαδή μια Ελλάδα μακρυά από τις εκσυγχρονιστικές ονειρώξεις των αρχαιολατρών και των νεοελλήνων Κεμαλιστών. Να μπορέσουμε ως έθνος να δομήσουμε το κράτος που είναι φτιαγμένο για τις ανάγκες μας και που δεν μπορέσαμε να φτιάξουμε μετά το 1821. Είναι το μεγάλο στοίχημα για το μέλλον.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
