Η Λεηλασία της Χώρας: Έγκλημα χωρίς Τιμωρία
"Λόγοι πραγμάτων διδάσκαλοι…"
(Θουκυδίδης, Η 42).
Το Πανελλήνιο όζει από την αποφορά της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου εκ μέρους του "συστήματος". Η δικαστική, παρά τις προσπάθειες της άρχουσας ελίτ, διερεύνηση της υπόθεσης Άκη Τσοχατζόπουλου, οφειλομένη στην ευσυνειδησία, ένιων δικαστών, απλώς καταδεικνύει την "κορυφή του παγόβουνου". Το απροσδιόριστο μέγεθος της κλεπτομανίας της "Άρχουσας Ελίτ", διακινείται στο σκοτεινό βυθό της θαλάσσης της ανομίας.
Το "Σύστημα" (ανεπάγγελτοι επαγγελματίες της πολιτικής, διαπλοκή οικονομίας–πολιτικής, εθνικοί εργολάβοι, τυχάρπαστοι μιντιάρχες κατάδικοι του κοινού ποινικού δικαίου, "Προστατευόμενοι" επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, ανεπιστήμονες "αξιωματούχοι" των ΑΕΙ–τρόφιμοι και εκλεκτοί των κομματικών προθαλάμων, αλλά και του Νατοϊκού δημιουργήματος της Νέας Τάξης, CDRSEE, ή άλλως πως "Κέντρον για τη Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στη ΝΑ Ευρώπη", γόνοι και κλώνοι των "Φαμιλιών"-διαγουμιστών επί γενεές–γενεών, του ιδρώτα του ελληνικού λαού, "δημοσιογράφοι"-ηχεία του "συστήματος", μεταπρατικό κεφάλαιο–εκπρόσωπος και εκφραστής ξενικών συμφερόντων, και η όλη χορεία των ανόμων), συστρατεύεται στην εναγώνια προσπάθεια συσκότισης της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου και εξωραϊσμού της εκποίησης της Χώρας.
Εν όψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012 μ.Χ. "εν χορδαίς και οργάνοις" επιδίδονται στην κατατρομοκράτηση του εκλογικού σώματος και "ποιούν την νήσσαν" για τον καταλογισμό ευθυνών στους υπαίτιους της σημερινής Εθνικής Καταστροφής.
Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ
Διασκελίζουν τη λεηλασία της χώρας και υποχθονίως επενεργούν το έγκλημα να μείνει ατιμώρητο!..
Όμως, το πολιτιστικό πρότυπο αυτού του Τόπου, που εκφράζεται εδώ και 2.500 χρόνια από την εξίσωση Τραγωδία=Κάθαρση=Ανόρθωση, δεν επιδέχεται διασκελισμό, πολύ περισσότερο εξωραϊσμό, ή επίκληση του ψευδεπίγραφού "πολιτικού πολιτισμού", ότι η λαϊκή ετυμηγορία απαλλάσσει των ποινικών ευθυνών τους υπαιτίους για την ενσυνείδητη καταστροφή του κράτους κοινωνικής πρόνοιας και της ευημερίας του ελληνικού λαού. Και μάλιστα της εκποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Τόπου, και κυρίως, της εθνικής κυριαρχίας της χώρας στους νεοκατακτητές του Δ΄Ράιχ!
Ανόρθωση της χώρας χωρίς Κάθαρση, την αμείλικτη τιμωρία των Ενόχων της Εθνικής Καταστροφής -με όλες τις εγγυήσεις του Κράτους Δικαίου- δεν είναι νοητή ούτε για το πολιτιστικό πρότυπο αυτού του λαού, ούτε ακόμη για τις ελληνικές παραδόσεις.
Ούτε ακόμη,
"Αν γνωρίζει ότι ο Εφιάλτης θα φανεί
και ο Πέρσης θα περάσει…".
Το συμφέρον του λαού και του Έθνους δεν κύπτει στην ιδιοτέλεια της "Άρχουσας Ελίτ" των "Φαμελιών", των "Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής" και της Λερναίας Ύδρας της Διαπλοκής.
Ενώπιον του Λαϊκού Κριτηρίου της 17ης Ιουνίου 2012 μ.Χ., οφείλουν να δηλώσουν, εκτός βεβαίως των υπαιτίων της Εθνικής Καταστροφής, οι διαγκωνιζόμενοι κομματικοί οργανισμοί, αν προτίθενται μετεκλογικώς, "ν΄ ανοίξουν τις Βίβλους και τα κρίματα να καταλογίσουν".
"ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ" ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ
Οι "Εθνικόφρονες" υπερασπιστές των Μνημονίων και δη όσοι κομπάζουν ότι είναι συνεχιστές της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, που θεμελίωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ας ανατρέξουν πως ο μεγάλος εκείνος πολιτικός, απέδιδε στη μετάφρασή του της Ιστορίας του Θουκυδίδη, το χωρίο εκείνο, που αποτελεί "κτήμα ες αιεί" για την ανθρωπότητα: "… Η αξίωση μιάς πόλης να καθορίσει αυτή τι είναι δίκαιο για μία άλλη, αποτελεί ένα βήμα για την απώλεια της ελευθερίας της…".
Ίσως, φρονηματιστούν πως οι μεγάλοι πολιτικοί αντιλαμβάνονται το ρόλο τους στην υπηρεσία των Λαών τους.
Και ακόμη οι "Εθνικόφρονες" υπερασπιστές των Μνημονίων, ας εγκύψουν στη μελέτη των πρακτικών της Βουλής (Συνεδρίαση 28ης Απριλίου 1932) στη διάρκεια της οποίας ο Μεγάλος αυτός Έλληνας απήγγειλε τον εαυτού επικήδειο:
"Αγαπητοί Φίλοι,
Ο προκείμενος νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας, με μεγάλο θάρρος, με αυτοπεποίθησιν, και δι’ αυτόν και διά τον λαόν τον οποίον εκλήθη να κυβερνήση. Ίσως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι δεν επερίμενε ποτέ από την μοίραν να ίδη την χώραν προηγμένην, αλλά έθεσε εις την υπηρεσίαν αυτής όλον το πυρ το οποίον είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν".
Αλλά, στην ‘Υστερη (με την Ιστορική έννοια του όρου) Περίοδο, που δυστυχώς, διέρχεται η χώρα μας, είμεθα στην Εποχή των μικρών της εθελοδουλίας και της υποταγής.
Δεν φύονται στο κενό…
Τα μεγάλα έργα, οι σοβαροί πολιτικοί και οι μεγάλοι στοχαστές και συγγραφείς δεν φύονται στο κενό. Είναι επακόλουθο μίας Ανάτασης και ενός οργασμού Δημιουργίας, Έμπνευσης και Δράσης.
Το πολιτικό και κομματικό προσωπικό της χώρας -πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων-, ενόψει των εκλογών της 17 Ιουνίου, ωθεί στο περιθώριο δύσκολα θέματα, τα οποία αντιμετωπίζει με "νεφελώδη" φρασεολογία (άλλωστε, verba vollant), όχι ξεκάθαρα απέναντι στο λαό, δίχως σοβαρή δημόσια αντιπαράθεση. Οι δημόσιες επενδύσεις και άλλες δαπάνες, στα προεκλογικά προγράμματα, έχουν απωθηθεί στο περιθώριο.
Η μέση τάξη, σπονδυλική στήλη άλλοτε της οικονομικής δραστηριότητας έχει εκμηδενισθεί και διακατέχεται από βαθειά μελαγχολία. Έχει απολέσει την εμπιστοσύνη της στο Κράτος Δικαίου και διαβλέπει το μέλλον σκοτεινό και απροσδιόριστο. Οι ηγεσίες και τα στελέχη των κομμάτων, και δη εκείνων που στο πρόσφατο παρελθόν διαχειρίσθηκαν τη νομή της εξουσίας, ενδιαφέρονται ανοικτά και δίχως δισταγμό κυρίως για την επανεκλογή τους, την προβολή της προσωπικότητάς τους και τον χειρισμό των ΜΜΕ, παρά για την επεξεργασία και την υποστήριξη ιδεών και πολιτικών σχετιζομένων με μακροχρόνιες κοινωνικές ανάγκες.
Επίσης, η πλειονότητα των διανοουμένων, που στο παρελθόν ασκούσαν σημαντική επιρροή στη διαμόρφωση κοινωνικών πολιτικών, σήμερα έχουν αποσυρθεί στη μοναξιά τους. Και στην καλύτερη των περιπτώσεων ασχολούνται με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, διακατεχόμενοι από το δόγμα: "Εγνώρισα τον άνθρωπο και αγάπησα τα ζώα", όχι όμως με τη φτωχοποίηση ευρύτερων πληθυσμιακών συνόλων ή την οικονομική αδικία.
Η ανόρθωση σ΄ όλα τα επίπεδα της χώρας, χωρίς την παραδειγματική τιμωρία των υπαιτίων για την σημερινή κατάσταση του λαού και του Έθνους, θα παραμείνει όνειρο, αν το περί Δικαίου αίσθημα του Λαού δεν ευθυγραμμισθεί με το προαιώνιο πολιτιστικό πρότυπο αυτού του Τόπου: Τραγωδία=Κάθαρση= Ανόρθωση.
(Θουκυδίδης, Η 42).
Το Πανελλήνιο όζει από την αποφορά της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου εκ μέρους του "συστήματος". Η δικαστική, παρά τις προσπάθειες της άρχουσας ελίτ, διερεύνηση της υπόθεσης Άκη Τσοχατζόπουλου, οφειλομένη στην ευσυνειδησία, ένιων δικαστών, απλώς καταδεικνύει την "κορυφή του παγόβουνου". Το απροσδιόριστο μέγεθος της κλεπτομανίας της "Άρχουσας Ελίτ", διακινείται στο σκοτεινό βυθό της θαλάσσης της ανομίας.
Το "Σύστημα" (ανεπάγγελτοι επαγγελματίες της πολιτικής, διαπλοκή οικονομίας–πολιτικής, εθνικοί εργολάβοι, τυχάρπαστοι μιντιάρχες κατάδικοι του κοινού ποινικού δικαίου, "Προστατευόμενοι" επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, ανεπιστήμονες "αξιωματούχοι" των ΑΕΙ–τρόφιμοι και εκλεκτοί των κομματικών προθαλάμων, αλλά και του Νατοϊκού δημιουργήματος της Νέας Τάξης, CDRSEE, ή άλλως πως "Κέντρον για τη Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στη ΝΑ Ευρώπη", γόνοι και κλώνοι των "Φαμιλιών"-διαγουμιστών επί γενεές–γενεών, του ιδρώτα του ελληνικού λαού, "δημοσιογράφοι"-ηχεία του "συστήματος", μεταπρατικό κεφάλαιο–εκπρόσωπος και εκφραστής ξενικών συμφερόντων, και η όλη χορεία των ανόμων), συστρατεύεται στην εναγώνια προσπάθεια συσκότισης της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου και εξωραϊσμού της εκποίησης της Χώρας.
Εν όψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012 μ.Χ. "εν χορδαίς και οργάνοις" επιδίδονται στην κατατρομοκράτηση του εκλογικού σώματος και "ποιούν την νήσσαν" για τον καταλογισμό ευθυνών στους υπαίτιους της σημερινής Εθνικής Καταστροφής.
Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ
Διασκελίζουν τη λεηλασία της χώρας και υποχθονίως επενεργούν το έγκλημα να μείνει ατιμώρητο!..
Όμως, το πολιτιστικό πρότυπο αυτού του Τόπου, που εκφράζεται εδώ και 2.500 χρόνια από την εξίσωση Τραγωδία=Κάθαρση=Ανόρθωση, δεν επιδέχεται διασκελισμό, πολύ περισσότερο εξωραϊσμό, ή επίκληση του ψευδεπίγραφού "πολιτικού πολιτισμού", ότι η λαϊκή ετυμηγορία απαλλάσσει των ποινικών ευθυνών τους υπαιτίους για την ενσυνείδητη καταστροφή του κράτους κοινωνικής πρόνοιας και της ευημερίας του ελληνικού λαού. Και μάλιστα της εκποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Τόπου, και κυρίως, της εθνικής κυριαρχίας της χώρας στους νεοκατακτητές του Δ΄Ράιχ!
Ανόρθωση της χώρας χωρίς Κάθαρση, την αμείλικτη τιμωρία των Ενόχων της Εθνικής Καταστροφής -με όλες τις εγγυήσεις του Κράτους Δικαίου- δεν είναι νοητή ούτε για το πολιτιστικό πρότυπο αυτού του λαού, ούτε ακόμη για τις ελληνικές παραδόσεις.
Ούτε ακόμη,
"Αν γνωρίζει ότι ο Εφιάλτης θα φανεί
και ο Πέρσης θα περάσει…".
Το συμφέρον του λαού και του Έθνους δεν κύπτει στην ιδιοτέλεια της "Άρχουσας Ελίτ" των "Φαμελιών", των "Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής" και της Λερναίας Ύδρας της Διαπλοκής.
Ενώπιον του Λαϊκού Κριτηρίου της 17ης Ιουνίου 2012 μ.Χ., οφείλουν να δηλώσουν, εκτός βεβαίως των υπαιτίων της Εθνικής Καταστροφής, οι διαγκωνιζόμενοι κομματικοί οργανισμοί, αν προτίθενται μετεκλογικώς, "ν΄ ανοίξουν τις Βίβλους και τα κρίματα να καταλογίσουν".
"ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ" ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ
Οι "Εθνικόφρονες" υπερασπιστές των Μνημονίων και δη όσοι κομπάζουν ότι είναι συνεχιστές της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, που θεμελίωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ας ανατρέξουν πως ο μεγάλος εκείνος πολιτικός, απέδιδε στη μετάφρασή του της Ιστορίας του Θουκυδίδη, το χωρίο εκείνο, που αποτελεί "κτήμα ες αιεί" για την ανθρωπότητα: "… Η αξίωση μιάς πόλης να καθορίσει αυτή τι είναι δίκαιο για μία άλλη, αποτελεί ένα βήμα για την απώλεια της ελευθερίας της…".
Ίσως, φρονηματιστούν πως οι μεγάλοι πολιτικοί αντιλαμβάνονται το ρόλο τους στην υπηρεσία των Λαών τους.
Και ακόμη οι "Εθνικόφρονες" υπερασπιστές των Μνημονίων, ας εγκύψουν στη μελέτη των πρακτικών της Βουλής (Συνεδρίαση 28ης Απριλίου 1932) στη διάρκεια της οποίας ο Μεγάλος αυτός Έλληνας απήγγειλε τον εαυτού επικήδειο:
"Αγαπητοί Φίλοι,
Ο προκείμενος νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας, με μεγάλο θάρρος, με αυτοπεποίθησιν, και δι’ αυτόν και διά τον λαόν τον οποίον εκλήθη να κυβερνήση. Ίσως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι δεν επερίμενε ποτέ από την μοίραν να ίδη την χώραν προηγμένην, αλλά έθεσε εις την υπηρεσίαν αυτής όλον το πυρ το οποίον είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν".
Αλλά, στην ‘Υστερη (με την Ιστορική έννοια του όρου) Περίοδο, που δυστυχώς, διέρχεται η χώρα μας, είμεθα στην Εποχή των μικρών της εθελοδουλίας και της υποταγής.
Δεν φύονται στο κενό…
Τα μεγάλα έργα, οι σοβαροί πολιτικοί και οι μεγάλοι στοχαστές και συγγραφείς δεν φύονται στο κενό. Είναι επακόλουθο μίας Ανάτασης και ενός οργασμού Δημιουργίας, Έμπνευσης και Δράσης.
Το πολιτικό και κομματικό προσωπικό της χώρας -πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων-, ενόψει των εκλογών της 17 Ιουνίου, ωθεί στο περιθώριο δύσκολα θέματα, τα οποία αντιμετωπίζει με "νεφελώδη" φρασεολογία (άλλωστε, verba vollant), όχι ξεκάθαρα απέναντι στο λαό, δίχως σοβαρή δημόσια αντιπαράθεση. Οι δημόσιες επενδύσεις και άλλες δαπάνες, στα προεκλογικά προγράμματα, έχουν απωθηθεί στο περιθώριο.
Η μέση τάξη, σπονδυλική στήλη άλλοτε της οικονομικής δραστηριότητας έχει εκμηδενισθεί και διακατέχεται από βαθειά μελαγχολία. Έχει απολέσει την εμπιστοσύνη της στο Κράτος Δικαίου και διαβλέπει το μέλλον σκοτεινό και απροσδιόριστο. Οι ηγεσίες και τα στελέχη των κομμάτων, και δη εκείνων που στο πρόσφατο παρελθόν διαχειρίσθηκαν τη νομή της εξουσίας, ενδιαφέρονται ανοικτά και δίχως δισταγμό κυρίως για την επανεκλογή τους, την προβολή της προσωπικότητάς τους και τον χειρισμό των ΜΜΕ, παρά για την επεξεργασία και την υποστήριξη ιδεών και πολιτικών σχετιζομένων με μακροχρόνιες κοινωνικές ανάγκες.
Επίσης, η πλειονότητα των διανοουμένων, που στο παρελθόν ασκούσαν σημαντική επιρροή στη διαμόρφωση κοινωνικών πολιτικών, σήμερα έχουν αποσυρθεί στη μοναξιά τους. Και στην καλύτερη των περιπτώσεων ασχολούνται με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, διακατεχόμενοι από το δόγμα: "Εγνώρισα τον άνθρωπο και αγάπησα τα ζώα", όχι όμως με τη φτωχοποίηση ευρύτερων πληθυσμιακών συνόλων ή την οικονομική αδικία.
Η ανόρθωση σ΄ όλα τα επίπεδα της χώρας, χωρίς την παραδειγματική τιμωρία των υπαιτίων για την σημερινή κατάσταση του λαού και του Έθνους, θα παραμείνει όνειρο, αν το περί Δικαίου αίσθημα του Λαού δεν ευθυγραμμισθεί με το προαιώνιο πολιτιστικό πρότυπο αυτού του Τόπου: Τραγωδία=Κάθαρση= Ανόρθωση.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
