ΕΧΕΙ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ.
Εντάξει αν πούμε κι ένα όχι στις διεθνείς συμμορίες δεν θα γίνει κι η Δευτέρα Παρουσία. Αλλά πες ότι γίνονται , σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, συν τους εξωγήινους που θα μας επιτεθούν ή την αποκάλυψη των ζόμπι που από ότι βλέπω ήδη έχει ξεκινήσει. Μια και τόσα χρόνια οι περισσότεροι ήταν καλοζωισμένοι και δεμένοι με συγκολλητική ουσία με το καναπέ τους δεν πειράζει να ξεβολευτούν και να δοκιμαστούν αν ξέρουν να επιβιώσουν και να προστατέψουν τα παιδιά τους. Έλεος.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περάσει μεγάλα βάσανα στη ζωή τους, την ώρα που οι άλλοι οι βολεμένοι, που μαζί τα τρώγανε, ασχολόντουσαν με τα τσίρκουλα της τηλεόρασης και τις ζάντες του αυτοκινήτου τους αν είναι καλά γυαλισμένες. Υπάρχουν άνθρωποι που δούλεψαν πολύ σκληρά, φτύνοντας στη κυριολεξία αίμα για να βγάλουν το μεροκάματό τους. Άνθρωποι που τους έτυχαν μεγάλες δυστυχίες και χτυπήματα από τη μοίρα και ούτε αυτοκτόνησαν, ούτε τρελάθηκαν, ούτε έβαλαν τα κλάματα, ούτε έσκυβαν το κεφάλι. Περήφανα με αξιοπρέπεια τα πέρασαν όλα. Και βρήκαν κουράγιο να μεγαλώσουν τα παιδιά τους , να βοηθήσουν κι άλλους ανθρώπους, νοιάστηκαν για ότι συνέβαινε γύρω τους, Αγωνιζόντουσαν όταν οι υπόλοιποι ήταν απλά πελάτες στα γραφεία των κομματόσκυλων να παρακαλάνε για το διορισμό του κανακάρη, την άδεια για το αυθαίρετο μέσα στο καμμένο δάσος, την αποφυγή κάθε ευθύνης και κάθε υποχρέωσης απέναντι στη πατρίδα τους και τους συνανθρώπους τους.
Ε ας καεί το Κορδελιό επί τέλους για να δούμε τι κότσια έχουμε εκτός από το να κάνουμε τσαμπουκά στα καφενεία και να ρίχνουμε και κανένα σκαμπίλι στη γυναίκα και τα παιδιά.΄Ας δούμε αν τους ηρωισμούς των προγόνων που τους έχουμε ψωμοτύρι μπορούμε στο ελάχιστο να τους αντιγράψουμε. Έτσι κι αλλιώς χαμένοι είμαστε οι περισσότεροι, με μνημόνιο ή χωρίς. Δεκάρα δεν δίνει κανείς ούτε από τις ξένες ούτε από τις ντόπιες τρόικες αν ζήσουμε ή όχι. Όποιοι ονειρεύονται ότι συνεχίζοντας τις μετάνοιες και τα παρακάλια θα γυρίσουν ασφαλείς στις φωλίτσες και θα εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους και την επιβίωση των παιδιών τους γιατί ήταν φρόνιμοι μαθητές κούνια που τους κούναγε. Ολη η ιστορία της διάσωσης θα διαρκέσει μέχρι να σώσουν τα εκατομμύρια τους και να τα φυγαδεύσουν σε ασφαλείς εξωτικούς προορισμούς και μέχρι να κάνουν μερικά ωφέλιμα deals στη χώρα που ξεπουλιέται. Μετά θα πτωχεύσουμε έτσι κι αλλιώς ατάκτως και χωρίς έλεος.
Δεν ξέρω ειλικρινά πόσοι αληθινοί άνθρωποι υπάρχουν σ΄αυτό το τόπο εκτός από τις κουραδομηχανές που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε γύρω μας, αλλά να μια καλή ευκαιρία. Τρομοκρατία συνέχεια, μας βομβαρδίζουν από το πρωί ως το βράδυ με κάθε είδους απειλές. Σίγουροι πως μιλάνε σε κοτούλες που τρέμουν μη χάσουν τη ζωούλα τους και το βολεματάκι τους. Κι αν έχουν δίκιο ακόμα πιο ευχαριστημένη είμαι να γίνει τελικά η ολική κατάρρευση. Για να δω όλα αυτά τα γομάρια που ζουν σαν παράσιτα μέσα στη κοινωνία αν μπορούν να επιζήσουν, αν μπορούν να αντιμετωπίσουν το μεγάλο σκοτάδι χωρίς βοηθητικά φωτάκια και παραμυθάκια.
Θα δυστυχίσουν και άνθρωποι που δεν το αξίζουν? Δεν φοβάμαι καθόλου γι΄αυτούς. Θα επιβιώσουν και θα παλέψουν και πάλι περήφανα. Και θα επιβιώσουν όχι μόνο αυτοί αλλά θα βοηθήσουν κι άλλους συνανθρώπους με όποια δύναμη διαθέτουν. Να διαχωριστεί η ήρα από το στάχυ γιατί αυτή η μόνιμα υποταγμένη και βολεμένη πλειοψηφία που ορίζει τις τύχες όλων αναδεικνύοντας άχρηστους κι επικίνδυνους στα ηνία της χώρας και μολύνοντας με τη σάπια συνείδηση όλο το κοινωνικό σύνολο έχει αρχίσει και μας κουράζει ειλικρινά.
Βαρέθηκα τη κλάψα, τα τρομοκρατημένα ποντίκια, το πανικό μήπως και.... την απόγνωση χωρίς πάλη, τη παράδοση άνευ όρων σαν έρμαια. Ανθρωπάκια που προσπαθούν να διαφυλάξουν τα διακόσια και τα τετρακόσια ευρουδάκια που πέρνουν τώρα μη τα χάσουνε. Άνθρωποι που εκβιάζονται πως αν σήμερα έχουν λίγο φαγάκι ενώ αύριο δεν θα έχουν καθόλου. Άνθρωποι που ήδη ζουν σαν ερείπια σωματικά και ψυχικά και φοβούνται μήπως και απωλέσουν αυτή την εξαθλίωσή τους και με κάποια χειρότεροι. Ανθρωποι που ζουν μόνιμα επιλέγοντας ποιο είναι το λιγότερο κακό και μη τολμώντας να ζητήσουν το καλό. Αισθάνονται κι ευγνώμονες που έχουν δουλίτσα και λεφτουδάκια λες και είναι χάρη που σου παραχωρεί κάποιος το να ζεις κι αν δεν είσαι καλό παιδί και υπάκουο μπορεί να σε εκβιάζει πως θα σου κάνει κακό.
Είμαι κακιά σήμερα το ξέρω. Αλλά έλεος πλέον. Αυτή η μιζέρια, αυτή η κακομοιριά δεν αντέχεται. Και ξέρετε κάτι πολλοί από εμάς έχουμε περάσει πράγματα πολύ χειρότερα από τα μνημόνια και τη πτώχευση. Έχουμε ζήσει τις δικές μας πτωχεύσεις, έχουμε πει τα δικά μας όχι με μεγάλο κόστος στη ζωή μας και είμαστε εδώ περήφανοι και όρθιοι να λέμε την ιστορία.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
