Το λέμε, το γράφουμε, το φωνάζουμε. Μας λένε λαϊκιστές, υποκριτές, λάτρεις του χάους και της δραχμής. Τώρα το λέει επίσημα ένας διορισμένος διοικητής δημόσιου νοσοκομείου. «Το πρωτόκολλο Υγείας είναι οικονομικό. Βάσει πρωτοκόλλου κάποιοι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν πεθάνει».
Λέει κι άλλα. Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα όσα λέει ο διοικητής του νοσοκομείου, «Ελπίς», Θεόδωρος Γιάνναρος, όμως ας σταθούμε στην παραδοχή ότι το «πρωτόκολλο Υγείας είναι οικονομικό». Τουτέστιν, τόσα ευρώ αξίζουν για να σωθεί ένας ασφαλισμένος. Μετά, γίνεται φύρα. Ζημιά. Αν δεν έχει χρήματα ο ίδιος, πρέπει να πεθάνει, διότι επιβαρύνει το σύστημα.
Ποιο σύστημα όμως; Το Ασφαλιστικό, φυσικά. Αυτό που λεηλάτησαν όλοι όσοι πέρασαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτό, του οποίου τα λεφτά τα πήραν και τα τζόγαραν οι γαλάζιοι κουμπάροι για να αρπάξουν τις προμήθειες των επενδυτικών γραφείων που ήταν ιδιοκτησία άλλων γαλάζιων κουμπάρων.
Αυτό το σύστημα, του οποίου τα πράσινα λαμόγια κούρεψαν τα αποθεματικά, αλλά δε νοιάστηκαν να τα στηρίξουν, διότι δεν ήταν τράπεζες, αλλά κάτι εισφορές ψωραλέων πολιτών Ζ΄ κατηγορίας.
Αυτό το σύστημα, λοιπόν, διαρθρώθηκε, εξαρθρώθηκε και καταστράφηκε έτσι, ώστε η ζωή του ασφαλισμένου να αξίζει, για παράδειγμα, 5.000 ευρώ. Βγήκε που λέτε ο Λοβέρδος και αποφάσισε από την πρώτη μέρα, πως η ζωή του ασφαλισμένου κοστίζει μνημονιακά 2.000 ευρώ. Κι έτσι, με αυτόν τον τρόπο, ξαναβγήκε ύστερα από 6 μήνες να πανηγυρίσει ότι πέτυχε μείωση στις σπατάλες στο χώρο της Υγείας.
Ως σπατάλες, δεν εννοούσε τα τρωκτικά. Αυτά συνέχιζαν να τρώνε ακόμη πιο ανενόχλητα το φαγητό τους μέσα από το σύστημα φωτογραφικών διατάξεων που εφάρμοσε στις προμήθειες του ΕΣΥ ο Λοβέρδος. Ως σπατάλες, ο Λοβέρδος εννοούσε τις γάζες, τα φάρμακα, τις υπηρεσίες, το προσωπικό, τους ασθενείς.
Ας μην κοροϊδευόμαστε, όμως, ότι ο Λοβέρδος είχε προσωπική πολιτική στο θέμα της Υγείας. Πρόκειται για την επίσημη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εκπροσωπείται από τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά και της Ντόρας Μπακογιάννη, καθώς και από το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Η εν λόγω πρακτική, μάλιστα, που θυσιάζει ανθρώπους για την πλάκα της, έχει όχι μόνο πολιτική, αλλά και νομική κάλυψη. Ιδού η απόδειξη: Το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού απέστειλε στο υπουργείο Υγείας ερώτημα σχετικά με το πώς να αντιμετωπίσει την αδυναμία γονέων να καταβάλουν το αντίτιμο για τις εξειδικευμένες εξετάσεις που εκτελεί το Ινστιτούτο σε ΠΑΙΔΙΑ.
Η έγγραφη γνωμοδότηση του προϊσταμένου της ενιαίας νομικής υπηρεσίας περιφέρειας του Υπουργείου Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Στρατή Σημαντήρη, απαντά στο ερώτημα γράφοντας μεταξύ άλλων ότι πρέπει «..να παύσουν να υπάρχουν όσοι δεν μπορούν να βρουν τρόπο επιβίωσης».
Το ξέρω, είναι απίστευτο. Γι’ αυτό και το έγγραφο είναι στη διάθεσή σας όπως το αποκάλυψε το nosokomeiolimnou.gr
Αυτή είναι η επίσημη πολιτική. Να ψοφήσουν όσοι δεν έχουν λεφτά. Ξεκάθαρα λόγια. Τόσο ξεκάθαρα, όσο και το περιεχόμενο της επιστολής του προέδρου της Ν.Δ. και υποψήφιου πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, προς τον πρόεδρο της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, που στάλθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2012.
Γράφει ο κ. Σαμαράς: «Όπως ήδη έχω αναφέρει στην επιστολή μου της 23ης Νοεμβρίου 2011, το Κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία, έχει δεσμευτεί για την επιτυχία των στόχων του Προγράμματος Σταθεροποίησης, των βασικών πολιτικών του καθώς και της εφαρμογής τους. Το ίδιο ισχύει και για το Μνημόνιο/Οικονομική και Χρηματοπιστωτική Συμφωνία (MoU/MEFP) που ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο την περασμένη Κυριακή, με μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών».
Αυτή είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει ο κ. Σαμαράς στην περίπτωση που κυβερνήσει με τη βοήθεια των λοιπών μνημονιακών κομμάτων, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ που θέλει να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την αφήνει. Αυτή είναι η αλήθεια. Κάθε ψήφος σε αυτούς είναι και μία υπογραφή συγκατάθεσης στην εκτέλεση ενός συνανθρώπου μας.
Κι αν δε συγκινείστε με τέτοια ανθρωπιστικά και «λαϊκίστικα», να το πω αλλιώς. Αν ψηφίσεις αυτά τα κόμματα υπογράφεις την αποδοχή της εκτέλεσής σου σε περίπτωση που αρρωστήσεις και δεν έχεις χρήματα. Αν τους ψηφίσεις, αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Τόσο ωμά, όπως είναι όλα τα λογιστικά θέματα.