Ποιος ο λόγος να κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλον και τους εαυτούς μας μαζί; Οι επιθέσεις που δέχονται οι εκπρόσωποι της Τρόικας από τον Τύπο (ακόμα και τον ...θεσμικό), αλλά εσχάτως και από αναλυτές κυρίαρχων ελληνικών τραπεζικών ομίλων, είναι μάλλον προσχηματικές. Διότι πολύ απλά, οι συγκεκριμένοι κύριοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από υπάλληλοι.
Είχαμε επισημάνει και στο παρελθόν πως δεν είναι οι συγκεκριμένοι κύριοι που διαμορφώνουν μια οικονομική πολιτική. Είναι οι “ειδικοί” που ...ντύνουν τεχνοκρατικά μια οικονομική πολιτική. Είναι τα μέσα άσκησης μιας πολιτικής, δεν ασκούν οι ίδιοι πολιτική.
Με απλά λόγια, ο κύριος Τόμσεν και οι συνάδελφοί του, εστάλησαν στην Ελλάδα για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Δεν δρουν αυτόνομα. Ενημερώνουν διαρκώς τους προϊσταμένους τους και αντίστοιχα παίρνουν κατευθύνσεις. Στην παρούσα συγκυρία χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για να παρατείνεται διαρκώς ο χρόνος καταβολής της δόσης των 31 δισ. €. Κι αυτό γιατί, το Βερολίνο δεν έχει ακόμα αποφασίσει τι θα κάνει με την Ελλάδα, γιατί ακόμα δεν υπάρχει πολιτική απόφαση για την Ελλάδα.
Οι πολιτικοί λοιπόν κρύβονται πίσω από την αξιολόγηση της Τρόικας (η οποία έχει γίνει ήδη, δεν γίνεται τώρα...) που αναμένεται και η οποία, υποτίθεται, θα δώσει ή όχι το πράσινο φως για την καταβολή της επόμενης δόσης. Υπάρχει όμως, οποιοσδήποτε σώφρον άνθρωπος που να πιστεύει σε κάτι τέτοιο; Δηλαδή, αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφασίσουν να δώσουν πολιτική λύση στο ελληνικό (και βεβαίως στο ευρωπαϊκό) πρόβλημα χρέους (σημείωση: μόνο πολιτική μπορεί να είναι η λύση) θα υπάρξουν κάποιοι τεχνοκράτες που θα τους εμποδίσουν; Ή υπάρχει σώφρον άνθρωπος που να πιστεύει πως αν τελικά οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφασίσουν να εκπαραθυρώσουν την Ελλάδα απ' το ευρώ θα οφείλεται στην “κακή έκθεση” της Τρόικας;
Κάθε μέρα και περισσότερο γίνεται σαφές πως ο ρόλος του κ. Τόμσεν και των συναδέλφων του είναι σημαντικός, μόνο και μόνο για να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τις ριζικές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν. Υπήρχε ποτέ περίπτωση να επέρχονταν τέτοιες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις αν δεν υπήρχε η Τρόικα; Ποιοι κοινωνικοί εταίροι θα συμφωνούσαν σε αυτές και θα απέφευγαν το λιντσάρισμα;
Κι όμως! Με την Τρόικα σε διττό ρόλο, του ιδανικού θύτη και θύματος μαζί, να πολιτεύεται αναλόγως των πολιτικών περιστάσεων και στοχεύσεων, τα πάντα άλλαξαν, χωρίς να ανοίξει, ακόμα, ρουθούνι. Στο κάτω κάτω, μετά από καιρό κανείς δεν θα τους θυμάται. Θα βλέπει μόνο αυτά που η ελληνική ηγεσία (πολιτική και συνδικαλιστική) αποφάσισαν με την καθοριστική συμβολή και συνεργασία των ανθρώπων της Τρόικας.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
