Αναφερθήκαμε εχθές για μία ακόμα φορά στην παγκόσμια οικονομική κρίση που πλήττει από τις αρχές του 2007 την παγκόσμια οικονομία. Με δεδομένο ότι πολύ σύντομα η Ισπανία και πιθανότατα και η Ιταλία δεν θα μπορέσουν να αντέξουν το κόστος των υπέρογκων επιτοκίων και θα καταφύγουν σε μνημονιακές λύσεις, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε στην αρχή ακόμα του δράματος.
Ποιο είναι όμως το δράμα και ποια θα είναι η κατάληξη; Το δράμα είναι ότι η παγκόσμια φούσκα που άρχισε να δημιουργείται μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο «έσκασε» το 2007. Δηλαδή όλη η αύξηση του παγκόσμιου πλούτου από το 1945 έως το 2007, με αποκορύφωμα την αύξηση των 55 τρις δολαρίων της 7ετίας 2000-2007, κινδυνεύει να εξανεμιστεί τα τελευταία χρόνια λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Ποια θα είναι η κατάληξη; Την απάντηση την δίνουν τόσο οι αστοί όσο και οι μαρξιστές φιλόσοφοι και οικονομολόγοι. Η Δημιουργική Καταστροφή (creative destruction) του πλούτου προκειμένου να γίνει η μετάβαση από ένα καπιταλιστικό κύκλο σε ένα άλλο ανώτερο, είναι ιστορικό φαινόμενο που έχει πολλές φορές μέχρι σήμερα καταγραφεί στην παγκόσμια ιστορία.
Έως σήμερα οι Κεντρικές Τράπεζες της Δύσης πέτυχαν να αντιμετωπίσουν ικανοποιητικά την κρίση. Γιατί το λέμε αυτό; Δεν παρατηρήθηκαν μαζικά φαινόμενα απώλειας καταθέσεων, ανεργίας και κοινωνικών εκρήξεων, ακραίων φαινομένων (λιμός κ.λπ.). Όμως αυτά είναι παρελθόν.
Το κοινωνικό κράτος που αναπτύχθηκε στις κοινωνίες της δύσης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτέλεσμα και αυτό του πλούτου που συσσωρεύτηκε στις…μεταπολεμικές οικονομίες, απειλείται.
Με το πρόσχημα των «διαρθρωτικών αλλαγών» κατεδαφίζονται χρόνιες κατακτήσεις, όπως η κοινωνική ασφάλιση, τα εργασιακά δικαιώματα κ.λπ. Εξανεμίζεται έτσι και ένα ακόμα μέρος του παγκόσμιου πλούτου. Φτάνει όμως αυτή η απώλεια ή όπως το ονομάζουν οι οικονομολόγοι δημιουργική καταστροφή (creative destruction) για να τελειώσει η παγκόσμια κρίση;
Μάλλον ΟΧΙ.
Άραγε, ποιος άλλος έχει σειρά να υποστεί τις συνέπειες της δημιουργικής καταστροφής; (creative destruction)