Είναι μερικά πράγματα που δυσκολεύεσαι να τα αποδεχθείς. Να ένα: Επτά δισεκατομύρια άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο, κι όμως ο καθένας είναι εντελώς διαφορετικός από τον άλλο. Ακόμα και τα δίδυμα αδέλφια συχνά δεν είναι ίδια σε τίποτα άλλο πέρα από την εξωτερική εμφάνιση. Ποτέ δε θα βρεις έναν άνθρωπο να ταυτιστείς μαζί του απόλυτα, έναν άνθρωπο 100% σαν εσένα. Ούτε καν με τους γονείς σου ή με τα παιδιά σου. Κι όμως, δεν το βάζεις κάτω. Παλεύεις μέσα στα επτά δισεκατομμύρια αγνώστους να βρεις τον ένα με τον οποίο θα ταυτιστείς απόλυτα. Και πάντα σπας τα μούτρα σου.

Πολλές φορές στην προσπάθεια αυτή θα βρεις έναν άνθρωπο ή μία ομάδα ή ένα κόμμα ή μία οργάνωση και θα πεις “επιτέλους, ταυτίζομαι απόλυτα”. Όμως είναι πλάνη: Μπορεί να συμφωνείς σε ένα θέμα, σε δύο, σε δέκα ή σε πενήντα – αλλά όχι σε όλα. Και όσο πιο παθιασμένα δοθείς εκεί, τόσο πιο απότομη θα σου έρθει η απογοήτευση όταν συνειδητοποιήσεις πως τελικά δε συμφωνείς σε όλα.

Αυτό που συχνά δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι στη ζωή δεν ψάχνουμε κλώνους μας για να ταυτιστούμε απόλυτα μαζί τους. Αντίθετα: Φαντάσου τη ζωή σαν ένα παζλ με αμέτρητα κομμάτια. Εσύ είσαι το ένα από αυτά. Αυτό που ψάχνεις δεν είναι ένα κομμάτι ίδιο με σένα, γιατί τότε δεν θα μπορέσετε να ταιριάξετε. Χρειάζεσαι κομμάτια διαφορετικά από εσένα, που θα σε συμπληρώνουν. Και όσο αναζητάς τον κλώνο σου, τόσο περισσότερο χρόνο και κόπο σπαταλάς.
Βέβαια, δεν ταιριάζουν όλα τα διαφορετικά κομμάτια μεταξύ τους. Αλλά κι αυτό το καταλαβαίνεις κάποια στιγμή. Συνήθως επώδυνα. Αλλά εξίσου επώδυνη είναι και η διαπίστωση ότι δε θα ταυτιστείς ποτέ και με κανέναν ή τίποτα.

Αυτές οι σκέψεις είναι ό,τι μου έμεινε από την πορεία της Τετάρτης. Αυτές, και μία εικόνα: Ένας τύπος να κρατάει ψηλά μία αυτοσχέδια χαρτονένια γκιλοτίνα στη Σταδίου, με τις μορφές της Μέρκελ και τριών “δικών μας” πολιτικών, και γύρω χειροκροτήματα. Σαν να άκουσα έναν κρότο την ώρα που έβλεπα αυτήν την εικόνα. Όχι, δεν ήταν δακρυγόνα. Ήταν κάτι μέσα μου που είχε σπάσει.

Προσπάθησα κι εγώ πολλές φορές να ταυτιστώ με κάτι. Συνήθως όχι με μεμονωμένους ανθρώπους. Ούτε και με κόμμα μπόρεσα να ταυτιστώ ποτέ. Προσπάθησα όμως με οργανώσεις, με κινήματα, με κοινωνικά δίκτυα. Και συχνά ένιωσα ότι “εδώ είμαστε”, ότι είχα βρει την ταύτιση που έψαχνα. Αλλά όλες τις φορές έγινε το ίδιο. Κάτι συνέβη, μετά ακούστηκε αυτός ο κρότος και έμεινα ξανά να νιώθω σαν αστροναύτης χαμένος στο απέραντο κενό του διαστήματος. Χαμένος και μόνος.

Δε χρειάζεται όμως να είμαστε μόνοι. Ούτε χρειάζεται να βρούμε κανέναν να ταυτιστούμε. Αρκεί να βρούμε κάτι ή κάποιον που να πιστεύουμε. Κάτι ή κάποιον που να μας κινητοποιήσει, να μας δώσει ελπίδα, να μας δώσει τελικά έναν γαμημένο λόγο να ζούμε. Να βρούμε κάτι ή κάποιον που να πηγαίνει στην ίδια κατεύθυνση με μας, και να πάμε παρέα. Δε χρειάζεται να ακολουθήσουμε ακριβώς το ίδιο μονοπάτι με τους άλλους. Αρκεί να πιστέψουμε πως στον προορισμό υπάρχει κάτι καλύτερο.

Δε χρειάζεται να σε πάρει από το χεράκι και να σε καθοδηγήσει κανείς και τίποτα. Μπορεί να σε πληροφορήσει, να σε διασκεδάσει, να σε προβληματίσει, να σε δραστηριοποιήσει, να σε ξυπνήσει, να σε καθησυχάσει, να σε αλλάξει. Από εκεί και πέρα, οι επιλογές είναι δικές σου. Κάποια στιγμή θα διαφωνήσεις μαζί του. Είναι αναπόφευκτο. Μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις, κάνοντας έναν συμβιβασμό. Ή μπορείς να κάνεις πίσω και να αναζητήσεις κάτι άλλο που θα σε εκφράζει περισσότερο. Εσύ αποφασίζεις.

Επιστρέφοντας στην παρομοίωση του παζλ, μία είναι η βασική διαφορά ανάμεσα σε εμάς και σε ένα κομμάτι παζλ: Ότι εμείς είμαστε μεταβλητοί. Μπορεί σήμερα να ταιριάζουμε με ένα κομμάτι, αλλά αύριο δε θα ταιριάζουμε μαζί του. Και αντίστροφα, ένα κομμάτι που σήμερα δε μας ταιριάζει μπορεί αύριο να μας έρχεται γάντι. Γιατί είμαστε άνθρωποι, με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται.

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Αν ταυτίζεσαι με κάτι, οτιδήποτε, ψάξου. Το κόμμα με το οποίο νομίζεις ότι ταυτίζεσαι μπορεί να σου κρύβει πράγματα που αν τα ανακάλυπτες θα έφριττες. Το ίδιο ίσως κάνουν και οι άνθρωποι με τους οποίους ταυτίζεσαι. Ή τα κινήματα και οι οργανώσεις με τις οποίες ταυτίζεσαι. Και μη βολεύεσαι όταν πιστεύεις ότι έχεις βρει την απόλυτη ταύτιση. Ψάξε παρακάτω. Μπορεί να βρεις κάτι άλλο που να σου ταιριάζει περισσότερο. Κανείς και τίποτα δεν αξίζει την άνευ όρων παράδοσή σου.

Έχεις ένα ολόκληρο παζλ να φτιάξεις. Μην κολλάς σε ένα γαμημένο κομμάτι.

thestranger