του Στρατή Μαζίδη


Δε χωρά πλέον ο ανθρώπινος νους αυτή την ανικανότητα έως βλακεία αυτής της κυβέρνησης που έχει αναλάβει τα ηνία της χώρας από τον Οκτώβριο του 2009 με ενάλλαγες μόνο σε πρόσωπα και χρώματα.
Φούσκωσαν τα δημοσιονομικά μεγέθη για να μας οδηγήσουν στη σκλαβιά και κατόπιν στην καταστροφή. Διότι τα κακώς κείμενα του κρατικού προϋπολογισμού λύνονταν με μια απλή κίνηση, περιορισμό του κράτους και ναι απολύσεις στο Δημόσιο. Τουλάχιστον τότε θα υπήρχε -αν υπήρχε- ένας άνεργος ανά οικογένεια,  η πολιτεία θα μπορούσε να παρέξει κίνητρα επιχειρηματικότητας για τους ανθρώπους αυτούς και όχι πλέον να έχουμε -αν έχουμε- ένα εργαζόμενο ανά οικογένεια. Αλλά ακόμη και αυτή την ύστατη στιγμή ο Αβραάμ αρνείται πεισματικά να θυσιάσει τον Ισαάκ, ακόμη και τον επίορκο. Το αποτέλεσμα; Να πετσοκοπούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και στο τέλος να μείνουν πολλοί περισσότεροι άνεργοι.

Μπήκαμε σε καθεστώς κηδεμονίας υποτίθεται για να βελτιώσουμε τα πράγματα. Η πορεία του χρέους τόσο σε νούμερα όσο και σε ποσοστά επί του ΑΕΠ αποδεικνύουν την πλήρη εκτροπή.

Κουρέψαμε το χρεός για να καταστεί βιώσιμο και να ανακουφιστεί ο λαός. Ήδη ως ποσό ξεπέρασε πάλι τα 300 δις και τα νέα μέτρα έρχονται.

Αντί να παράξουμε πλούτο, αντί να αφήσουμε χώρο στην αγορά, την πνίξαμε με τέλη, χαράτσια και εισφορές.

Από το € 1,00 η βενζίνη εκτινάχθηκε κοντά στο € 1.80. Τα έσοδα όμως αντί να αυξηθούν βυθίστηκαν.
Εκτοξεύσαμε τα τέλη κυκλοφορίας. Οι πινακίδες κατατέθηκαν.

Φορτώσαμε την οικοδομή με ΦΠΑ 23% αντί να αναμορφώσουμε τα βαρίδια όπως το κόστος για να κλείσεις την άδεια (άκου να κλείσεις την άδεια! ) κι επιβάλαμε ένα σωρό χαράτσια στα ακίνητα. Η αγορά των ακινήτων απλά πάγωσε.

Εφαρμόσαμε φορομπηχτικές πολιτικές και ο κόσμος έμεινε άνεργος ή κι αν δεν έμεινε δεν αγοράζει πλέον τίποτε.

Ξεπουλάμε τα φιλέτα (ΟΠΑΠ) και παραχωρούμε εκμεταλλεύσεις δρόμων δίχως τις υποχρεώσεις (Εγνατία).

Η ψυχολογία των πάντων είναι στο μηδέν.

Όσοι έχουν ένα σπιτάκι ή κληρονόμησαν ένα μαγαζί ή ένα οίκημα που συμπληρώνει το εισόδημά τους, τιμωρούνται.

Για ορισμένες συγκεκριμένες κατηγορίες, τίθενται στο απόσπασμα ως ένοχοι όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες.

Κατακτήσεις δεκαετιών στα εργασιακά πάνε περίπατο. Εκείνες οι ρυθμίσεις που έδιναν το όποιο αίσθημα ασφαλείας στον εργαζόμενο, πλέον εξαφανίζονται μια μια.

Η ασφάλεια και η ηρεμία έδωσαν τη θέση τους στα καλάσνικοφ και τους βιασμούς που αντιμετωπίζονται με θεατρικές επιχειρήσεις.

Η Εθνική Άμυνα υπάρχει μόνο ως μια ασαφής έννοια καθώς η ενίσχυση κι η συντήρηση των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν ξεχαστεί προ πολλού.

Τα σχολειά ξεκινούν δίχως βιβλία.

Οι καρκινοπαθείς δεν έχουν φάρμακα.

Αυτοί που κυβερνούν εξελέγησαν κοροϊδεύοντας ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού που δείλιασε και δεν τόλμησε. Μπορεί όχι την πλειοψηφία αλλά η κατανομή τους ήταν τέτοια ώστε να δώσουν εντολή κυβέρνησης σε αυτούς που σήμερα έρχονται να ρουφήξουν τις τελευταίες σταγόνες αίματος που μας απέμειναν. Κύριοι όμως βγήκατε με εντολή να αναδιαπραγματευθείτε. Να αναδιαπραγματευθείτε πριν πεθάνουμε.

Ναι το ευρώ δεν είναι ταμπού όπως έχουν δηλώσει επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ναι η δραχμή με εξωτερική στάση πληρωμών -και όχι εσωτερική- ίσως είναι μια λύση όπως προκρίνει το σύνολο του αντιμνημονιακού μετώπου από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά.

Τι να το κάνεις το ευρώ όταν έχει καταντήσει σπάνιο είδος;

Κυρίως όμως δεν είναι ταμπού να μας κυβερνούν εσαεί επιπόλαιοι, δειλοί και επικίνδυνοι.

Δεν υπάρχει φραγμός; Δεν υπάρχει κόκκινη γραμμή; Η Αριστερά της ευθύνης (ΔΗΜΑΡ) όπως αυτοχαρακτηρίζεται θα αναλάβει την ευθύνη της δολοφονίας του ελληνικού λαού; Τι είδους αριστερά είναι αυτή;  Στο ΠΑΣΟΚ ή μάλλον ότι απέμεινε από αυτό; Υπάρχει κανείς που να έχει ψυχή και συνείδηση, πιστός έστω στα παλιά συνθήματα; Στη ΝΔ των 18 σημείων; Υπάρχει κανείς με σημείο αντίδρασης τον εξευτελισμό, τις αυτοκτονίες, τα εμφράγματα και τις απελπισίες;

Είτε είμαστε αριστεροί, είτε είμαστε δεξιοί, είμαστε πρώτα από όλα Έλληνες και δε μας πρέπουν τέτοιοι κυβερνήτες που μας καταστρέφουν.

Είναι πολλοί, είναι επικίνδυνοι, είναι μισέλληνες! Πρέπει να πέσουν και να γκρεμοτσακιστούν!