Η συνταγή να ελαττώνονται τα εισοδήματα και να αυξάνεται το κόστος της ζωής των πολιτών, δηλαδή να λαμβάνουν ολοένα και λιγότερα για να πληρώνουν ολοένα και περισσότερα, χωρίς μάλιστα να τρέχει παράλληλα ένα αξιόπιστο παραγωγικό σχέδιο για την οικονομία, δεν είναι πολιτική εξοικονόμησης για την ανάπτυξη αλλά πολιτική εξόντωσης. Είναι η συνταγή που ο νυν πρωθυπουργός κατακεραύνωνε πέρυσι και μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, επιχειρεί να την εφαρμόσει με ακόμη πιο απόλυτο τρόπο από τον προκάτοχό του και βέβαια και αυτός για «τελευταία» φορά όπως και εκείνος…

Το κύριο χαρακτηριστικό των μέτρων που διέρρευσαν δεν είναι μόνο η έλλειψη σεβασμού στον ήδη αναξιοπαθούντα μικρομεσαίο πολίτη με την ακόμη σοβαρότερη διακύβευση της υγείας και της ασφάλειάς του. Είναι κάτι περισσότερο. Είναι η περιφρόνηση προς τους νέους, που η ανεργία πλέον θα εκτοξευθεί, αλλά και προς τους απόμαχους της εργασίας, που μη μπορώντας αποτελεσματικά να αντιδράσουν θα οδηγούνται σε μαζική εξαθλίωση. Είναι η περιφρόνηση για το μέλλον, τους κόπους και τον μόχθο των ανθρώπων αυτής της χώρας.

Αυτά τα μέτρα είναι η έμμεση ομολογία της απόλυτης αποτυχίας των πολιτικών να κυβερνήσουν τη χώρα με δίκαιο και ελπιδοφόρο τρόπο. Και πολύ φοβάμαι ότι ήταν η τελευταία ευκαιρία των μεταπολιτευτικών πολιτικών γενιών να νοικοκυρέψουν και να εκσυγχρονίσουν τη χώρα, τολμώντας όλες τις αναγκαίες ρήξεις με τη διαφθορά και τη διαπλοκή, εγχώριας ή ξένης προέλευσης. Η ανικανότητα, η ιδιοτέλεια και η μικρομματική υστεροβουλία, που έδειξαν για μία ακόμη φορά, θα επιταχύνουν την διάλυση της κοινωνικής συνοχής και θα φέρουν τη σύγκρουση.

Οι πολιτικοί που κρατούν αυτή τη στιγμή την τύχη μας στα χέρια τους, δεν ανήκουν ούτε στο λόμπι του ευρώ, ούτε στο λόμπι της δραχμής. Δεν είναι ούτε Ευρωπαϊστές, ούτε Εθνικιστές. Δεν συμπεριφέρονται καν σαν πολιτικοί γιατί δεν εκφράζουν με συνέπεια καμιά ιδεολογία. Και δεν είναι καν καλοί λογιστές. Συνιστούν απλά μια καιροσκοπική καρικατούρα των ξένων και μαζί με αυτούς δίνουν μια μάχη να κρατηθούν στο τιμόνι της χώρας και να επωφελούνται οικονομικά, όσο η Ελληνική κοινωνία τους το επιτρέπει.

Αν συνεχιστεί αυτή η «πολιτική» πράγματι σε δύο χρόνια «θα έχουμε μία διαφορετική Ελλάδα». Το θέμα είναι «ποια» θα είναι αυτή η Ελλάδα και το «πώς» θα είναι αυτά τα δύο χρόνια και το κυριότερο για «ποιους». Για δύο χρόνια μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Κράκατοα το 1883 στην Ινδονησία, έβλεπαν «μπλε φεγγάρια» από παντού στη Γη. Η επιστήμη εξηγεί ότι ήταν τα σύννεφα της στάχτης αυτά που σκάρωναν τα οπτικά τρικ με τα ουράνια σώματα. Ας ελπίσουμε ότι το χθεσινοβραδινό «blue moon» δεν μαρτυρούσε την περιρρέουσα εκρηκτική ατμόσφαιρα και δεν συμβόλιζε την επερχόμενη κοινωνική έκρηξη. Ή μήπως αντίθετα θα έπρεπε να το ελπίζουμε;

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...