Πλέον το πρόβλημα αφορά στη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία...
Ας μην κρυβόμαστε πλέον πίσω από το δάκτυλό μας. Το πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας ως λαός, δεν είναι απλά οικονομικό. Δεν μας περιόρισαν απλά την αγοραστική μας δύναμη. Αυτό είναι που μας πονάει άμεσα, αλλά δεν είναι μόνο ότι μας κόβουν κάθε λίγο μισθούς, συντάξεις, δώρα, ότι δυσκολεύουν αφάνταστα τη ζωή μας. Το βασικό είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία της εφαρμογής μιας βάρβαρης πολιτικής, βάζουν τους Έλληνες και την Ελλάδα στο γύψο.
Η Ελλάδα δεν είναι σήμερα μια ελεύθερη, ανεξάρτητη, εθνικά κυρίαρχη χώρα. Η Δημοκρατία στη χώρα δε λειτουργεί. Δεν υπάρχει καν κυβέρνηση που να λειτουργεί στο όνομα του ελληνικού λαού, παρά μόνο στο όνομα των τοκογλύφων, είτε κράτη είναι αυτά είτε οι λεγόμενες «αγορές», δηλαδή οι διεθνείς κερδοσκόποι.
Και δεν το έκαναν αυτό ούτε αναστέλλοντας, με τον τυπικό τρόπο, κάποια άρθρα του Συντάγματος ούτε κατέλαβαν οι ξένοι (οι Γερμανοί και οι τροϊκανοί) τη χώρα με τα όπλα. Το μέσο στην περίπτωση αυτή είναι το χρήμα. Στο όνομά του και η Δημοκρατία ακυρώνεται και η χώρα είναι υπό καθεστώς διεθνούς πολιτικής κατοχής. Έχει καμιά σημασία αν δεν έχουν ανοίξει φυλακές ή ξερονήσια, ή αν μπορούμε να διαδηλώνουμε και να γράφουμε; Ή αν δεν υπάρχει μια κομαντατούρ να ελέγχει τα πάντα στην Ελλάδα; Με άλλο τρόπο γίνεται όλο αυτό, και θα το αποδείξουμε στη συνέχεια.
Όμως αναστολή διατάξεων του Συντάγματος υπάρχει. Πηγάζει κάθε εξουσία από το λαό και αξιοποιείται προς όφελος του λαού, όπως λέει το ελληνικό Σύνταγμα; (Τις παραβιάσεις του Συντάγματος τις αποδείξαμε, άρθρο προς άρθρο, στις 6 Φεβρουαρίου 2012). Υπάρχει ελληνική κυβέρνηση εκλεγμένη από το λαό που να ασκεί τα καθήκοντά της με βάση τις εντολές του λαού, χωρίς να χρειάζεται έγκριση από ξένα διευθυντήρια; Η ελληνική βουλή καθορίζει και αποφασίζει, με βάση την ψήφο του λαού για τα όσα θα συμβούν στη χώρα; Αποφάσισαν οι Έλληνες στις εκλογές με ελεύθερη βούληση, χωρίς ιδεολογική τρομοκρατία, εκβιασμούς, χωρίς πρωτοφανείς παρεμβάσεις των ξένων παραγόντων και των αλλοδαπών και εθνικών μέσων ενημέρωσης, που καθημερινά με ανήθικο τρόπο προσπαθούν να ελέγξουν τη σκέψη τους;
Ας δούμε μερικά μόνο στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα μας πλέον στην Ελλάδα δεν είναι απλά οικονομικό, αλλά δημοκρατικό και εθνικής κυριαρχίας.
Ας μιλήσουμε αρχικά για τη λειτουργία της Δημοκρατίας.
-Πώς είναι δυνατό να αποφασίζει μια κυβέρνηση για την τύχη ενός λαού χωρίς να έχει απ’ αυτόν την έγκριση για τις πρωτοβουλίες της; Πολύ περισσότερο όταν η έγκριση του «κυρίαρχου λαού» είχε δοθεί για πολιτικές εντελώς αντίθετης κατεύθυνσης. Θυμηθείτε με τι συνθήματα και με ποιες υποσχέσεις εκλέχτηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Αποκήρυττε το ΔΝΤ, αποκήρυττε την πολιτική μείωσης μισθών, κάθε ιδέα περιοριστικής οικονομικής πολιτικής γιατί αυτή, όπως έλεγε ο ίδιος ο τότε υποψήφιος, Γιώργος Παπανδρέου, οδηγούσε απλά σε ύφεση που δεν θα έβγαζε την Ελλάδα από το πρόβλημα των ελλειμμάτων, ούτε θα παρήγαγε εθνικό πλούτο ώστε απ’ αυτόν να πληρωθούν τα χρέη προς τους οφειλέτες. Κι αυτό εγκρίθηκε από το λαό. Τι έκανε τελικά; Το εντελώς αντίθετο. Ό,τι αποκήρυττε, το υλοποίησε, παραβιάζοντας την εντολή του λαού.
Από την πρώτη ημέρα της εκλογής της, η κυβέρνηση Παπανδρέου παραβίαζε τη βασική αρχή της Δημοκρατίας, τη λαϊκή κυριαρχία. Δεν είχε εντολή να ασκήσει αυτή τη βάρβαρη πολιτική, ούτε να εντάξει τη χώρα στο ΔΝΤ ή σε άλλους μηχανισμούς. Δεν αναφέρομαι απλά στο ότι είπε ψέματα. Αλλά ότι είπε ψέματα, παγιδεύοντας τους Έλληνες, κλέβοντας την ψήφο τους με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα απ’ αυτό που εφάρμοσε, το οποίο μάλιστα και αποκήρυττε μέχρι την παραμονή των εκλογών.
Κατά συνέπεια, δεν είχε τη δημοκρατική νομιμότητα να υλοποιήσει αυτή την πολιτική. Είναι αυτή παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας, ναι ή όχι; Είναι παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας, ναι ή όχι, όταν οι βουλευτές πηγαίνουν στη βουλή και ψηφίζουν άλλη πολιτική απ’ αυτήν για την οποία έχουν την εντολή; Είναι ακύρωση των βασικών στοιχείων της Δημοκρατίας, ναι ή όχι;
Σύμφωνα με τις αρχές της έμμεσης Δημοκρατίας, στο σύστημα το οποίο υποτίθεται εφαρμόζεται στην Ελλάδα, ο λαός είναι εκείνος που είναι κυρίαρχος στο πολίτευμα. Στο όνομά του, με εντολή και για λογαριασμό του, η κυβέρνηση διαχειρίζεται τα πράγματα. Δεν υπάρχει ούτε ηθικό ούτε νομικό δικαίωμα να παραπλανηθεί ο λαός για να εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική. Ποιος είναι εκείνος που έχει το ηθικό ή νομικό δικαίωμα να ισχυριστεί ότι ο λαός έκανε λάθος στην πολιτική που επέλεξε και δεν πρέπει να ληφθεί υπόψη η ετυμηγορία του; Σε τέτοια περίπτωση είναι σα να υποστηρίζει ότι οι εκλογές δεν χρειάζονται ή δεν λαμβάνονται υπόψη!
-Στις πρόσφατες εκλογές ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς υποσχέθηκε μια άλλη πολιτική, εντελώς διαφορετική, απ’ αυτήν που σήμερα εφαρμόζει. Τα «18 σημεία» της προεκλογικής του πρότασης ή τα πακέτα των προτάσεών του στα «Ζάππεια», δεν ανέφεραν πουθενά για μείωση συντάξεων, για μείωση κοινωνικών επιδομάτων, για περικοπές στην υγεία και στην παιδεία. Αντίθετα, μιλούσε με κατηγορηματικότητα για διεύρυνση επιδομάτων (θυμηθείτε εκείνο το περί… διπλασιασμού του χρόνου επιδότησης των ανέργων, την επέκταση του επιδόματος ανεργίας και στους μη εργαζόμενους και άλλα παραπλανητικά), για επιστροφή των μισθών και των συντάξεων στα επίπεδα τουλάχιστο προ του δεύτερου μνημονίου του Φεβρουαρίου του 2012. Και τόσα άλλα. Για να μην αναφερθώ στις παλιότερες σφοδρές καταγγελίες του εναντίον του πρώτου μνημονίου, τον Μάιο του 2010, όταν μάλιστα διέγραψε την κ. Μπακογιάννη επειδή το υπερψήφισε!
Με αυτές τις προεκλογικές υποσχέσεις πήρε την ψήφο της σχετικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και την εξουσία, με αυτά υποτίθεται ότι συγκροτήθηκε η τρικομματική κυβέρνηση. Και τώρα εφαρμόζεται η εντελώς αντίθετη πολιτική απ’ αυτήν που ενέκρινε ο ελληνικός λαός.
Κατά συνέπεια, ούτε η τρικομματική κυβέρνηση υπό τον κ. Σαμαρά έχει είχε τη δημοκρατική νομιμότητα να υλοποιήσει αυτή την πολιτική. Ξανατίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: είναι κι αυτή παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας, ναι ή όχι; Θα είναι παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας, ναι ή όχι, όταν οι βουλευτές κληθούν στη βουλή να ψηφίσουν άλλη πολιτική απ’ αυτήν για την οποία έχουν την εντολή; Είναι απολύτως αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική η απειλή του κυβερνητικού εκπροσώπου προς τους βουλευτές που τυχόν ψηφίσουν με βάση τη λαϊκή εντολή και όχι την παραβίασή της; Θυμίζω, εκείνου του κυβερνητικού εκπροσώπου που με απίστευτο τρόπο λέει ότι όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες, κι ενώ οι δικές μας είναι γνωστές και αναγκαστικές, δεν μαθαίνουμε ποιες είναι οι δικές του… Είναι ακύρωση των βασικών στοιχείων της Δημοκρατίας όλο αυτό, ναι ή όχι;
-Είναι ακύρωση της έννοιας της Δημοκρατίας όταν μια ομάδα ανθρώπων, χωρίς να έχει τη λαϊκή εντολή, αποφασίζει βάναυσα για το λαό, την ανθρώπινη ζωή και την ίδια την πατρίδα, μέτρα, ναι ή όχι; Αποφασίζει για μια πολιτική που θα εφαρμόσουν μόνο οι άλλοι, κι όχι οι αποφασίζοντες! Αυτό περιγράφεται ως αυταρχισμός κι όχι φυσικά ως «Δημοκρατία».
-Είναι ή όχι παραβίαση των θεμελιωδών αρχών της Δημοκρατίας όταν εκείνοι που αποφασίζουν για το πόσο θα υποφέρουν οι άλλοι χωρίς οι ίδιοι να συμμετέχουν στην προσπάθεια, όχι μόνο συνεχίζουν να αμείβονται πλουσιοπάροχα, παρά το γεγονός ότι υποτίθεται ότι έχουν προσφέρει εαυτούς στην υπηρεσία της πατρίδας (…), αλλά παρά τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς που ισχύουν για όλους τους άλλους, παρά το γεγονός ότι τα παιδιά όλων των άλλων χάνουν ή κινδυνεύουν να χάσουν τις δουλειές τους, κι όταν τις έχουν αμείβονται με ψίχουλα, εκείνοι συνεχίζουν να διορίζουν, και μάλιστα σε διακριτά προνομιούχες θέσεις, παιδιά, συζύγους, νύφες και γαμπρούς, κομματικά στελέχη ή άλλης μορφής οπαδούς τους; Δεν παραβιάζεται έτσι μια άλλη βασική αρχή της πραγματικής Δημοκρατίας, ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα, εκτός και αν με δικαστική απόφαση τα έχουν αποστερηθεί;
Έχει λοιπόν κανένα νόημα να λέμε ότι αφού είμαστε ελεύθεροι να φωνάζουμε στις πλατείες ή να γράφουμε στις εφημερίδες, στην Ελλάδα λειτουργεί η Δημοκρατία; Ποια Δημοκρατία λειτουργεί, αφού ακόμη και η ψήφος μας στις πρόσφατες εκλογές δόθηκε υπό καθεστώς τρόμου, εκβιασμών, πρωτάκουστων παρεμβάσεων από κάθε λογής παράγοντα και μέσο ενημέρωσης του εξωτερικού και του εσωτερικού; Και μάλιστα στην ουσία οι παρεμβάσεις αυτές έγιναν με την ανοχή, αν όχι με την ενθάρρυνση του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, καθώς εξυπηρετούσαν την επιβίωσή του. Όμως η επιβίωσή του είναι φανερό ότι δεν εξυπηρετεί καμιά εθνική ανάγκη, αφού, ούτως ή άλλως, αυτό το σύστημα μάς έφερε μέχρι εδώ και φυσικά είναι ανίκανο και απρόθυμο να μας βγάλει από το πρόβλημα. Άρα, μόνο η κατάρρευσή του μπορεί να εξυπηρετήσει την εθνική ανάγκη.
-Ακόμη και το εκλογικό σύστημα αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα δε λειτουργεί η Δημοκρατία. Η ψήφος του ενός ψηφοφόρου έχει άλλη αξία από του άλλου, ανάλογα με την κομματική επιλογή του.
Είναι αντιδημοκρατικό:
-Τα μέτρα να πονούν μόνο τους οικονομικά και κοινωνικά πιο ευάλωτους, την ώρα που άλλοι, οι έχοντες και κατέχοντες, συνεχίζουν να έχουν και να κατέχουν ακόμη περισσότερα.
-Το Σύνταγμα να προβλέπει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, αλλά αυτό να μην ισχύει για τους πολιτικούς και τους ισχυρούς φίλους τους. Οι πολιτικοί μόνοι τους κρίνονται, μόνοι τους απαλλάσσονται. Αυτό τι άλλο από ασυδοσία, άρα ανελεύθερο, είναι;
-Να υπάρχει η συνταγματική επιταγή όλοι οι Έλληνες να έχουν δικαίωμα στην εργασία, τη μόρφωση, την υγεία, την πρόνοια του κράτους και να μην εφαρμόζεται. Οι περισσότεροι Έλληνες χάνουν την εργασία τους, ακυρώνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην παιδεία ή δεν έχει αξία η μόρφωσή τους, δεν έχουν δικαίωμα στην υγεία και την κοινωνική πρόνοια, επειδή αποφάσισε έτσι μια κυβέρνηση, χωρίς να έχει τέτοια λαϊκή εντολή, για να πληρώνονται τα δάνεια, για τα οποία ούτε ξέρουμε ποιοι τα πήραν, πώς τα χρεωθήκαμε, πόσα χρωστάμε και πόσα έχουμε πληρώσει μέχρι τώρα με το αίμα μας. Αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους, παρά μόνο για εκείνους που δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία ή δεν είναι εξουσία.
-Να υπάρχουν Έλληνες που κοιμούνται στα παγκάκια, να μην έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίζουν το φαγητό τους και το φαγητό των παιδιών τους και την ίδια ώρα άλλοι να χτίζουν παλάτια και να διαφημίζονται από τα τηλεοπτικά κανάλια της διαπλοκής ως «φιλάνθρωποι», απλά φυσικά για να γλυτώσουν χρήματα από την εφορία, τα οποία ούτως ή άλλως πολλοί δεν πληρώνουν;
-Όταν ο φτωχός άνθρωπος δεν πληρώνει το ρεύμα, λόγω αδυναμίας, να του το κόβουν, την ώρα που μεγαλοεπιχειρηματίες, ευνοημένοι από το κράτος, χρωστούν δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια και δεν γίνεται το παραμικρό;
Η κατοχή
Το δεύτερο ερώτημα: Είναι η Ελλάδα σήμερα μια ελεύθερη χώρα, ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος; Κάνει κουμάντο ο λαός και η κυβέρνησή του; Εδώ η απάντηση είναι το ίδιο κατηγορηματική. Όχι φυσικά! Και η «διευκρίνιση» που κάποτε έδωσε ο Γ. Α. Παπανδρέου ότι μια χώρα που χρωστά έχει απολέσει την εθνική κυριαρχία της, μοιάζει να είναι ομολογία μιας αντεθνικής υπηρεσίας. Μας είπε, με άλλα λόγια, ότι επειδή χρωστάμε, είναι περίπου φυσικό να έχουμε παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές! Και τα κλειδιά, και την κυβέρνηση, και το λαό, και τα θησαυροφυλάκια, και τα ταμεία, και την περιουσία, και την παιδεία, και την υγεία! Μόνο η ιστορία προφανώς μας ανήκει πλέον, η ιστορία που αναφέρει πλήθος περιστατικών με τους ίδιους σημερινούς «προστάτες» δανειστές να προσπαθούν να έχουν υπό τον έλεγχο τους την Ελλάδα, στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά. Κι αυτή την ιστορία, που δεν μπορούν να μας πάρουν, φαίνεται ότι δεν την διδαχτήκαμε. Οι ίδιοι «προστάτες» έχουν σε έλεγχο σήμερα κάθε σκέψη και δράση μας. Ακόμη και οι υπάλληλοι τους!
Οι γερμανικές
οφειλές
Δεν μπορεί να θεωρείται «φυσικό» ότι μια χώρα δεν είναι κυρίαρχη επειδή χρωστάει, όταν είναι δεδομένο ότι της χρωστούν και μάλιστα ποσά πιθανώς ανάλογα (αν όχι μεγαλύτερα) με όσα εκείνη οφείλει. Αναφέρομαι φυσικά στις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Σύμφωνα με την παπανδρεϊκή λογική, επειδή η Ελλάδα οφείλει στη Γερμανία, είναι υπό τον έλεγχό της! Ε, λοιπόν, η Γερμανία δεν οφείλει προς την Ελλάδα; Μόνο από το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο οι γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα (χωρίς τόκους ή πληθωριστικές αναγωγές) υπερβαίνουν τα 13,328 εκατομμύρια χρυσές λίρες, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στη δίκη των δοσιλόγων, το 1945, τα οποία παρουσιάσαμε στην «Π» στις 9 Απριλίου 2012. Την οφειλή αυτή την είχε αναγνωρίσει ο ίδιος ο Χίτλερ, πληρώνοντας μια ή δυο δόσεις προς την Ελλάδα, αλλά δεν την αναγνωρίζουν οι διάδοχοί του, ούτε φυσικά τους θέτουν κάποιο αίτημα οι Έλληνες κυβερνώντες, ακόμη και σήμερα… Και βέβαια δεν είναι μόνο το κατοχικό δάνειο. Είναι οι πολύ μεγαλύτερες οφειλές από τις καταστροφές των πόλεων και των οικισμών στην Ελλάδα, η λεηλασία του εθνικού πλούτου. Φυσικά δεν υπολογίζονται καν οι απώλειες περίπου 1,5 εκατομμυρίου Ελλήνων σε εκτελέσεις, στις καταστροφές, τα βασανιστήρια, ή από την πείνα. Γιατί αυτές οι απώλειες δεν αποτιμώνται σε χρήμα. Η ανθρώπινη ζωή δεν μπαίνει σε κανένα χρηματιστήριο…
Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε επιπλέον για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα υπό ποικιλόμορφη κατοχή, χωρίς εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος που παρέδωσε τα κλειδιά στη Μέρκελ και τους δανειστές το έχει ομολογήσει, χωρίς να υποστεί την παραμικρή συνέπεια; Γιατί, αν μη τι άλλο, σε μια ελεύθερη χώρα μια τέτοια ομολογία θα έπρεπε να κριθεί όχι μόνο πολιτικά αλλά και δικαστικά…
-Υπάρχει σήμερα εθνική κυβέρνηση στη χώρα; Μπορεί να αποφασίσει και να ασκήσει η ίδια πολιτική, χωρίς να πάρει την έγκριση των «μεγάλων»;
-Υπάρχει βουλή που θα πάρει απόφαση για κάποιο σημαντικό θέμα, αν δεν εγκριθεί προηγουμένως αυτή από την τρόικα και κυρίως τη Μέρκελ;
-Μπορούμε να αποφασίσουμε ακόμη και για το θέμα της φύλαξης των συνόρων μας, θέμα ύψιστης εθνικής προτεραιότητας, αν δεν δοθεί η έγκριση από τη Γερμανία, πρώτα απ’ όλα;
-Μπορεί η Ελλάδα να πάρει μια απόφαση για την αξιοποίηση κάποιας κρατικής περιουσίας ή εταιρείας, αν διαφωνεί η Μέρκελ;
-Εδώ ακόμη και για το τι θα ψηφίσουν οι Έλληνες, η Μέρκελ αποφάσισε πρώτα!
Όταν ο Σάκης Καράγιωργας δικαζόταν από το στρατοδικείο της χούντας, είπε στην απολογία του: «Διώκομαι διότι ως πνευματικός άνθρωπος εθεώρησα εθνικόν καθήκον μου ν’ αγωνιστώ δια ν’ αποκτήσει εκ νέου ο ελληνικός λαός το δικαίωμα ν’ αποφασίζει μόνος του και ελευθέρως δια την μοίραν του και τα πεπρωμένά του...».
Σήμερα ο ελληνικός λαός έχει το δικαίωμα ν’ αποφασίζει μόνος του και ελεύθερα για τη μοίρα και τα πεπρωμένα του; Ποιος μπορεί να απαντήσει θετικά; Ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας.
Ποια ελεύθερη Ελλάδα, λοιπόν; Ποια δημοκρατική Ελλάδα;
Η Ελλάδα δεν είναι σήμερα μια ελεύθερη, ανεξάρτητη, εθνικά κυρίαρχη χώρα. Η Δημοκρατία στη χώρα δε λειτουργεί. Δεν υπάρχει καν κυβέρνηση που να λειτουργεί στο όνομα του ελληνικού λαού, παρά μόνο στο όνομα των τοκογλύφων, είτε κράτη είναι αυτά είτε οι λεγόμενες «αγορές», δηλαδή οι διεθνείς κερδοσκόποι.
Και δεν το έκαναν αυτό ούτε αναστέλλοντας, με τον τυπικό τρόπο, κάποια άρθρα του Συντάγματος ούτε κατέλαβαν οι ξένοι (οι Γερμανοί και οι τροϊκανοί) τη χώρα με τα όπλα. Το μέσο στην περίπτωση αυτή είναι το χρήμα. Στο όνομά του και η Δημοκρατία ακυρώνεται και η χώρα είναι υπό καθεστώς διεθνούς πολιτικής κατοχής. Έχει καμιά σημασία αν δεν έχουν ανοίξει φυλακές ή ξερονήσια, ή αν μπορούμε να διαδηλώνουμε και να γράφουμε; Ή αν δεν υπάρχει μια κομαντατούρ να ελέγχει τα πάντα στην Ελλάδα; Με άλλο τρόπο γίνεται όλο αυτό, και θα το αποδείξουμε στη συνέχεια.
Όμως αναστολή διατάξεων του Συντάγματος υπάρχει. Πηγάζει κάθε εξουσία από το λαό και αξιοποιείται προς όφελος του λαού, όπως λέει το ελληνικό Σύνταγμα; (Τις παραβιάσεις του Συντάγματος τις αποδείξαμε, άρθρο προς άρθρο, στις 6 Φεβρουαρίου 2012). Υπάρχει ελληνική κυβέρνηση εκλεγμένη από το λαό που να ασκεί τα καθήκοντά της με βάση τις εντολές του λαού, χωρίς να χρειάζεται έγκριση από ξένα διευθυντήρια; Η ελληνική βουλή καθορίζει και αποφασίζει, με βάση την ψήφο του λαού για τα όσα θα συμβούν στη χώρα; Αποφάσισαν οι Έλληνες στις εκλογές με ελεύθερη βούληση, χωρίς ιδεολογική τρομοκρατία, εκβιασμούς, χωρίς πρωτοφανείς παρεμβάσεις των ξένων παραγόντων και των αλλοδαπών και εθνικών μέσων ενημέρωσης, που καθημερινά με ανήθικο τρόπο προσπαθούν να ελέγξουν τη σκέψη τους;
Ας δούμε μερικά μόνο στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα μας πλέον στην Ελλάδα δεν είναι απλά οικονομικό, αλλά δημοκρατικό και εθνικής κυριαρχίας.
Ας μιλήσουμε αρχικά για τη λειτουργία της Δημοκρατίας.
-Πώς είναι δυνατό να αποφασίζει μια κυβέρνηση για την τύχη ενός λαού χωρίς να έχει απ’ αυτόν την έγκριση για τις πρωτοβουλίες της; Πολύ περισσότερο όταν η έγκριση του «κυρίαρχου λαού» είχε δοθεί για πολιτικές εντελώς αντίθετης κατεύθυνσης. Θυμηθείτε με τι συνθήματα και με ποιες υποσχέσεις εκλέχτηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Αποκήρυττε το ΔΝΤ, αποκήρυττε την πολιτική μείωσης μισθών, κάθε ιδέα περιοριστικής οικονομικής πολιτικής γιατί αυτή, όπως έλεγε ο ίδιος ο τότε υποψήφιος, Γιώργος Παπανδρέου, οδηγούσε απλά σε ύφεση που δεν θα έβγαζε την Ελλάδα από το πρόβλημα των ελλειμμάτων, ούτε θα παρήγαγε εθνικό πλούτο ώστε απ’ αυτόν να πληρωθούν τα χρέη προς τους οφειλέτες. Κι αυτό εγκρίθηκε από το λαό. Τι έκανε τελικά; Το εντελώς αντίθετο. Ό,τι αποκήρυττε, το υλοποίησε, παραβιάζοντας την εντολή του λαού.
Από την πρώτη ημέρα της εκλογής της, η κυβέρνηση Παπανδρέου παραβίαζε τη βασική αρχή της Δημοκρατίας, τη λαϊκή κυριαρχία. Δεν είχε εντολή να ασκήσει αυτή τη βάρβαρη πολιτική, ούτε να εντάξει τη χώρα στο ΔΝΤ ή σε άλλους μηχανισμούς. Δεν αναφέρομαι απλά στο ότι είπε ψέματα. Αλλά ότι είπε ψέματα, παγιδεύοντας τους Έλληνες, κλέβοντας την ψήφο τους με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα απ’ αυτό που εφάρμοσε, το οποίο μάλιστα και αποκήρυττε μέχρι την παραμονή των εκλογών.
Κατά συνέπεια, δεν είχε τη δημοκρατική νομιμότητα να υλοποιήσει αυτή την πολιτική. Είναι αυτή παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας, ναι ή όχι; Είναι παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας, ναι ή όχι, όταν οι βουλευτές πηγαίνουν στη βουλή και ψηφίζουν άλλη πολιτική απ’ αυτήν για την οποία έχουν την εντολή; Είναι ακύρωση των βασικών στοιχείων της Δημοκρατίας, ναι ή όχι;
Σύμφωνα με τις αρχές της έμμεσης Δημοκρατίας, στο σύστημα το οποίο υποτίθεται εφαρμόζεται στην Ελλάδα, ο λαός είναι εκείνος που είναι κυρίαρχος στο πολίτευμα. Στο όνομά του, με εντολή και για λογαριασμό του, η κυβέρνηση διαχειρίζεται τα πράγματα. Δεν υπάρχει ούτε ηθικό ούτε νομικό δικαίωμα να παραπλανηθεί ο λαός για να εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική. Ποιος είναι εκείνος που έχει το ηθικό ή νομικό δικαίωμα να ισχυριστεί ότι ο λαός έκανε λάθος στην πολιτική που επέλεξε και δεν πρέπει να ληφθεί υπόψη η ετυμηγορία του; Σε τέτοια περίπτωση είναι σα να υποστηρίζει ότι οι εκλογές δεν χρειάζονται ή δεν λαμβάνονται υπόψη!
-Στις πρόσφατες εκλογές ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς υποσχέθηκε μια άλλη πολιτική, εντελώς διαφορετική, απ’ αυτήν που σήμερα εφαρμόζει. Τα «18 σημεία» της προεκλογικής του πρότασης ή τα πακέτα των προτάσεών του στα «Ζάππεια», δεν ανέφεραν πουθενά για μείωση συντάξεων, για μείωση κοινωνικών επιδομάτων, για περικοπές στην υγεία και στην παιδεία. Αντίθετα, μιλούσε με κατηγορηματικότητα για διεύρυνση επιδομάτων (θυμηθείτε εκείνο το περί… διπλασιασμού του χρόνου επιδότησης των ανέργων, την επέκταση του επιδόματος ανεργίας και στους μη εργαζόμενους και άλλα παραπλανητικά), για επιστροφή των μισθών και των συντάξεων στα επίπεδα τουλάχιστο προ του δεύτερου μνημονίου του Φεβρουαρίου του 2012. Και τόσα άλλα. Για να μην αναφερθώ στις παλιότερες σφοδρές καταγγελίες του εναντίον του πρώτου μνημονίου, τον Μάιο του 2010, όταν μάλιστα διέγραψε την κ. Μπακογιάννη επειδή το υπερψήφισε!
Με αυτές τις προεκλογικές υποσχέσεις πήρε την ψήφο της σχετικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και την εξουσία, με αυτά υποτίθεται ότι συγκροτήθηκε η τρικομματική κυβέρνηση. Και τώρα εφαρμόζεται η εντελώς αντίθετη πολιτική απ’ αυτήν που ενέκρινε ο ελληνικός λαός.
Κατά συνέπεια, ούτε η τρικομματική κυβέρνηση υπό τον κ. Σαμαρά έχει είχε τη δημοκρατική νομιμότητα να υλοποιήσει αυτή την πολιτική. Ξανατίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: είναι κι αυτή παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας, ναι ή όχι; Θα είναι παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας, ναι ή όχι, όταν οι βουλευτές κληθούν στη βουλή να ψηφίσουν άλλη πολιτική απ’ αυτήν για την οποία έχουν την εντολή; Είναι απολύτως αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική η απειλή του κυβερνητικού εκπροσώπου προς τους βουλευτές που τυχόν ψηφίσουν με βάση τη λαϊκή εντολή και όχι την παραβίασή της; Θυμίζω, εκείνου του κυβερνητικού εκπροσώπου που με απίστευτο τρόπο λέει ότι όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες, κι ενώ οι δικές μας είναι γνωστές και αναγκαστικές, δεν μαθαίνουμε ποιες είναι οι δικές του… Είναι ακύρωση των βασικών στοιχείων της Δημοκρατίας όλο αυτό, ναι ή όχι;
-Είναι ακύρωση της έννοιας της Δημοκρατίας όταν μια ομάδα ανθρώπων, χωρίς να έχει τη λαϊκή εντολή, αποφασίζει βάναυσα για το λαό, την ανθρώπινη ζωή και την ίδια την πατρίδα, μέτρα, ναι ή όχι; Αποφασίζει για μια πολιτική που θα εφαρμόσουν μόνο οι άλλοι, κι όχι οι αποφασίζοντες! Αυτό περιγράφεται ως αυταρχισμός κι όχι φυσικά ως «Δημοκρατία».
-Είναι ή όχι παραβίαση των θεμελιωδών αρχών της Δημοκρατίας όταν εκείνοι που αποφασίζουν για το πόσο θα υποφέρουν οι άλλοι χωρίς οι ίδιοι να συμμετέχουν στην προσπάθεια, όχι μόνο συνεχίζουν να αμείβονται πλουσιοπάροχα, παρά το γεγονός ότι υποτίθεται ότι έχουν προσφέρει εαυτούς στην υπηρεσία της πατρίδας (…), αλλά παρά τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς που ισχύουν για όλους τους άλλους, παρά το γεγονός ότι τα παιδιά όλων των άλλων χάνουν ή κινδυνεύουν να χάσουν τις δουλειές τους, κι όταν τις έχουν αμείβονται με ψίχουλα, εκείνοι συνεχίζουν να διορίζουν, και μάλιστα σε διακριτά προνομιούχες θέσεις, παιδιά, συζύγους, νύφες και γαμπρούς, κομματικά στελέχη ή άλλης μορφής οπαδούς τους; Δεν παραβιάζεται έτσι μια άλλη βασική αρχή της πραγματικής Δημοκρατίας, ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα, εκτός και αν με δικαστική απόφαση τα έχουν αποστερηθεί;
Έχει λοιπόν κανένα νόημα να λέμε ότι αφού είμαστε ελεύθεροι να φωνάζουμε στις πλατείες ή να γράφουμε στις εφημερίδες, στην Ελλάδα λειτουργεί η Δημοκρατία; Ποια Δημοκρατία λειτουργεί, αφού ακόμη και η ψήφος μας στις πρόσφατες εκλογές δόθηκε υπό καθεστώς τρόμου, εκβιασμών, πρωτάκουστων παρεμβάσεων από κάθε λογής παράγοντα και μέσο ενημέρωσης του εξωτερικού και του εσωτερικού; Και μάλιστα στην ουσία οι παρεμβάσεις αυτές έγιναν με την ανοχή, αν όχι με την ενθάρρυνση του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, καθώς εξυπηρετούσαν την επιβίωσή του. Όμως η επιβίωσή του είναι φανερό ότι δεν εξυπηρετεί καμιά εθνική ανάγκη, αφού, ούτως ή άλλως, αυτό το σύστημα μάς έφερε μέχρι εδώ και φυσικά είναι ανίκανο και απρόθυμο να μας βγάλει από το πρόβλημα. Άρα, μόνο η κατάρρευσή του μπορεί να εξυπηρετήσει την εθνική ανάγκη.
-Ακόμη και το εκλογικό σύστημα αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα δε λειτουργεί η Δημοκρατία. Η ψήφος του ενός ψηφοφόρου έχει άλλη αξία από του άλλου, ανάλογα με την κομματική επιλογή του.
Είναι αντιδημοκρατικό:
-Τα μέτρα να πονούν μόνο τους οικονομικά και κοινωνικά πιο ευάλωτους, την ώρα που άλλοι, οι έχοντες και κατέχοντες, συνεχίζουν να έχουν και να κατέχουν ακόμη περισσότερα.
-Το Σύνταγμα να προβλέπει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, αλλά αυτό να μην ισχύει για τους πολιτικούς και τους ισχυρούς φίλους τους. Οι πολιτικοί μόνοι τους κρίνονται, μόνοι τους απαλλάσσονται. Αυτό τι άλλο από ασυδοσία, άρα ανελεύθερο, είναι;
-Να υπάρχει η συνταγματική επιταγή όλοι οι Έλληνες να έχουν δικαίωμα στην εργασία, τη μόρφωση, την υγεία, την πρόνοια του κράτους και να μην εφαρμόζεται. Οι περισσότεροι Έλληνες χάνουν την εργασία τους, ακυρώνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην παιδεία ή δεν έχει αξία η μόρφωσή τους, δεν έχουν δικαίωμα στην υγεία και την κοινωνική πρόνοια, επειδή αποφάσισε έτσι μια κυβέρνηση, χωρίς να έχει τέτοια λαϊκή εντολή, για να πληρώνονται τα δάνεια, για τα οποία ούτε ξέρουμε ποιοι τα πήραν, πώς τα χρεωθήκαμε, πόσα χρωστάμε και πόσα έχουμε πληρώσει μέχρι τώρα με το αίμα μας. Αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους, παρά μόνο για εκείνους που δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία ή δεν είναι εξουσία.
-Να υπάρχουν Έλληνες που κοιμούνται στα παγκάκια, να μην έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίζουν το φαγητό τους και το φαγητό των παιδιών τους και την ίδια ώρα άλλοι να χτίζουν παλάτια και να διαφημίζονται από τα τηλεοπτικά κανάλια της διαπλοκής ως «φιλάνθρωποι», απλά φυσικά για να γλυτώσουν χρήματα από την εφορία, τα οποία ούτως ή άλλως πολλοί δεν πληρώνουν;
-Όταν ο φτωχός άνθρωπος δεν πληρώνει το ρεύμα, λόγω αδυναμίας, να του το κόβουν, την ώρα που μεγαλοεπιχειρηματίες, ευνοημένοι από το κράτος, χρωστούν δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια και δεν γίνεται το παραμικρό;
Η κατοχή
Το δεύτερο ερώτημα: Είναι η Ελλάδα σήμερα μια ελεύθερη χώρα, ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος; Κάνει κουμάντο ο λαός και η κυβέρνησή του; Εδώ η απάντηση είναι το ίδιο κατηγορηματική. Όχι φυσικά! Και η «διευκρίνιση» που κάποτε έδωσε ο Γ. Α. Παπανδρέου ότι μια χώρα που χρωστά έχει απολέσει την εθνική κυριαρχία της, μοιάζει να είναι ομολογία μιας αντεθνικής υπηρεσίας. Μας είπε, με άλλα λόγια, ότι επειδή χρωστάμε, είναι περίπου φυσικό να έχουμε παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές! Και τα κλειδιά, και την κυβέρνηση, και το λαό, και τα θησαυροφυλάκια, και τα ταμεία, και την περιουσία, και την παιδεία, και την υγεία! Μόνο η ιστορία προφανώς μας ανήκει πλέον, η ιστορία που αναφέρει πλήθος περιστατικών με τους ίδιους σημερινούς «προστάτες» δανειστές να προσπαθούν να έχουν υπό τον έλεγχο τους την Ελλάδα, στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά. Κι αυτή την ιστορία, που δεν μπορούν να μας πάρουν, φαίνεται ότι δεν την διδαχτήκαμε. Οι ίδιοι «προστάτες» έχουν σε έλεγχο σήμερα κάθε σκέψη και δράση μας. Ακόμη και οι υπάλληλοι τους!
Οι γερμανικές
οφειλές
Δεν μπορεί να θεωρείται «φυσικό» ότι μια χώρα δεν είναι κυρίαρχη επειδή χρωστάει, όταν είναι δεδομένο ότι της χρωστούν και μάλιστα ποσά πιθανώς ανάλογα (αν όχι μεγαλύτερα) με όσα εκείνη οφείλει. Αναφέρομαι φυσικά στις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Σύμφωνα με την παπανδρεϊκή λογική, επειδή η Ελλάδα οφείλει στη Γερμανία, είναι υπό τον έλεγχό της! Ε, λοιπόν, η Γερμανία δεν οφείλει προς την Ελλάδα; Μόνο από το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο οι γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα (χωρίς τόκους ή πληθωριστικές αναγωγές) υπερβαίνουν τα 13,328 εκατομμύρια χρυσές λίρες, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στη δίκη των δοσιλόγων, το 1945, τα οποία παρουσιάσαμε στην «Π» στις 9 Απριλίου 2012. Την οφειλή αυτή την είχε αναγνωρίσει ο ίδιος ο Χίτλερ, πληρώνοντας μια ή δυο δόσεις προς την Ελλάδα, αλλά δεν την αναγνωρίζουν οι διάδοχοί του, ούτε φυσικά τους θέτουν κάποιο αίτημα οι Έλληνες κυβερνώντες, ακόμη και σήμερα… Και βέβαια δεν είναι μόνο το κατοχικό δάνειο. Είναι οι πολύ μεγαλύτερες οφειλές από τις καταστροφές των πόλεων και των οικισμών στην Ελλάδα, η λεηλασία του εθνικού πλούτου. Φυσικά δεν υπολογίζονται καν οι απώλειες περίπου 1,5 εκατομμυρίου Ελλήνων σε εκτελέσεις, στις καταστροφές, τα βασανιστήρια, ή από την πείνα. Γιατί αυτές οι απώλειες δεν αποτιμώνται σε χρήμα. Η ανθρώπινη ζωή δεν μπαίνει σε κανένα χρηματιστήριο…
Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε επιπλέον για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα υπό ποικιλόμορφη κατοχή, χωρίς εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος που παρέδωσε τα κλειδιά στη Μέρκελ και τους δανειστές το έχει ομολογήσει, χωρίς να υποστεί την παραμικρή συνέπεια; Γιατί, αν μη τι άλλο, σε μια ελεύθερη χώρα μια τέτοια ομολογία θα έπρεπε να κριθεί όχι μόνο πολιτικά αλλά και δικαστικά…
-Υπάρχει σήμερα εθνική κυβέρνηση στη χώρα; Μπορεί να αποφασίσει και να ασκήσει η ίδια πολιτική, χωρίς να πάρει την έγκριση των «μεγάλων»;
-Υπάρχει βουλή που θα πάρει απόφαση για κάποιο σημαντικό θέμα, αν δεν εγκριθεί προηγουμένως αυτή από την τρόικα και κυρίως τη Μέρκελ;
-Μπορούμε να αποφασίσουμε ακόμη και για το θέμα της φύλαξης των συνόρων μας, θέμα ύψιστης εθνικής προτεραιότητας, αν δεν δοθεί η έγκριση από τη Γερμανία, πρώτα απ’ όλα;
-Μπορεί η Ελλάδα να πάρει μια απόφαση για την αξιοποίηση κάποιας κρατικής περιουσίας ή εταιρείας, αν διαφωνεί η Μέρκελ;
-Εδώ ακόμη και για το τι θα ψηφίσουν οι Έλληνες, η Μέρκελ αποφάσισε πρώτα!
Όταν ο Σάκης Καράγιωργας δικαζόταν από το στρατοδικείο της χούντας, είπε στην απολογία του: «Διώκομαι διότι ως πνευματικός άνθρωπος εθεώρησα εθνικόν καθήκον μου ν’ αγωνιστώ δια ν’ αποκτήσει εκ νέου ο ελληνικός λαός το δικαίωμα ν’ αποφασίζει μόνος του και ελευθέρως δια την μοίραν του και τα πεπρωμένά του...».
Σήμερα ο ελληνικός λαός έχει το δικαίωμα ν’ αποφασίζει μόνος του και ελεύθερα για τη μοίρα και τα πεπρωμένα του; Ποιος μπορεί να απαντήσει θετικά; Ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας.
Ποια ελεύθερη Ελλάδα, λοιπόν; Ποια δημοκρατική Ελλάδα;
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
