Ένα νεκρό κοριτσάκι, πνιγμένο μαζί με άλλα 30 παιδιά, στη προσπάθειά τους να φύγουν από τη θύελλα και τη φλόγα του πολέμου για να σωθούν.

Ένα νεκρό κοριτσάκι, και μαζί και άλλα 30 παιδιά, στίγμα και αίμα πάνω μας, σημάδι ανεξίτηλο. Ένα νεκρό κοριτσάκι, να θυμίζει στους ηγέτες και τους ισχυρούς της γης, που διαγκωνίζονται για την εξουσία, δήθεν για το καλό της ανθρωπότητας, πού οδηγούν τον πλανήτη.

Είναι Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές.

Ουαί, σ’ αυτούς που κατέχουν τον πλούτο αυτού του πλανήτη και το κρατούν για τα δικά τους ελάχιστα παιδιά, αδιαφορώντας για το αίμα, τον πόνο, τη φτώχεια και τον θάνατο που σπέρνουν.
Ουαί, σ’ αυτούς που πουλάνε οικόπεδα στη σελήνη για δισεκατομμυριούχους, την ώρα που ο πλανήτης βιώνει ημέρες και χρόνια Μεσαίωνα.

Ουαί, σ’ αυτούς που διαλύουν χώρες και λαούς, με αποκλειστικό σκοπό και στόχο να τους πάρουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους και να τους καταστήσουν δούλους και υποτελείς.

Ουαί, στους φασίστες και τους ναζιστές που επενδύουν στο πόνο ανθρώπων που μεταναστεύουν από τα πάτρια εδάφη τους για να σωθούν από τις φλόγες των πολέμων.

Ουαί, στους δήθεν πολιτισμένους που χρησιμοποιούν κατατρεγμένους μετανάστες για να κερδίζουν τη βάρβαρη και ανασφάλιστη εργασία που τους παρέχουν.

Ουαί, σ’ αυτούς που αποκαλούν και κυρίως αντιμετωπίζουν ανθρώπινες ζωές ως σκουπίδια. Πρόκειται για επικίνδυνες ομάδες υπανθρώπων που επιδιώκουν και επενδύουν στον κοινωνικό αυτοματισμό και την τυφλή σύγκρουση.

Ουαί, σε μας ή σε όποιους από μας παρακολουθούμε με απάθεια να καταστρέφεται το μέλλον των παιδιών μας.

Ουαί, σε όσους πουλάνε και ξεπουλάνε τον πλούτο της χώρας, αλλά κυρίως τις ελπίδες και τα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο.

Ένα νεκρό κοριτσάκι στα χέρια ενός Τούρκου διασώστη, θυσία στον βωμό του πολέμου και του πλούτου, μας δίνει την απάντηση για το τι σημαίνει μετανάστευση και για τις αιτίες στις οποίες κυρίως αυτή οφείλεται.

Η χώρα έχει ζήσει με δραματικό τρόπο την ανάγκη αυτής της φυγής στα μεταπολεμικά χρόνια και σήμερα ξαναζεί την ίδια ανάγκη - φυγή για τα παιδιά της. Γιατί δεν είναι η ανάγκη για το όνειρο, το άνοιγμα των φτερών, τη γνώση, αλλά η φτώχεια και η ανέχεια, η ανεργία και η αναξιοπρέπεια που τους σπρώχνει να φύγουν από τη χώρα.

Ο κύβος έχει ριφθεί προ πολλού. Το σύστημα, για να καταφέρει να διασωθεί και να συνεχίσει το έργο του, δεν διστάζει και δεν θα διστάσει να καταστρέψει ολοκληρωτικά λαούς και κοινωνίες. Δεν θα διστάσει ακόμα να βάλει τον πλανήτη ή μεγάλα τμήματά του σε μεγάλους, δραματικούς πολέμους σαν αυτούς του παρελθόντος.

Το δίλημμα έχει ήδη τεθεί. Αυτό είναι, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Μένει σε όλους εμάς να αποφασίσουμε, να ανοίξουμε μάτια και αυτιά και κυρίως να δράσουμε.

*Ο Κωνσταντίνος Σκηνιώτης είναι ποιητής και μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών