Ένας ιδιόμορφος «τρίτος κόσμος» γεννιέται στην Ελλάδα
Την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας, 16 Οκτωβρίου, είδαν το φως της δημοσιότητας συγκλονιστικά στοιχεία!
Το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει επίσης κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μιλάμε πλέον -και επισήμως;- για την κοινωνία των 2/3! Ούτε αυτοί όμως αισθάνονται ασφαλείς, αφού το 60% δηλώνουν ότι ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί, «εφιάλτης» που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός μπορεί κανείς να «καταντήσει» από κάποιο τυχαίο γεγονός, πχ αρρώστια, απόλυση σε προχωρημένη ηλικία. Όπως αποδεικνύεται, το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους, παρά τις επανειλημμένες «πλαστικές επεμβάσεις» εξακολουθεί να φαίνεται «χλωμό» στον πολίτη, αδύναμο να του προσφέρει ασφάλεια.
Τα στοιχεία αυτά της Κάπα Research, ήρθαν να προστεθούν στις απόψεις που υιοθετούνται από όλο και περισσότερους, περί αφανισμού της μεσαίας τάξης αφ' ενός και εφ' ετέρου περί δημιουργίας γενεών, με σημαιοφόρους στην ιδιόμορφη αυτή «παρέλαση» τους σημερινούς 30ντάρηδες, που -σε αντίθεση με ό,τι ισχύει στην Ελλάδα από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- δεν περιμένουν η ζωή τους να είναι καλύτερη από αυτή των γονιών τους.
Πολλοί μάλιστα, προεξοφλούν ότι θα είναι χειρότερη, αφού η απόκτηση σπιτιού, η δημιουργία «κομποδέματος» για μια δύσκολη ώρα και πολλά ακόμη αυτονόητα για τις παλαιότερες γενιές, αποτελούν για αυτούς «όνειρα θερινής νυκτός». Το μόνο για το οποίο μπορούν να είναι «περήφανοι» είναι ότι η «γενιά των 700 ευρώ», αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης για τους σύγχρονους κοινωνιολόγους και οικονομολόγους. Όλοι αναρωτιούνται πώς τα καταφέρνουν!
Για την επίλυση της -ομολογουμένως δύσκολης- εξίσωσης δίνεται ως δεδομένο ότι ο δανεισμός των νοικοκυριών ανήλθε στα 89,3 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 37,3 δισ. αφορούν καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες. Ακόμη, αναφέρεται ότι τα τελευταία πέντε χρόνια οι αυτόχειρες, που βρίσκονται στην ηλικιακή κλίμακα 25-45 αποτελούν κάθε χρόνο το 38-40% του συνόλου των αυτοκτονιών. Η αυτοκτονία είναι παγκοσμίως η τρίτη αιτία θανάτου στις ηλικίες από 15 έως 34 χρόνων, αλλά η πλειοψηφία τους αφορά ενηλίκους, προσθέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Κυνική απαισιοδοξία και καταστροφολογία; Πιθανώς, αλλά φαίνεται να αποτελεί ελληνική «επιδημία» αυτός ο τρόπος σκέψης, αφού το 68,4% θεωρούν ότι η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών θα ανοίξει κι άλλο στο μέλλον.
Εκτός του 1/3 των απόλυτα φτωχών, αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των σχετικά φτωχών, εξηγούν οι ειδικοί. Γιατί μπορεί ένα εισόδημα άνω των 470 ευρώ να απορρίπτει κάποιον από τη «λίστα φτωχών», δε του εξασφαλίζει όμως τα απαραίτητα για την κάλυψη των -βασικών- αναγκών.
Η διεύρυνση της φτώχειας -σχετικής και απόλυτης- καταφέρει γερά χτυπήματα στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής, προειδοποιούν οι ειδικοί για κοινωνικά θέματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, συνδικάτων και επιστημονικών φορέων. Μιλούν για «τέλος εποχής», δημιουργία «ιδιόμορφου τρίτου κόσμου» και «νέας τάξης νεόπτωχων».
Ομοφώνως υποστηρίζουν ότι αν η κατάσταση δεν αλλάξει, οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες και ότι τα μέτρα της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της φτώχειας κινούνται στη λογική της «φιλανθρωπίας» και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν αποτελεσματική αντιμετώπιση. Επιδόματα εξευτελιστικά, που απλώς διαχειρίζονται την εξαθλίωση, χαρακτηρίστηκαν από κάποιους.
Τέλος, προτείνουν λύσεις που πρέπει να εφαρμοστούν προτού η κοινωνική ειρήνη αποτελέσει παρελθόν.
Το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει επίσης κάτω από τα όρια της φτώχειας. Μιλάμε πλέον -και επισήμως;- για την κοινωνία των 2/3! Ούτε αυτοί όμως αισθάνονται ασφαλείς, αφού το 60% δηλώνουν ότι ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί, «εφιάλτης» που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός μπορεί κανείς να «καταντήσει» από κάποιο τυχαίο γεγονός, πχ αρρώστια, απόλυση σε προχωρημένη ηλικία. Όπως αποδεικνύεται, το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους, παρά τις επανειλημμένες «πλαστικές επεμβάσεις» εξακολουθεί να φαίνεται «χλωμό» στον πολίτη, αδύναμο να του προσφέρει ασφάλεια.
Τα στοιχεία αυτά της Κάπα Research, ήρθαν να προστεθούν στις απόψεις που υιοθετούνται από όλο και περισσότερους, περί αφανισμού της μεσαίας τάξης αφ' ενός και εφ' ετέρου περί δημιουργίας γενεών, με σημαιοφόρους στην ιδιόμορφη αυτή «παρέλαση» τους σημερινούς 30ντάρηδες, που -σε αντίθεση με ό,τι ισχύει στην Ελλάδα από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- δεν περιμένουν η ζωή τους να είναι καλύτερη από αυτή των γονιών τους.
Πολλοί μάλιστα, προεξοφλούν ότι θα είναι χειρότερη, αφού η απόκτηση σπιτιού, η δημιουργία «κομποδέματος» για μια δύσκολη ώρα και πολλά ακόμη αυτονόητα για τις παλαιότερες γενιές, αποτελούν για αυτούς «όνειρα θερινής νυκτός». Το μόνο για το οποίο μπορούν να είναι «περήφανοι» είναι ότι η «γενιά των 700 ευρώ», αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης για τους σύγχρονους κοινωνιολόγους και οικονομολόγους. Όλοι αναρωτιούνται πώς τα καταφέρνουν!
Για την επίλυση της -ομολογουμένως δύσκολης- εξίσωσης δίνεται ως δεδομένο ότι ο δανεισμός των νοικοκυριών ανήλθε στα 89,3 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 37,3 δισ. αφορούν καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες. Ακόμη, αναφέρεται ότι τα τελευταία πέντε χρόνια οι αυτόχειρες, που βρίσκονται στην ηλικιακή κλίμακα 25-45 αποτελούν κάθε χρόνο το 38-40% του συνόλου των αυτοκτονιών. Η αυτοκτονία είναι παγκοσμίως η τρίτη αιτία θανάτου στις ηλικίες από 15 έως 34 χρόνων, αλλά η πλειοψηφία τους αφορά ενηλίκους, προσθέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Κυνική απαισιοδοξία και καταστροφολογία; Πιθανώς, αλλά φαίνεται να αποτελεί ελληνική «επιδημία» αυτός ο τρόπος σκέψης, αφού το 68,4% θεωρούν ότι η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών θα ανοίξει κι άλλο στο μέλλον.
Εκτός του 1/3 των απόλυτα φτωχών, αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των σχετικά φτωχών, εξηγούν οι ειδικοί. Γιατί μπορεί ένα εισόδημα άνω των 470 ευρώ να απορρίπτει κάποιον από τη «λίστα φτωχών», δε του εξασφαλίζει όμως τα απαραίτητα για την κάλυψη των -βασικών- αναγκών.
Η διεύρυνση της φτώχειας -σχετικής και απόλυτης- καταφέρει γερά χτυπήματα στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής, προειδοποιούν οι ειδικοί για κοινωνικά θέματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, συνδικάτων και επιστημονικών φορέων. Μιλούν για «τέλος εποχής», δημιουργία «ιδιόμορφου τρίτου κόσμου» και «νέας τάξης νεόπτωχων».
Ομοφώνως υποστηρίζουν ότι αν η κατάσταση δεν αλλάξει, οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες και ότι τα μέτρα της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της φτώχειας κινούνται στη λογική της «φιλανθρωπίας» και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν αποτελεσματική αντιμετώπιση. Επιδόματα εξευτελιστικά, που απλώς διαχειρίζονται την εξαθλίωση, χαρακτηρίστηκαν από κάποιους.
Τέλος, προτείνουν λύσεις που πρέπει να εφαρμοστούν προτού η κοινωνική ειρήνη αποτελέσει παρελθόν.
Πηγή: in