Στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα χάσματα Βορρά-Νότου και πλουσίων-φτωχών διευρύνονται και οι εθνικιστικές τάσεις δυναμώνουν όσο οι αξίες της δημοκρατίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα αμφισβητούνται στην πράξη υπό την πίεση των οικονομικών προγραμμάτων προσαρμογής. Σε αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία διεξάγεται σήμερα ένα βίαιο ταξικό ξεκαθάρισμα σε βάρος των μεσαίων στρωμάτων, δόθηκε το φετινό Νόμπελ ειρήνης με το σκεπτικό ότι παρά την σημερινή κρίση, η Ευρωπαϊκή Ένωση κατάφερε επί έξι και πλέον δεκαετίες να πορεύεται ειρηνικά και να προωθεί την συμφιλίωση, την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα...

Στην ουσία δεν βραβεύτηκε κάτι που υπάρχει ή γίνεται σήμερα, αλλά κάτι που θα πρέπει να συμβεί, ώστε να συνεχιστεί η ειρήνη στην ήπειρο. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η έκφραση «αδελφότητα εθνών» όταν στην πραγματικότητα υπάρχει μόνον προκλητική ανισότητα εθνών, με ευνοημένο τον Γερμανικό άξονα του Βορρά και αποστραγγισμένες τις οικονομίες του Νότου. Όταν γίνεται αναφορά για ανθρώπινα δικαιώματα τη στιγμή που το κοινωνικό κράτος καταλύεται και στη θέση του ενεργοποιείται κάθε λογής κρατικός και παρακρατικός ρατσισμός. Και τι ειρωνικό να αναφέρεται ότι προϋπόθεση για την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη δεκαετία του 1980 ήταν η εδραίωση της δημοκρατίας στη χώρα, όταν σήμερα αποδεικνύεται ότι προϋπόθεση για την παραμονή της είναι πλέον η καταστρατήγηση αυτής της δημοκρατίας.

Στο σημερινό Ευρωπαϊκό περιβάλλον, κάθε βραβείο για διακρατική συμφιλίωση, δημοκρατικό ήθος και ανθρώπινα δικαιώματα, μόνο σαν προτροπή και ευχή μπορεί να ερμηνευτεί. Γιατί στην πραγματικότητα, ο Γερμανικός τρόπος για τη διαχείριση της κρίσης προάγει το διακρατικό μίσος και οδηγεί στην αναμόχλευση εθνικών διχασμών και την αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας. Παρά την μεταπολεμική Γαλλογερμανική συμφιλίωση, η Γερμανική μηχανή, ανασκευασμένη, συνεχίζει να δουλεύει στο ρελαντί και με τέτοια βραβεία περισσότερο συσκοτίζεται η αλήθεια και λιγότερο προάγεται η υπόθεση της ειρήνης στην ήπειρο.

Στα χέρια της Μέρκελ, του Σόϊμπλε, του Ρέσλερ και όλων των Γερμανών ομοϊδεατών τους, ένα τέτοιο μετάλλιο για την ειρήνη, μεταφράζεται σε επιβράβευση του αδιέξοδου Γερμανικού δρόμου για την Ευρώπη, σε σύμβολο της Γερμανικής οικονομικής νίκης και κυριαρχίας. Και σαν τέτοιο μεταμορφώνεται σε έναν σύγχρονο Σιδηρούν Σταυρό…

Δ. Τρικεριώτης