Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ


Από την κοινωνία της αφθονίας, όπου το μέτρο του ανθρώπου ήταν η κλίμακα της καταναλωτικής του δαπάνης, μεταβήκαμε απότομα στην κοινωνία της σπάνεως. Από την κοινωνία του life style και της εικόνας, της γκλαμουριάς, του πιο χυδαίου τηλεοπτικού κουτσομπολιού, του νεοπλουτίστικου κιτς και της αναγνώρισης μέσω συμβόλων, όπως ένα εξοχικό ή ένα ακριβό αυτοκίνητο, περάσαμε στην κοινωνία της δυσανεξίας και της ανέχειας καθώς και της μετάβασης στη μη ορατότητα. Όλοι αυτοί που χθες είχαν «εικόνα» σήμερα είναι αόρατοι.

Γιατί, εκτός από την οικονομική χρεοκοπία, χρεοκόπησε και η κουλτούρα του καταναλωτικού καπιταλισμού. Ο νέος καπιταλισμός κομίζει στον εργασιακό βίο το τέλος της ισόβιας απασχόλησης και τη «στρατιωτική ρύθμιση»(Μπίσμαρκ) στην κοινωνική ζωή. Σύμφωνα με αυτή, οι εργαζόμενοι θα πηγαίνουν από δουλειά σε δουλειά, αλλάζοντας επαγγέλματα, οι μετανάστες θα πηγαίνουν από τόπο σε τόπο (όπου υπάρχει δουλειά), χωρίς θεσμικές οργανώσεις(ή με οργανώσεις αλλά απαξιωμένες), ενώ από τις κοινότητές τους θα ελλείπει η αλληλεγγύη και η εμπιστοσύνη και δεν θα υπάρχει καμία ενιαία αίσθηση ταυτότητας καθώς και καμία δυνατότητα βιοαφήγησης, κανένα μακροπρόθεσμο Εγώ, κανένας εαυτός, μόνο απλά εξαρτήματα, απλά στρατιωτάκια.

Αυτό το χαξλεϊκό πολιτισμικό και ανθρωπολογικό μοντέλο θέλουν να επιβάλλουν στην Ελλάδα, σε μία χώρα με εντελώς αντίρροπα πολιτιστικά χαρακτηριστικά, καθώς η κουλτούρα της ανθρώπινης αλληλεγγύης αντιτίθεται σε μία μορφή στρατιωτικής, φασιστικής αλληλεγγύης. Ήδη η στρατιωτική οργάνωση της κοινωνικής ζωής βρίσκει την πολιτική της έκφραση στα «στρατιωτάκια» της Χρυσής Αυγής, που έρχονται να καλύψουν τα κενά στους αρμούς της ελληνικής κοινωνίας με μίσος, φθόνο, ρατσισμό και απροκάλυπτη βία εναντίον όσων διαφωνούν με τις υστερικές απόψεις τους. 

Οι γραμμές της Χ. Α. θα πληθαίνουν στο βαθμό που όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, κυρίως νέοι, θα βιώνουν την αίσθηση της πλήρους ματαίωσης, την οποία θα επιχειρούν να αναπληρώσουν με μίσος και το πέρασμα στην «παραστρατιωτική» δράση. Την ίδια ώρα που οι όψιμοι αριστεροί, πρώην λαμόγια του ΠΑΣΟΚ, θα βλέπουν στο τρελαμένο βλέμμα των ματαιωμένων νέων, «λυσσασμένα σκυλιά», στέλνοντάς τους στη Χ.Α.!

 Ναι, τελικά η διαλυμένη ελληνική κοινωνία αρμολογείται με βάση το εκατέρωθεν μίσος, τη στρατιωτική οργάνωση και την παραστρατιωτική δράση δεξιών και αριστερών φασιστών. Γιατί και στην αριστερά θάλλει ο φασισμός. Γιατί τα υπερτροφικά Εγώ που τράφηκαν από την κοινωνία της δανεικής υπερκατανάλωσης δεν έχουν την υπομονή για μία νέα θεώρηση των πραγμάτων και της ζωής, καθώς ο ναρκισσισμός τους δεν μπορεί να μετριασθεί και μοιραία μετατρέπεται σε μία μηχανή φθόνου.

Κάθε κριτική, κάθε διαφωνία δεν μπορεί να γίνει σεβαστή καθώς βιώνεται ως επίθεση. Σ’ αυτό το περιβάλλον πως είναι δυνατόν να γίνει η μεγάλη μεταστροφή και να επανέλθουμε σε μορφές «αλληλεγγύης» που προτείνει η ανθρωπιά στη βάση της συμπάθειας;

Δυστυχώς, η πολιτική έκφραση της «αλληλεγγύης», σήμερα, είναι ένας μισάνθρωπος φανατισμός και φασισμός, που φωνάζει «στα όπλα»! Μόνο που οι χαμένοι απ' αυτόν τον εμφύλιο θα είναι και πάλι τα συνήθη θύματα, οι «κάτω».