Σε μια σπαρταριστή ακολουθία πολιτικής φαιδρότητας, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι «η λίστα» που του είχε παραδώσει ο κ. Διώτης, ο οποίος την είχε παραλάβει από τον κ. Παπακωνσταντίνου – τότε που ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν γνώριζε ότι υπάρχει τέτοια λίστα – δεν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σαν προϊόν υποκλοπής, διότι αυτό θα συνιστούσε ποινικό αδίκημα και θα ήταν αντισυνταγματικό. Το ίδιο πίστευε και ο κ. Διώτης και έτσι μια παράνομη λίστα με παράνομους καταθέτες, αγνοήθηκε σε τέτοιο σημείο, που ο κ. Στουρνάρας με την αφοπλιστική του άγνοια κατατρόπωσε τον δημοσιογράφο των Financial Times. Ωστόσο οι κυβερνήσεις της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας, αξιοποιώντας τις λίστες του υποκλοπέα Ερβέ Φαλτσιάνι, κατάφεραν να εισπράξουν μέχρι σήμερα πάνω από 11 δις φόρους, που προήλθαν από τη φορολόγηση των φοροφυγάδων πολιτών τους, που είχαν κρυφές καταθέσεις στην HSBC της Ελβετίας...

Ούτε παρουσίασαν επεισόδια αμνησίας τύπου «Παπακωνσταντίνου-Στουρνάρα», ούτε προέβαλλαν επιχειρήματα περί ποινικού αδικήματος τύπου «Βενιζέλου-Διώτη». Σκέφτηκαν απλά με βάση το εθνικό τους συμφέρον και έπραξαν το αυτονόητο, που στη χώρα μας το έχει καταπιεί η διαφθορά. Κάλεσαν τους παράνομους των λιστών να πληρώσουν. Και αυτοί πλήρωσαν. Εκθέτοντας για άλλη μια φορά την Ελληνική πολιτική διαπλοκή, που σαν πολίτες και μας προσβάλλει και μας διασύρει σε όλον τον κόσμο.

Πώς είναι δυνατόν να συζητούνται και να αποφασίζονται στη Βουλή μέτρα για φόρους και περικοπές πολλών δις, όταν παράλληλα δεν έχουν ήδη αξιοποιηθεί τέτοιες μεγάλες ευκαιρίες, που οι άλλες πολιτισμένες πολιτικές ηγεσίες άρπαξαν και τις εξάντλησαν προς όφελος των πολιτών τους; Με ποιο δικαίωμα; Με ποιο θράσος; Πώς είναι δυνατόν να πιστέψει και ο πιο αφελής Έλληνας ότι αυτοί οι τριτοκοσμικοί τύποι που ηγούνται σήμερα του Ελληνικού κοινοβουλίου θα μπορούσαν ποτέ να δώσουν και να εγγυηθούν Ευρωπαϊκό προσανατολισμό για τη χώρα; Η πολιτική εξυγίανση είναι μονόδρομος προτού συζητήσουμε οτιδήποτε για μέτρα, σχέδια εξόδου και προοπτική.


Δ. Τρικεριώτης