Σε προηγούμενα κείμενα μας έχουμε τονίσει ότι, μπορεί η κατάσταση στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων να είναι τραγική, αλλά δεν παύει να υπάρχει και μία κωμική πλευρά σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας.

Οι τελευταίες εξελίξεις με τη σύλληψη του δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη εξαιτίας της δημοσιοποίησης της λίστας Λαγκάρντ, έδειξαν και κάτι ακόμα: Αρκετά συχνά, το κωμικό φλερτάρει με το γελοίο και, αυτομάτως, αποκαθηλώνει το φάντασμα της δημοκρατίας, ακόμα και στα μάτια των τελευταίων πιστών του.

Λίγες μέρες πριν, όλη η χώρα μιλούσε για μία λίστα. Σε αυτή τη λίστα, υπήρχαν χιλιάδες ονόματα ελλήνων καταθετών που είχαν κάποια ποσά σε μία συγκεκριμένη ελβετική τράπεζα. Αρκετοί από αυτούς είναι σίγουρα φοροφυγάδες ολκής, ανήκουν δηλαδή στην κατηγορία ανθρώπων που, υποτίθεται, ψάχνει το ελληνικό κράτος για να τους "αναγκάσει" να πληρώσουν αυτά που πρέπει και ενισχύσει τα άδεια ταμεία του. Και κάπου εκεί ξεκίνησε το παραμύθι.

Υπουργοί που έχαναν ή ξεχνούσαν τη λίστα, ασυνεπείς γραμματείς, οικονομικοί εισαγγελείς που δεν πήραν χαμπάρι τη σπουδαιότητα της υπόθεσης, κυρίαρχα ΜΜΕ που δεν είχαν καμία ιδέα περί του θέματος και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης να νομίζει ότι το ίδιο σύστημα που δεν δίστασε δευτερόλεπτο να πετσοκόψει μισθούς-συντάξεις και να ξηλώσει τα εργατικά δικαιώματα, τα ίδια άτομα που οδήγησαν στην εξαθλίωση έναν ολόκληρο λαό και χρεοκόπησαν τη χώρα, δεν μπορούσαν να βρουν τον τρόπο για να μάθουν, αρχικά, ποιοι είναι στη λίστα και εν συνεχεία να στείλουν αυτούς που πρέπει στη δικαιοσύνη.

Ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες. Ένας δημοσιογράφος κατάφερε να βρει τη λίστα, τη δημοσίευσε και έτσι έμαθαν όλοι τα περιβόητα ονόματα. Και το παραμύθι τελείωσε απότομα. Αυτοί που, ντεμέκ, θέλανε να πάρουν τη λίστα στα χέρια τους και να την αξιοποιήσουν, αποδείχτηκε ότι θα κάνανε τα πάντα για να μην πειράξουν τους νταβατζήδες που είναι μέσα σε αυτή. Πλήρης γελοιότητα, ολοκληρωτική ξεφτίλα και ένας λαός που συνεχίζει να κοιμάται όρθιος και να πληρώνει ξενοδοχείο. Το φάντασμα της δημοκρατίας θα κάνει ότι μπορεί για να διατηρήσει τα προνόμια του.

 Με νέα μέτρα, περισσότερους μπάτσους, μεγαλύτερη καταστολή και τεράστιες ποσότητες προπαγάνδας. Το μπαλάκι έχει περάσει στην άλλη μεριά. Στη μεριά του αγωνιζόμενου λαού, που παρακολουθεί άπραγος μία κοινή συμμορία ληστών, τοκογλύφων και απατεώνων να έχει εγκατασταθεί στο σβέρκο μας και να καταστρέφει συστηματικά τις ζωές μας.

Η περίπτωση του Βαξεβάνη φανερώνει το πόσο γρήγορα κινείται το κράτος όταν θέλει να προασπίσει τα συμφέροντα του (δηλαδή να προστατέψει τους νταβατζήδες) και το πόσο εύκολα κάνει το μαλάκα όταν δεν θέλει να ξεμπροστιάσει τα πιο βασικά στηρίγματα του. Άλλη περίπτωση που βγάζει μάτια, είναι το κόψιμο μίας εκπομπής της δημόσιας τηλεόρασης, μόνο και μόνο επειδή οι παρουσιαστές ( Κώστας Αρβανίτης - Μαριλένα Κατσίμη) είπαν το αυτονόητο:

 Ότι ξεφτιλίστηκε ο επικίνδυνος Δένδιας και η ναζιστική αστυνομία του σε όλη την Ευρώπη. Ότι οι μπάτσοι έχουν ξεφύγει και κάνουν ότι τους καπνίσει. Ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία έννοια δημοκρατίας και είναι επιτακτική ανάγκη η αποφασιστοποίηση των σωμάτων ασφαλείας. Αυτά είναι τα θέματα που επείγουν και όχι οι βόλτες στο δάσος του Σαμαρά με τη Μέρκελ, οι παπαριές του Βενιζέλου και τα καραγκιοζιλίκια του Κουβέλη. Έχουν καταλάβει ότι πέφτουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι μία κλωτσιά στα μούτρα για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες. Ο αγωνιζόμενος λαός είναι στην ευχάριστη θέση να κάνει αυτό που πρέπει. Σύντομα και αποφασιστικά.

imf-fuck-off