Απολογούμαι
Απολογούμαι που σου έμαθα να σκας και να ακούς
Απολογούμαι που σου έμαθα ότι είσαι πολύ μικρός
Απολογούμαι που σου έμαθα να μην ρωτάς «γιατί» και να απαντάς σε όλα «ναι»
Απολογούμαι που σου έμαθα να κουνάς το σημαιάκι στις σχολικές γιορτές χωρίς να ξέρεις το γιατί
Απολογούμαι που σου έμαθα πώς ακριβώς να παπαγαλίζεις ποιηματάκια για την ελευθερία
Απολογούμαι που σου έμαθα την Ιστορία μισή, λειψή, παράλυτη, καρικατούρα της αλήθειας
Απολογούμαι που σου έμαθα να αναπαριστάς σε γράφημα το ποσοστό της παιδικής εργασίας και όχι να αναρωτιέσαι γιατί να υπάρχει παιδική εργασία
Απολογούμαι που σου έμαθα ότι προτιμάς να προσέχεις στο μάθημα όταν ήθελες να κοιτάξεις τη βροχή έξω από το τζάμι
Απολογούμαι που σου έμαθα να ντρέπεσαι για την παιδικότητά σου
Απολογούμαι που σου έμαθα να καταργείς τη σκέψη σου και να αποκηρύσσεις τη φαντασία σου
Απολογούμαι που σου έμαθα να αποζητάς την εύνοιά μου
Απολογούμαι που σου έμαθα να αποδέχεσαι την αντίφαση και σου απέκρυψα τη σύγκρουση
Απολογούμαι που σου έμαθα να στέκεσαι στη γραμμή χτυπώντας προσοχή τα αδύνατα ποδαράκια σου
Απολογούμαι που σου έμαθα ότι μόνο εγώ έχω δίκιο
Απολογούμαι που σου έμαθα να σκύβεις το κεφάλι όταν θέλησες να με αμφισβητήσεις
Απολογούμαι που σου έμαθα να με φοβάσαι
Απολογούμαι που σου έμαθα να σε φοβάσαι.
Δεν έχει σημασία το αν θα με συγχωρήσεις. Σημασία έχει να μην απολογηθείς εσύ ποτέ γι αυτά
pnevmantilogias
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
