Απο το Ιστολογιο του Σπυρου Τσακιρη...


Σήκωσες το γκλόπ, το γύρισες ανάποδα και το έφερες με όλη σου την δύναμη στο Ίδη ματωμένο κεφάλι του διαμαρτυρόμενου εργάτη από τα ναυπηγεία.

Τι υπερασπιζόσουν εκείνη την στιγμή; Τις μίζες του Τσοχατζόπουλου; Τις κουρτίνες της Σταμάτη; Τα υποβρύχια που έγερναν;

 Και πια δύναμη χρησιμοποίησες; Εκείνη της σωματικής διάπλασης; Μπα, μπουχέσας φαίνεσαι… Την άλλη, της εκπαίδευσης για καταστολή;

Έχεις κατέβει ποτέ στην ζώνη; Ξέρεις πως είναι να δουλεύεις πάνω στο βαπόρι με καρφί τον ήλιο όταν μετρούν οι άλλοι 42c υπό σκιά και να νικάς το σίδερο; Όχι ! Οχιά !!!

Πώς σηκώνεις τότε το γκλόπ, ανόητε πραιτοριανέ και το καταφέρεις στο κεφάλι εκείνου που θα έπρεπε να έχεις πρότυπο και εσύ και το παιδί σου.

Πως ανέχεσαι να είσαι ένα άλογο ζώο και να εκτελείς πιστά και με υπέρμετρο ζήλο, τις εντολές εκείνων που σε έχουν για όσο σε χρειάζονται και θα σε εγκαταλείψουν, πριν ακόμα απογειωθεί το ελικόπτερο… \και τότε;

Σκέφτηκες πραιτοριανέ, ποια θα είναι τότε η τύχη σου; Σκέφτηκες ποτέ σκυλί των αφεντικών σου, ποια ήταν η τύχη ισχυρότερων από εσένα, συναδέλφων σου, όταν το καθεστώς κατέρρευσε. Όπως στην Ρουμανία του Τσαουσέσκου, στην Σερβία του Μιλόσεβιτς, στην Λιβύη του Καντάφι.

Ανόητε, σε έχουν μπολιάσει με την λογική της αγέλης και έτσι δρας. Αλλιώς, ένα τίποτα στο τίποτα είσαι μόνος σου.

σπ.Τ.