Αγώνας, ιδέα, αξία, αλλά και μουσική. Ακούστε τα τραγούδια που συνδέθηκαν με το Πολυτεχνείο.

Όπως κάθε σημαντικός αγώνας, πολιτικός ή κοινωνικός, η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνοδεύτηκε από πολλά ξεχωριστά τραγούδια που άφησαν εποχή και χιλιοτραγουδήθηκαν. Πριν και μετά την 17η Νοέμβρη, κατά την διάρκεια της δικτατορίας, πολλοί σημαντικοί Έλληνες συνθέτες έγραψαν τραγούδια, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως σπουδαία έργα τέχνης. Με στίχο δυναμικό και ρυθμό που σε ξεσηκώνει, τα τραγούδια αυτά σφράγισαν μία ολόκληρη εποχή και γενιά. Και φυσικά δεν παύουν να είναι διαχρονικά, και να μας αγγίζουν ειδικά στην δύσκολη περίοδο που διανύουμε.

 Μίκης Θεοδωράκης : Ίσως ο σπουδαιότερος εκπρόσωπος της μουσικής του Πολυτεχνείου, και όχι μόνο. Βαθιά πολιτικοποιημένος, ο Μίκης Θεοδωράκης, δραστηριοποιείται έντονα εναντίον της Δικτατορίας. Συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και οργανώνει μεγάλες αντιστασιακές συναυλίες. Δεν σταματά καθόλου εκείνη την εποχή να συνθέτει και να στέλνει τα τραγούδια του στο εξωτερικό, όπου γίνονται γνωστά μέσα από την φωνή της Μελίνας Μερκούρη και της Μαρίας Φαραντούρη, κυρίως.
Αλλά ας μην πούμε άλλα, και ας αφήσουμε μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια του, να μας γυρίσουν πίσω και να μας περιγράψουν την εποχή…

Σε στίχους του Brendan Behan και του Βασίλη Ρώτα, και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, η Μαρία Φαραντούρη μας περιγράφει την ιστορία του «Γελαστού παιδιού»


Με μουσική, αλλά και ερμηνεία του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη (με την συνοδεία της Μαρίας Φαραντούρη), και στίχους Αλέκου Παναγούλη, το «Πάλης ξεκίνημα».


Σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Νότη Περγιάλη, η Μαρία Δημητριάδη ερμηνεύει «Ποιος κατεβαίνει σήμερα στον Άδη; Ποιον κουβεντιάζει η γειτονιά κι ανανταριάζει; Γιατί βουβά είναι τα βουνά κι οι κάμποι; Λεβέντης εροβόλαγε…»


Σε στίχους και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, ο Αντώνης Καλογιάννης ερμηνεύει «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς…» και το «Σφαγείο»


 Μάνος Λοΐζος: Θεωρείται επίσης ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς εκπροσώπους της εποχής και εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού. Άλλωστε ποιος δεν έχει συνδέσει την φωνή του με τα τραγούδια του Πολυτεχνείου? Συνεργάστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη, και όχι μόνο, χαρίζοντας μας μερικά από τα ομορφότερα πολιτικοποιημένα τραγούδια.

«Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία… ήταν μια λέξη μοναχά “Ελευθερία”…» ερμηνεύει ο Μάνος Λοΐζος, σε μουσική δική του, και στίχους Κωστούλας Μητροπούλου.


«Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει , είναι φασιστικό και του ΄ρχεται να κλαίει…» τραγουδά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Κωστούλας Μητροπούλου.


Φυσικά, ας μην ξεχνάμε τους μεγάλους μας ποιητές, Γιάννη Ρίτσο και Οδυσσέα Ελύτη, που έγραψαν τους στίχους για μερικά από αυτά τα τραγούδια.
Με ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ερμηνεύει «Όταν σφίγγουν το χέρι» και «Θα σημάνουν οι καμπάνες»


Σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Οδυσσέα Ελύτη, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ερμηνεύει δύο από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια της εποχής, «Ένα το χελιδόνι» και «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ»

Την φωνή του έχει συνδέσει με το Πολυτεχνείο και ο Νίκος Ξυλούρης, με δύο τραγούδια του, σήμα κατατεθέν της μουσικής του πορείας. «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί» και «Πότε θα κάνει ξαστεριά»

Και ας κλείσουμε με κάτι πιο σύγχρονο, αφού το επόμενο τραγούδι γράφτηκε το 1990. «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον», από Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, σε μουσική και στίχους του Διονύση Τσακνή.




tralala