Αυτοκάθαρση είναι το σημαντικότερο πρόβλημα μπροστά στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Αυτοκάθαρση της ελληνικής κοινωνίας, σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από την οροφή, τη πολιτική και οικονομική ηγεσία, και φτάνοντας έως το τελευταίο επίορκο δημόσιο υπάλληλο, και τον τελευταίο φοροδιαφεύγοντα έλληνα πολίτη.

Η κάθαρση, η εξάλειψη της πανδημικής διαφθοράς, είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του έθνους, και είναι κατά πολύ μεγαλύτερο και υπαρξιακά σοβαρότερο από το ερώτημα της επόμενης δόσης, των δανείων, των μισθών, των συντάξεων, και του ευρώ η της δραχμής..

Η υπόθεση της... λίστας Λαγκάρντ συνεχίζει τον δρόμο της, ο οποίος περνά, σύμφωνα με το μεταπολιτευτικό σύνταγμα, από την ελληνική Βουλή και τους πολιτικούς που γεμίζουν τις 300 θέσεις της, αυτήν την εποχή, και υπακούοντας στην νομοθεσία που φέρει το οργουελλικό όνομα, «Περί Ευθύνης Υπουργών». Μία νομοθεσία, η οποία, σε άτομα σαν και τον γράφοντα, που δεν έχουμε τις συνταγματικές γνώσεις ενός, ας πούμε, Ευάγγελου Βενιζέλου, φαίνεται, εκ πρώτης όψης, κομμένη και ραμμένη για να διαφυλάσσει στο έπακρον το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή το αδιαφιλονίκητο της πλήρης ανευθυνότητας όλων των κυβερνητικών αξιωματούχων, κάτι που και ο πολύ δημοφιλής μας «Άκης», μέσα από το κελί της προσωρινής φυλακής του, θα ευλογεί τον θεό για την ύπαρξή της.

Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο, ίσως ιστορικό στοίχημα, και δεν εννοώ την υπερψήφιση, η μη, των τελευταίων, ακόμα πιο εξουθενωτικών και καταστροφικών μέτρων λιτότητας, όπως αυτά επιβάλλονται από την Τρόικα, και όπως επιλέγονται, συμφωνούνται, και εφαρμόζονται (ή όχι), από τις εκάστοτε άμοιρες, και έως τώρα ανίκανες ελληνικές κυβερνήσεις.

Το μεγάλο στοίχημα είναι εάν μπορεί το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, να καθαρίσει τα εντόσθιά του από τυχόν σοβαρούς παραβάτες της ελληνικής πολιτικής και της ελληνικής νομοθεσίας. Η, εάν, μία ακόμα φορά, αυτή η νομοθεσία περί ευθύνης υπουργών, θα καταφέρει, να αναστήσει τον αείμνηστο και αθάνατο George Orwell, και να βοηθήσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα να παραμείνει αλώβητο από οιαδήποτε θεμιτή νομική τιμωρία.

Αυτοκάθαρση είναι το σημαντικότερο πρόβλημα μπροστά στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Αυτοκάθαρση της ελληνικής κοινωνίας, σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από την οροφή, τη πολιτική και οικονομική ηγεσία, και φτάνοντας έως το τελευταίο επίορκο δημόσιο υπάλληλο, και τον τελευταίο φοροδιαφεύγοντα έλληνα πολίτη. Η κάθαρση, η εξάλειψη της πανδημικής διαφθοράς, είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του έθνους, και είναι κατά πολύ μεγαλύτερο και υπαρξιακά σοβαρότερο από το ερώτημα της επόμενης δόσης, των δανείων, των μισθών, των συντάξεων, και του ευρώ η της δραχμής.

Και η εθνική αυτοκάθαρση μόνο από την οροφή μπορεί να ξεκινήσει, και στην οροφή υπάρχει και δεσπόζει η κορωνίδα του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου, η νομοθεσία «περί ευθύνης υπουργών», ένας τίτλος νόμου που είναι για να τον κλαίνε ακόμα και τα κατσίκια. Και η τρικομματική κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, βρίσκεται μπροστά στο σοβαρότερο της πρόβλημα, πως να επιτρέψει την δίκαια απονομή υπουργικών ευθυνών, χωρίς να χρειαστούν οι έλληνες να πάνε πάλι σε εκλογές.

Για αυτό και το ΠΑΣΟΚ τρέμει από τα θεμέλια του, διότι κανείς δεν μπορεί να συζητήσει ανοικτά τον τεράστιο ελέφαντα που υπάρχει μέσα στο κόμμα, και στην τελευταία μετενσάρκωση του κινήματος. Και αυτός, ίσως, είναι ο σοβαρότερος λόγος, για τον οποίο η ΔΗΜΑΡ άρχισε να έχει άγχος που βρίσκεται στο ίδιο πολιτικό κρεβάτι με το ΠΑΣΟΚ, και όχι η τετριμμένη δικαιολογία της φορολογίας των εγγάμων η αγάμων ελληνίδων.

Η τεράστια προσπάθεια που θα καταστεί αναγκαία μέσα στην βουλή, και μέσα στο πολιτικό σύστημα της χώρας, με την πρόσφατη παραπομπή από τον οικονομικό εισαγγελέα στο ελληνικό κοινοβούλιο της υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ, θα θέσει το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία της χώρας, μπρός στο τεράστιο, το ιστορικό ερώτημα.

Μπορεί η Ελλάδα να γιατρέψει τον εαυτό της, ή, μήπως η μόνη ορατή επιλογή, είναι να καταστεί η χώρα το πρώτο γνήσιο ευρωζωνικό προτεκτοράτο;

Διότι ο γράφων είναι απολύτως σίγουρος, ότι η Ευρωζώνη δεν πρόκειται ποτέ να μας διαολοστείλει έξω από το ευρώ, ότι και να κάνουμε. Αλλά, όπως και η ιστορία δείχνει ξεκάθαρα, δεν έχει και καμία διάθεση να μας βοηθήσει πραγματικά να ορθοποδήσουμε σαν ισότιμο μέλος του κοινού νομίσματος.

Ντ.Κουτσολούτσιος