Ποια είναι η φύση του αγώνα ενός Δημοκράτη;

Η Δημοκρατία, ως τρόπος πράξης και ζωής, υπάρχει και έχει υπόσταση πριν και πάνω από οποιοδήποτε πολίτευμα. Το πολίτευμα είναι που έχει νόημα να "προστίθεται" στην Δημοκρατία, και όχι το αντίθετο. Σήμερα και εδώ και πολλά χρόνια, βλέπουμε την επιμελή προσπάθεια να γίνει το αντίθετο στην χώρα μας και σχεδόν σε όλες τις άλλες.

Αλλά το αντίθετο, στην ουσία δεν υπάρχει, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται, δεν έχει νόημα. Γιατί δεν είναι δυνατόν το πολίτευμα να αποτελέσει πηγή της Δημοκρατίας, όταν η πηγή της, είναι προφανέστατα ο Λαός. Εφ' όσον λοιπόν αυτοί το ξέρουν αυτό, έχουν καταφύγει στην πρακτική να μας πείσουν, ότι το πολίτευμα που έχουμε είναι συνώνυμο της Δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα όμως, με αυτόν τον τρόπο, αποφεύγουν οποιαδήποτε πιθανότητα εγκατάστασης Δημοκρατικού καθεστώτος.

Η Δημοκρατία δεν ισούται με εκλογές, ή κοινοβούλιο, η τους άλλους θεσμούς που ακούμε και βλέπουμε γύρω μας. Εφ όσον δεν υπάρχει η βασική και θεμελιώδης αρχή της Δημοκρατίας που είναι η εξουσία στα χέρια του Λαού, τότε πολύ απλά δεν υφίσταται.

Ως εκ τούτου, και εξ ορισμού, την στιγμή που ο λαός επιτέλους πάρει τα πράγματα στα χέρια του, τότε θα έχουμε Δημοκρατία - στιγμιαία.

Για να γίνει αυτή διαχρονική, θα πρέπει να υπάρξουν μηχανισμοί, όχι απλά αυτοί που αποδεχόμαστε όλοι, όπως οι εκλογές, αλλά ουσιαστικοί μηχανισμοί που θα επιβάλουν το κράτος του Δήμου. Τέτοιοι είναι η δυνατότητα άμεσης ανάκλησης, για οποιονδήποτε λόγο, όταν ο λαός με κάποια πλειοψηφία του το αποφασίσει, και η κλήρωση μέρους των πολιτικών αλλά και εφαρμοστών των διάφορων αποφάσεων.

Συνεπώς, η Δημοκρατία απαιτεί ώριμο και υπεύθυνο Λαό. Ο αγώνας λοιπόν δεν είναι μόνο η αντίσταση. Είναι και σε πολύ σημαντικό βαθμό η προσπάθεια ανόρθωσης της ψυχολογίας του διπλανού μας, και της πυροδότησης της υπευθυνότητας που όλοι μας έχουμε μέσα μας αλλά κοιμάται.

Αυτός είναι ο αγώνας, για όποιον θέλει Δημοκρατία. Τα καλέσματα για ύψωση του ηθικού και η ανιδιοτελής αγάπη προς τον Λαό δεν είναι λοιπόν απλά και επιφανειακά στοιχεία ενός αγωνιστή. Αυτά, αποτελούν την ουσιαστικότερη στάση, την έμπρακτη στάση αυτή, που είναι και η μόνη που μπορεί να ενεργοποιήσει την μεγαλύτερη -ανθρώπινη- εξουσία που υπάρχει στην χώρα μας. Αυτή είναι ο ίδιος ο Λαός.

Ενωθείτε, αγαπηθείτε, βοηθήστε υλικά και ψυχολογικά ο ένας τον άλλον.
Βάλτε σωστές ιεραρχίες αξιών στην ζωή σας.
Πάρτε την ζωή και το καλό του Λαού στα χέρια σας!
Αυτά είναι η πηγή της ευημερίας και της Δημοκρατίας.

Η Συντακτική Εθνοσυνέλευση είναι η ύψιστη έκφραση αλλά και απαρχή των.
Σήμερα, ο μόνος αναίμακτος τρόπος να γίνει αυτή, είναι η Γενική Πολιτική Απεργία.

Καλή Λευτερία!

Σ. Κατσούλης

apofasismenoi