Επειδή πολύ άρχισε να παίζει τελευταία η λέξη εμφύλιος στα καθεστωτικά ΜΜΕ και στα χείλη των ανθρώπων του πολιτικού συστήματος, έχουμε να πούμε τα εξής. Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει κανείς αφελής πλέον σ’ αυτή τη χώρα για να πάει να χάσει τη ζωή του κτυπώντας άλλους Έλληνες για χάρη....
του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Δεν υπάρχει, θέλουμε να πιστεύουμε, κανείς ανόητος που θα πάει να σκοτωθεί για να διασωθούν οι πολιτικοί γόνοι και οι πολιτικές οικογένειες. Να θυσιάσει τη ζωή του για να διασωθούν τα διαπλεκόμενα κρατικοδίαιτα συμφέροντα που διέλυσαν τη χώρα και την κοινωνία.

Το έχουμε πει πολλές φορές, θα το πούμε ακόμα μία  Μετά το τέλος του απελευθερωτικού αγώνα το 1821 και μέχρι το 1967, αυτό το ίδιο και απαράλλαχτο πολιτικό σύστημα που έχουμε και σήμερα, οδήγησε κατ’ επανάληψη τη χώρα σε κρίσεις. Όμως πάντα το έβγαζαν από την κυκλοφορία και το διέσωζαν τρεις παράγοντες. 1) το παλάτι, 2) διάφορα στρατιωτικά κινήματα και δικτατορίες και 3) εσωτερικές ή εξωτερικές εθνικές καταστροφές. Μετά, το ίδιο πολιτικό σύστημα επανερχόταν «δοξασμένο» και αποκατεστημένο για να συνεχίσει το έργο του ξεκοκαλίσματος του εθνικού πλούτου. Το ίδιο συνέβη και μετά το τέλος της Απριλιανής χούντας.

Σήμερα δεν υπάρχει το παλάτι και παρά τις φιλότιμες αναπολήσεις και υπονοούμενα από κάποιους δεν υπάρχει ούτε ο φόβος στρατιωτικής ανάμιξης και καλά θα κάνει το στράτευμα να παραμείνει πιστό στην αποστολή του που είναι η φύλαξη της χώρας από εξωτερικούς εχθρούς. Τι απομένει λοιπόν στο πολιτικό σύστημα για να αποσυρθεί και να διασωθεί. Μια εθνική καταστροφή, εξωτερική ή εσωτερική. Ένας εμφύλιος σπαραγμός θα ήταν ότι ακριβώς χρειάζεται αυτή τη στιγμή το πολιτικό σύστημα για να δραπετεύσει από τη δύσκολη κατάσταση, ώστε να επανέλθει αργότερα μαζί με τα κλεμμένα πλούτη του δικαιωμένο.  

Δεν πρέπει λοιπόν να του κάνουμε αυτή τη χάρη. Θα μείνει εδώ, θα έρθει για πρώτη φορά αντιμέτωπο με την ίδια την ενωμένη και χωρίς κομματικά συμπλέγματα ελληνική κοινωνία και θα καταρρεύσει με πάταγο μπροστά της, κάτω από το βάρος των ανομημάτων του, εξαφανισμένο για πάντα στην ιστορία.

Εμείς οι πολίτες, εκείνο που έχουμε να κάνουμε στο μεταξύ, είναι να συνειδητοποιήσουμε τα αίτια της κρίσης, για τα οποία δεν συζητά καθόλου το πολιτικό σύστημα, να κάνουμε διάλογο μεταξύ μας, να αναζητήσουμε ένα άλλο κατάλληλο θεσμικό δημοκρατικό πολιτικό σύστημα, αλλάζοντας κατ’ αρχήν μόνοι μας εμείς οι Έλληνες πολίτες, την πηγή όλων των δεινών, δηλαδή το ολοκληρωτικό Σύνταγμα που νομιμοποιεί όλη την καταστροφή της χώρας και να προετοιμάσουμε την διάδοχη κατάσταση που θα δίνει σε μας τους πολίτες την πολιτική εξουσία που δυστυχώς τώρα ασκεί μια διαπλεκόμενη ολιγαρχία.

Όταν θα έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως τι θέλουμε να επιτύχουμε, όταν θα έχουμε συμφωνήσει συγκεκριμένο στόχο και όχι αυτόν που θέλουν οι κομματικοί συνδικαλιστές, τότε θα πρέπει να γίνει μια γενικευμένη ειρηνική κοινωνική εξέγερση, να βγούμε στους δρόμους και να μην επιστρέψουμε πίσω, μέχρι την πλήρη κατάρρευση αυτού του σάπιου και διεφθαρμένου συστήματος και την παράδοση στη νέα ανεξάρτητη δικαιοσύνη όλων των μετά το 1974 υπευθύνων..
Αυτό θα είναι η πραγματική απελευθέρωση και αναγέννηση της χώρας.

hassapis-peter