«Υπάρχει το γυμνό και το ξεγυμνωμένο», έλεγε ο Βρετανός ιστορικός τέχνης Κένεθ Κλαρκ. Στην πρώτη περίπτωση το μοντέλο στέκεται μπροστά στον φωτογράφο σαν να είναι ο τελευταίος αόρατος μάρτυρας. Δεν του δίνει καμιά σημασία. Στη δεύτερη περίπτωση, όμως, η πόζα και το βλέμμα αποκαλύπτουν τη συναίσθηση ότι είναι αντικείμενο πόθου, θαυμασμού, έμπνευσης.

Από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας, η ιστορία της τέχνης εμπλουτίζεται διαρκώς από παραστάσεις γυμνών –ή και ξεγυμνωμένων– σωμάτων. Οι παρακάτω ασπρόμαυρες φωτογραφίες απεικονίζουν γυναικεία σώματα στα οποία ο φωτογράφος μέσα από τις δικές του οπτικές γωνίες προβάλει το ιδεατό γυμνό κορμί και αποτυπώνει την έκφραση ενός βλέμματος ή την αμηχανία μιας κίνησης.