Αν κάποιος ψάξει στην τρίχρονη μνημονιακή πορεία της χώρας για κοινούς παρανομαστές, στο τέλος θα βρει μόνο έναν. Τον κυρίαρχο ελληνικό λαό.

Στο όνομα του Έλληνα και με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία του, μετράμε τις απώλειες που προκάλεσαν, και συνεχίζουν να προκαλούν, τρεις απανωτές κυβερνήσεις.

Τους αριθμούς τους ξέρουμε. Ανθρώπινες απώλειες, χαμένες δουλειές, κλειστά καταστήματα, εξαφανισμένα εργασιακά δικαιώματα, εκφασισμένες βίαιες κοινωνίες και τόσα πολλά ακόμη, που θα χρειαστούν δεκάδες σελίδες για να τα περιγράψουν.

Ποιος είναι, όμως, αυτός ο ελληνικός λαός που αμέτρητες ώρες σπαταλήθηκαν από ολόκληρη την ηγεσία της Ευρώπης για να σωθεί;

Στηριζόμενος στη λογική του "κυρίαρχου λαού" που τόσο αγαπούν τα αριστεροδεξιά κόμματα του κοινοβουλίου, κυρίαρχος Έλληνας είναι εκείνος που επέλεξε αυτή τη σωτηρία, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να το κάνει.

Όταν αποφάσιζε, το καλοκαίρι που μας πέρασε, να στραφεί στη λύση του ευρώ πάση θυσία. Κι όταν λέμε πάση θυσία, το εννούμε. Ακόμη κι αν αυτή η θυσία προβλέπει την ποινικοποίηση των γεννήσεων με υπερφολόγηση των οικογενειών με παιδιά.

Ακόμη κι όταν αυτή η θυσία περιλαμβάνει την εξαφάνιση φαρμάκων και συντάξεων, τα παγωμένα σπίτια χωρίς πετρέλαιο, τα ακινητοποιημένα δίχως καύσιμα μέσα μεταφοράς, τα χρεοκοπημένα ταμεία, νοσοκομεία και πανεπιστήμια.

Θυσίες οι οποίες έγιναν για τον Έλληνα, γιατί αυτός τις ενέκρινε. Γιατί τον Μάιο του 2012 κανείς δεν είχε το δικαίωμα να λέει ότι δεν γνώριζε.

Πολλοί είναι αυτοί που βρήκαν ευκαιρία να μιλήσουν για μία ακόμη φορά περί κυβερνητικής προδοσίας, με αφορμή την τελευταία απόφαση κοινοβουλευτικού αυτοεξαγνισμού μετά την απόρριψη του σχηματισμού εξεταστικής επιτροπής για το πώς η χώρα βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη σε ένα μνημόνιο, που διπλωμάτες και ηγεσία γνώριζαν εξ αρχής και με αποδείξεις πως δεν θα πετύχει τίποτα παραπάνω από μια ισοπεδωτική εξαθλίωση.

Αλλά προδοσία χωρίς συναίνεση δεν υπάρχει.

Ο κυρίαρχος και περήφανος Έλληνας είναι αυτός που ψήφισε τον κάθε Μιχάλη Ταμήλο για να διαμαρτύρεται για τις απλήρωτες επιτροπές και να υπηρετεί τα ρουσφέτια του και εμπιστεύτηκε τον κάθε Μιχάλη Χρυσοχοΐδη γιατί δεν βρήκε χρόνο να διαβάσει το μνημόνιο.

Που πίστεψε την απαγκίστρωση του Κουβέλη και την ανάπτυξη των ανασφάλιστων stage του Σαμαρά.

Που θεώρησε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμη κάτι να δώσει στη χώρα.

Που νομίζει ότι η καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων δάσους θα κάνει το χωριό του “μικρό Παρίσι”.

Που πίστεψε τους Μιχαλολιάκους όταν του λέγαν ότι αυτός είναι καθαρός σε αίμα και δέρμα και γοητεύτηκε από την τυφλή βία προσμένοντας τον μεγάλο αρχηγό να “κάνει τη βουλή λαμπόγυαλο”.

Που διαμόρφωνε για χρόνια την κριτική και πολιτική άποψη μεταξύ 8 και 9 κάθε βράδυ και περιμένει τώρα από τον Σταύρο Ψυχάρη να ξεκινήσει την επανάσταση για λογαριασμό του.

Ο Έλληνας, που ντύνεται με ναζιστική στολή, ζωγραφίζει χιτλερικά μουστάκια στις φωτογραφίες της Μέρκελ και κατηγορεί αυτήν, για τις δικές του επιλογές.

Αυτός είναι ο Έλληνας που γνώριζε τα πάντα και συνέχισε να κάνει αυτό ακριβώς που συνεχίζει να κάνει και τώρα.

Ο πατριώτης που αγαπά το έθνος και τη χώρα του και μισεί όλους τους άλλους γιατί τους θεωρεί κατώτερους.

Αυτός είναι ο Έλληνας που παίρνει τις αποφάσεις.

Αυτός είναι ο Έλληνας και αυτή είναι η Ελλάδα του.

Εγώ με αυτούς δεν θέλω να έχω καμία σχέση.

polyfimos