Όταν ένα κράτος που διαθέτει δύναμη και πανίσχυρα οικονομικά γρανάζια σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, μπορεί να παραβιάζει ανενόχλητο κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου και να τιμωρεί ένα ολόκληρο λαό δημιουργώντας το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο πλανήτη, ποιος μας εγγυάται πως οι επόμενοι δεν θα είμαστε εμείς?

Τη στιγμή που ένας μπορεί να καταπατήσει κάθε δίκαιο και να περιφρονήσει επιδεικτικά σε οποιαδήποτε έστω και τυπική έννοια ανθρωπισμού, ποιος μας εγγυάται πως δεν νοιώσουν και οι δκοί μας κατακτητές-καταπατητές της γης μας πως νομιμοποιούνται να κάνουν τα ίδια και χειρότερα? Ποιος εγγυάται σε όλους εμάς πως όσα συμβαίνουν στα κράτη που έχουν γίνει πειραματόζωα επιβολής βαρβαρότητας , όπως στη Παλαιστίνη, (για να μην αναφέρω δεκάδες γωνιές του πλανήτη που υποβάλλονται σε εξίσου στυγνά πειράματα εξόντωσης) δεν θα φτάσουν στη δική μας πόρτα, με μερικές παραλλαγές προσαρμοσμένες στις ανάγκες των δικών μας περιοχών?

Ποιος μας λέει πως αυτού του είδους η παραβίαση κάθε δικαιώματος, η εξόντωση πληθυσμών, για λόγους καθαρά οικονομικού , πολιτικού ή στρατιωτικού συμφέροντος δεν είναι ήδη εδώ? Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι κάτι που δεν χωράει κανένας λογικός νους, Είναι μια φρίκη χωρίς τέλος για ένα λαό που πλέον στερείται ακόμα και το τρεχούμενο νερό. Που στοιβάζει τα νεκρά παιδιά του στους διαδρόμους νοσοκομείων που δεν έχουν τίποτα άλλο να δώσουν οι εναπομείναντες γιατροί, στις μαυροφορεμένες μανάδες παρά λίγη συμπόνοια....

Όταν λοιπόν μια ομάδα ισχυρών μπορεί να δρα έτσι αυθαίρετα, για οποιασδήποτε μορφής κέρδος, καταπατώντας το δίκαιο κάτω από τις καλογυαλισμένες στρατιωτικές της μπότες, κανείς δεν μπορεί να είναι ασφαλής στην εποχή όπου το παιχνίδι δύναμη-επιβολή-κέρδος έχει καταντήσει μια καθαρή κτηνωδία. Κανείς μας δεν μοιάζει να ξεφεύγει από το κίνδυνο να μετατραπεί σε ένα εξαθλιωμένο αποκλεισμένο πίσω από κάποια συρματοπλέγματα, κάτοικο που του έχουν κλέψει τη πατρίδα του.

Γιατί αύριο να μην είναι μια Γάζα η Ελλάδα, η όλος ο ευρωπαϊκός νότος? Γιατί αύριο να μην είναι μια Γάζα διάφορες ζώνες στις ίδιες της ΗΠΑ, πολιτείες οι οποίες είναι υποβαθμισμένες και άχρηστες στα παιχνίδια των αγορών? Μήπως υπάρχουν ήδη Γάζες στην Αφρική, στην Ασία? Μήπως υπάρχουν Γάζες στη Κίνα?

Και δεν το εννοώ καθόλου μεταφορικά. Περιοχές στο πλανήτη που οι ντόπιοι πληθυσμοί είναι ανίσχυροι και άοπλοι μπροστά σε τελευταίου τύπου στρατιωτικές μηχανές υπαλλήλους πανίσχυρων λόμπι. Ατέλειωτες ζώνες αποκλεισμού και εξόντωσης πληθυσμών. Ανθρώπων που είναι άχρηστοι στα μάτια όσων έχουν απολέσει πλέον την ικανότητα να σκέφτονται ανθρώπινα. Εκείνων που έχουν απολέσει κάθε έννοια λογικής και φιλοδοξούν να μολύνουν όλο το πλανήτη με το απόλυτο τίποτα της άθλιας ύπαρξής τους.

Σε μια από τις ταινίες ζόμπι, το LAND OF THE DEAD του Ρομέρο, μια ελίτ είχε συγκεντρώσει όλα τα αγαθά, κάθε λιχουδιά, κάθε υλικό που ικανοποιούσε τα βίτσια της, κάθε της ανάγκη, σε πολυτελή συγκροτήματα τα οποία ήταν αποκλεισμένα και φρουρούμενα από επίλεκτα στρατιωτικά σώματα, από όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό της γης που απότελόταν από εξαθλιωμένους ζωντανούς και εξαθλιωμένα ζόμπι που έτρωγαν ο ένας τον άλλον...

Τότε απλά, όταν είχα δει αυτή τη ταινία, νόμιζα πως ήταν φαντασίας-τρόμου. Δεν είχα καταλάβει πως έβλεπα απλά ένα ντοκιμαντέρ!

Ίσως να σας φαίνεται πολύ μακριά από εμάς η Γάζα...

Ίσως γιατί οι περισσότεροι δεν έχουμε καταλάβει πως η πολυδιαφημισμένη νέα εποχή, που έρχεται σαν τυφώνας, παρασέρνοντας στο πέρασμά της ότι οι λαοί αγωνίστηκαν να κατακτήσουν, δίνοντας τεράστιο φόρο αίματος στη διάρκεια της ιστορίας τους, στα μάτια εκείνων που κρατούν τα ηνία και νοιώθουν πανίσχυροι σαν θεοί, Γάζα είμαστε όλοι....

Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια και σκέψεις. Είναι στην ουσία μια μικρή περίληψη ενός κειμένου που βρίσκεται στο παρακάτω σύνδεσμο

http://www.truthdig.com/report/page2/elites_will_make_gazans_of_us_all_20121119/

και που στην ουσία είναι ένα κείμενο από τα εκατοντάδες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και προσπαθούν να χτυπήσουν ένα καμπανάκι συναγερμού στους ανθρώπους, που ακόμα δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πως όλα όσα έχουμε ζήσει δεν θα μοιάζουν σε τίποτα με αυτά που έρχονται. Να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως ο κόσμος όπως λέει κι ο συγγραφέας σπάει στα δυο. Κι από τη μια μεριά θα είναι ελάχιστοι, κι από την άλλη εκατομμύρια που θα μοιραζόμαστε την ίδια μοίρα και θα προσπαθούμε να κερδίσουμε μια στάλα παράταση ζωής...

Κι όπως αναφέρει σε ένα σημείο που το συγκρατώ γιατί ίσως πιο σύντομα από ότι φανταζόμαστε μπορεί να είναι πραγματικότητα,

«Η θηριωδία του ταξικού πολέμου που θα ξεσπάσει στην ανθρωπότητα, θα κάνει να μοιάζουν τα όσα οραματίστηκε ο Μαρξ σαν παιχνιδάκι....»