του Δημήτρη Τσουκαλά


Άρθρα που αναφέρουν για την Χρυσή Αυγή, πλημμυρίζουν την τέταρτη εξουσία, αυτή των ΜΜΕ.

Σταματήστε το όσο είναι νωρίς.

Νέοι αρθογράφοι. Σε εσάς απευθύνομαι. Κινδυνεύει η σημερινή πραγματικότητα, μην τεντώνεται το σχοινί που ισορροπεί το κράτος μας. Αναρωτιέστε ενδεχομένως γιατί να μην γίνεται αναφορά σε ένα ζήτημα που τόσο μας φλέγει τον τελευταίο καιρό; Όλοι πρέπει να μάθουν για τα εκτρώματα των φασιστών και το μαυρισμένο ιστορικό της Χ.Α που προσπαθεί να αποκρύψει μέσω της παραπληροφόρησης.

Το έχουμε ξανακούσει το παραμύθι της υπόκρυψης της πραγματικότητας και το μόνο που μένει, είναι να γράψουμε γι’ αυτό. Όμως εδώ έρχεται η Τρίτη διάσταση.

Είναι γεγονός πως όταν μιλάμε για ένα θέμα και το κάνουμε ντόρο, αυτό τροφοδοτείται μέσω των ΜΜΕ, αποκτάει αναγνώριση και αυξάνει τους ακροατές. Γίνεται αντικείμενο συζήτησης και από το πουθενά γεννιέται η ανάγκη αναζήτησης πληροφοριών.

Υπάρχουν στοιχεία που εμπεριέχονται στην πολιτική γραμμή των φασιστικών κειμένων που εν μέρη φαίνονται ορθά, όμως δεν είναι. Παρόλο αυτά, αυτό επιθυμεί ο φασισμός. Να μας κάνει πλύση εγκεφάλου και μερικές φορές το πετυχαίνει.

Όταν δεν μιλάμε για κάτι, τότε χάνει την αξία του και όταν κάτι χάνει την αξία του τότε χάνει το νόημα ύπαρξης του. Σε αυτό το σημείο πρέπει λοιπόν να φτάσουμε, να σταματήσουμε να γράφουμε για την Χ.Α και μέσω της απαξίωσης θα επέλθει ο σκοπός που βασίζεται στην απλή λογική. Η εξαφάνιση της Χ.Α από την πολιτική σκηνή.

Το Σύνδρομο της Βαϊμάρης γράφουν ορισμένοι αρθογράφοι πως υφίσταται στην χώρα μας. Έχουν δίκαιο ξέρετε, γιατί δίνουμε νόημα ύπαρξης στην Χ.Α.

Η Βαϊμάρη ήταν η δημοκρατία που έπεσε μέσω των συνεχών προστριβών των διαφόρων κομμάτων της Γερμανίας μετά της συνθήκης των Βερσαλλιών. Ήταν η δημοκρατία που είχε πληγεί από τις οικονομικές βόμβες των κυρώσεων και των μετα-επιπτώσεων της συνθήκης που προανέφερα. Ήταν η δημοκρατία που ανέβασε και κατέβασε στην εξουσία κόμματα προτού οδηγηθεί (μέσω της συνεχής αναφοράς και συζήτησης) στην ανάδειξη του εθνικοσοσιαλισμού. Του χείριστου εργαλείου που απέκτησε νομιμοποίηση εντός του κράτους και αποτέλεσε παραγωγό απώτερων καταστροφικών σεναρίων του Β’ΠΠ. Όλο αυτό γιατί ουσιαστικά δόθηκε αξία στον λόγο ενός παρανοϊκού ανθρώπου που μιλούσε για ‘όχι και τόσο’ ακραίες πράξεις στους τότε Γερμανούς ή μάλλον έτσι φαινόταν.

Όμως δεν θέλουμε να δούμε τα ίδια γεγονότα, ούτε να γίνουμε τα θύματα της προπαγάνδας. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και το μόνο που δεν θέλουμε είναι να δώσουμε νόημα ύπαρξης στην ‘βιομηχανία’ της ακροδεξιάς.

Γι’ αυτό μην δίνεται αξία σε ότι δεν αξίζει και απλά αφήστε να πεθάνει μια ιδέα που προσπαθεί να ριζώσει στον κόσμο μας σήμερα. Και αν νομίζεται ότι μια ιδέα δεν μπορεί να πεθάνει, τότε αναπολήστε το τέλος του Β’ΠΠ εκεί που ο φασισμός εξαλείφθηκε και υπογράφηκε η συνθήκη ειρήνης μεταξύ των κρατών. Αυτό έφερε και το τέλος της Ναζιστικής μάστιγας. Δια πυρός και σιδήρου, δια αναφορικής εναντίωσης ή δια ολοκληρωτικής απαξίωσης;