του Στέλιου Συρμόγλου


Μια πατρίδα που προδίδει τις γενιές και κάνει τα όνειρα κουρνιαχτά, την αγαπάς όπως την κακή μάνα, αλλά μόνιμα πληγωμένος και διασπασμένος. Και ποιός νοιάζεται στο τέλος-τέλος για τη δική μου ή για τη δική σου διάσπαση, όταν ο καθένας έχει το δικό του σαράκι; Μήπως αυτό το “σαράκι” κατάντησε να είναι η μικρή μας και αναπόδραστη ευτυχία; Ας μη φανεί παράξενο. Γιατί πώς αλλιώς να ερμηνευτεί η θεληματική μας προσαρμογή στο ρυθμό της προδοσίας, που πάντα εμφανίζεται φταισιδωμένη με νέο πρόσωπο;



 Άντε και προδόθηκε η γενιά του ’40, του ’50, του ’60. Οι άλλες γενιές του ’70, του ’80, του ’90, γιατί νιώθουν προδομένες και από ποιόν; Υπάρχει κάθε φορά ένας κάποιος που μας προδίδει, κατά το “λαέ μου ευκολόπιστε και πάντα προδομένε”.

Μήπως τελικά κατασκευάζουμε οι ίδιοι τα πλαίσια, τους ρυθμούς και…ζητείται λυτρωτής που θα μας προδώσει; Μήπως πασχίζουμε να μετουσιώσουμε την εντύπωση από το αδρό γεγονός, για να τη στριμώξουμε μέσα στα ασφυκτικά σύνορα της φαντασίας μας; Εξάλλου, αν εξαιρέσουμε ορισμένα πρόσωπα της χούντας, ποιούς άλλους το έθνος κατηγόρησε και ενήγαγε για προδοσία; Εδώ,η προδοσία δε στέκεται στη στενή έννοια των εδαφικών υποθέσεων ή κρατικών μυστικών, αλλά στην ευρύτερη έννοια της καταλήστευσης των ονείρων, των προσδοκιών και της ισοπέδωσης της ψυχοσύνθεσης και της νόησης ενός λαού.

Τείνω να πιστέψω τελικά πώς ο λαός μας έχασε το αίσθημα της ζωής: τον ενθουσιασμό, το θρίαμβο, τη δημιουργία, την ανάσα του νέου που φτιάχνεται με το μυαλό, με τα χέρια και την καρδιά. Συνηθίσαμε στην επίπεδο ζωή. Στο πρόβλημα χωρίς προβληματισμό και να απολαμβάνουμε τη μίζερη κατάστασή μας, όπως οι αρρωστομανείς την αρρώστια τους…

Ευτυχώς που κάνουν λάθη ολέθρια οι πολιτικοί, για να σιγουρευόμαστε για τα άλλοθί μας. Πόσοι μελετάνε τους καιρούς; πόσοι δουλεύουν με την έννοια του δημιουργικού μόχθου; Πόσοι αγανακτούν με τον εαυτό τους; Τα βάζουν μόνο με τους άλλους. Οι 9.999 στους 10.000 αγκάλιασαν τη μιζέρια του πνεύματός τους και αποχαυνωμένοι περιμένουν τα πάντα και το τίποτα. Είναι φανερό το πως βολεύτηκε αυτός ο λαός στη ανούσια ζωή του και εξέθρεψε τους “ψευδοσωτήρες”, τους πραγματικά άπιστους και προδότες του!..

Σε κατοχικές περιόδους είχαμε το όνειρο της “λευτεριάς”. Τώρα πια, δεν έχουμε όνειρα. Φοβάμαι πως δε μας τα σκότωσαν. Θα είχαμε λόγους να πολεμάμε. Απλώς τα ξεφορτωθήκαμε για να ξενοιάσουμε και απ’ αυτά!.. Και επιλέξαμε για χρόνια να εκτρέφουμε στους κόλπους της πατρίδας μας τους προδότες της πολιτικής και τους “βιαστές” της αξιοπρέπειάς μας και της υερηφάνειάς μας, οι πολλοί από εμάς βυθισμένοι στο σαδομαζοχισμό του τίποτα να κρατάμε ουρά στις ταβέρνες με τα κοψίδια ή στα διάφορα μπουζουκομάγαζα με τα πακιστανοτουρκικής αισθητικής ακούσματα!..Ανάμεσα στην κουτσοπόρεψη και καλοπόρεψη ξοδεύαμε τις μέρες μας,χωρίς σκοπό. Ο ένας αρπαζόταν από τα όνειρα του διπλανού. Ο ένας νεκρός πάνω στον άλλο νεκρό. Γλώσσα, πατρίδα, ιδανικά, στόχοι, έγιναν κουρέλια στον άνεμο. Και επειδή ανεμίζουν, φροντίσαμε να τα λέμε και σύμβολα. Αυτή ήταν και είναι η μεγάλη αιχμαλωσία μας. Φρόντιζαν και οι τράπεζες με την πολιτική ενθάρρυνση να μας κρατούν “πανηγυριώτες” και “φιλοθεάμονες” , λυμαίνοντας οι μιζαδόροι επιχειρηματίες και οι μιζαποδέκτες πολιτικοί τον κρατικό κορβανά.

Και φτάσαμε στο σήμερα. Στην αυριανή κατεπείγουσα ψήφιση του επονείδιστου πολυνομοσχεδίου για τα μέτρα. Και στη ψήφιση του επαχθούς για τους δοκιμαζόμενους ήδη πολίτες προυπολογισμού την ερχόμενη Κυριακή στη Βουλή. Όλα καλά! Με τους Έλληνες να σκέφτονται όλο και λιγότερο, να βρίζουν όλο και περισσότερο, αλλά να αντιμετωπίζουν παθητικά το μέλλον τους, η ασκούμενη πολιτική εκμεταλλεύεται άριστα την αδυναμία του Έλληνα με τη ραγιάδικη νοοτροπία, αυξομειώνοντας τις τάσεις και τις εντάσεις. Τους φόβους και την ανασφάλεια του, πετυχαίνοντας για την ίδια το καλύτερο δυνατο αποτέλεσμα. Δηλαδή να ασχολείται η πολιτική όχι με τον πολίτη, αλλά με το συγκυριακό συμφέρον, εν ονόματι της “σωτηρίας” του πολίτη!

Κι αυτό, οδήγησε κατά περιόδους στον άκρατο κομματισμό, στην ξεθωριασμένη ιδεολογία, στην πολιτική μωρία, με κατακλείδα τα σκάνδαλα και την εθνική δυσπραγία. Σήμερα, ωστόσο, οδηγεί στην προδοσία των ιδανικών μας, της αξιοπρέπειας μας, της πατρίδας μας, ακόμα και της πίστης μας στο όνειρο για ένα καλύτερο αύριο! Και γίνεται με απύθμενο θράσος και ανενδοίαστα. Και μάλιστα σε τούτα τα χρόνια της γνώσης και της σκέψης, όλα να κινούνται στο επίπεδο των συμπλεόντων συμφερόντων.

Αύριο ψηφίζονται τα μέτρα στη Βουλή. Από ποιούς άραγε; Από τους εκπροσώπους του λαού; Με δεδομένες τις φιλελεύθερες ιδέες και απόψεις μου, δεν διατηρώ καμία αμφιβολία ότι τα μέτρα ψηφίζονται αύριο από τους εκπροσώπους της οικονομικής ελίτ του τόπου με την επίμονη παρότρυνση των δανειστών μας, που έχουν ευεξήγητο ενδιαφέρον να εξασφαλίσουν τα χρήματά τους και το συμπεφωνημένο κέρδος τους. Η πολιτική και οικονομική ελίτ έβλεπε πάντα το κράτος- δηλαδή τους φόρους και τις συνταξιοδοτικές εισφορές των πολιτων- ως ένα ανεξάντλητο πορτοφόλι που θα χρηματοδοτούσε εσαεί τον παρασιτισμό της. Τώρα ξεπουλάει το κράτος και συμπιέζει τις ζωές των Ελλήνων, για να παρατείνει την επιβίωσή της…Αυτή είναι η οδυνηρή και εξόφθαλμη αλήθεια, την οποία με πάθος και σθένος υπηρετεί ο αδιαμφισβήτητος ψευδομανής Ταρταρίνος και πολιτικά χαμερπής, αλλά και ταυτόχρονα λιπόψυχος Αντώνης Σαμαράς, έχοντας την εμπειρία και του αβέλτερου και “επίορκου” προκατόχου του στην πρωθυπουργία, ο οποίος θα ψηφίσει την Τετάρτη δια …επιστολικής ψήφου, γιατί θα βρίσκεται στο Τορόντο για διαλέξεις…Η παχυδερμία στην απόλυτη έκφρασή της!..

Τα μέτρα ψηφίζονται αύριο όχι για τη “σωτηρία” του λαού, αλλά για την εξασφάλιση των δανειστών, της “επιμήκυνσης” στην εξουσία των κυβερνώντων, αλλά και για το “βόλεμα” της αντιπολίτευσης μέχρι να αποκτήσει την εμπειρία στην…εξαπάτηση του λαού. Αύριο ψηφίζουν όλοι αυτοί που παραμέρισαν προ πολλού τον ηθικο νόμο και συνθηκολόγησαν με τη συνείδησή τους, ολιθαίνοντες σε βαυκαλήματα και αφειδείς υποσχέσεις με “μούτρα σιδερωμένα” από την κυνική τους αναίδεια. Και οι άλλοι, που έχουν χάσει την αυτεπίγνωσή τους και το αίσθημα της πραγματικότητας.

Και στο επίμονο ερώτημα “τι πρέπει να γίνει;..”, προέχει η συνειδητοποίηση της κατάστασής μας.Όταν για χρόνια εθιστήκαμε να μας “σερβίρουν” κατά το μενού των αναγκών τους και με αμνήμονες μνήμες και αλλοιώσεις, γίναμε κυκλοθυμικοί, πολιορκημένοι και παραδομένοι στην Κίρκη της εκάστοτε εξουσίας, νομίζοντας ότι συλλογιζόμαστε και συμμετέχουμε στα δρώμενα, ως μακάριοι αναζητητές του ανέφικτου οδηγηθήκαμε στην πολιτική και οικονομική μας άβυσσο…

Όταν συνειδητοποιήσουμε την κατάστασή μας και δεχόμαστε τις αλληλεπιδράσεις και τις διαπιδύσεις, αλλά όχι τις εκβιασμένες μίξεις της πολιτικής, θα μπούμε κάτω από τη φλούδα των φαινομένων και θα αντιληφθούμε τις πολλαπλές συναρτήσεις του γίγνεσθαι.Έτσι θα αποκτήσουμε μια ώριμη εποπτεία και καθολική θεώρηση των πραγμάτων και θα μετατραπούμε σε “επαναστάτες”
για την επιδίωξη κάποιου βάθους και κάποιου ορίζοντος, απ’ όπου ανασύρονται ή προβάλλονται αλήθειες. Με την ανατροπή καθαρίζεται η κόπρος του Αυγεία. Η ανατροπή ωστόσο χρειάζεται αυτεπίγνωση,βούληση και αξιολογικά κριτήρια για την επιλογή των ανθρώπων που θα μας οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση…

Το χρονοδιάγραμμα εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς…Μέχρι σήμερα έχουμε αποδείξει με τις επιλογές μας ότι διαθέτουμε διαβατήριο και εισιτήριο πολλαπλών διαδρομών πρός τον πολιτικό μαζοχισμό με εκμαυλισμένες συνειδήσεις!

freepen