του Γιάννη Μακριδάκη


Ο καπιταλισμός όσο βαίνει προς το αδιέξοδο τόσο καπηλεύεται αξίες και έννοιες που δεν του ανήκουν ισοπεδώνοντας τα πάντα και κατεβάζοντας έτσι το επίπεδο του ανθρώπου και του πολιτισμού.

Στα τόσα χρόνια σπατάλης φυσικών πόρων δίχως καμία πρόνοια για τον πλανήτη, οι αντικαπιταλιστές (ας τους ονομάσουμε έτσι για ευκολία όλους όσους είχαν κριτική στάση και αντιστέκονταν) προέτασαν τις ΑΠΕ. Τώρα, ήρθε ο καπιταλισμός και τις καπηλεύτηκε, τις έκανε Βιομηχανίες ΑΠΕ κάνοντας ταυτόχρονα εχθρούς τους όσους μέχρι πρότινος τις υποστήριζαν

Στα τόσα χρόνια της ελαφρότητας του βίου, της ανταγωνιστικότητας των ατόμων, του ατομικισμού, του φιλοτομαρισμού και της ιδιώτευσης, οι αντικαπιταλιστές προέτασαν την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, την συμπαράσταση. Ήρθε τώρα ο καπιταλισμός να καπηλευτεί κι αυτές τις αξίες, να ορίσει ως αλληλεγγύη την τοκογλυφία, ως βοήθεια τον δανεισμό με στόχο την υφαρπαγή της ζωής, ως συμπαράσταση την καταπίεση και την εξαθλίωση, τα προαπαιτούμενα.

Στα τόσα χρόνια της ευτέλειας της Ζωής, οι αντικαπιταλιστές έβρισκαν απάγκιο στη φύση, στον ασκητισμό, στην καλλιέργεια της γης, στην συντροφιά των ζωντανών, στην φροντίδα ενός μικρού παραδείσου. Σήμερα έρχεται ο καπιταλισμός και καπηλεύεται σπόρους, νερά, τοπία, βουνά, κάμπους, δάση, ορυκτά, ό,τι έδινε ζωή και πόρους στον άνθρωπο που ήταν έξω από το σύστημα.

Αλλά δεν μπόρεσε ακόμη να τον ξεκάτσει από τη γη του, να τον κάνει εχθρό της, όπως δεν μπόρεσε ακόμη να επηρεάσει όσους έχουν το μυαλό καθαρό και ξέρουν τι σημαίνουν οι έννοιες και οι αξίες. Όσους δεν δίνουν σημασία στα στερνά του καμώματα αλλά μόνο γελούν με την κατάντια των σύγχρονων ατόμων που ορίζουν τα πάντα όπως τους συμφέρει, αφού μονάχα με το συμφέρον τους έμαθαν τόσα χρόνια να λειτουργούν κι όχι με την ψυχή τους. Όσους κάθονται ακόμα στα καπηλειά της αντίστασης και θα δώσουν τη μάχη μέχρι τέλους. Για να μην τους αλλάξει το σύστημα, όπως έλεγε κι ο Χρόνης