"Σίσυφος Λαός"
Στο σχολείο άλλαξαν πολλά πράγματα, υπήρχε μια διάχυτη ατμόσφαιρα απαγόρευσης της χαράς και της ελευθερίας, το πουλί στα βιβλία, τα τραγούδια που ήταν κατευθυνόμενα, το ντύσιμο, τα βλέμματα, οι κινήσεις των ανθρώπων, η απαγόρευση των συναθροίσεων, οι άγνωστοι στις γωνιές των δρόμων που παρατηρούσαν τα πάντα (οι χαφιέδες), ο περιπτεράς που δίπλωνε τη «Μακεδονία» για να την πάω στον πατέρα μου, τα χαμηλόφωνα σχόλια και συζητήσεις των γονιών μου χαράσσονταν όλα στη μνήμη μου κι αν όχι ως γεγονότα, σίγουρα ως «αίσθηση». Τίποτα δεν ήταν ίδιο ακόμα κι αν οι ζωές μας φαινόταν φυσιολογικές.
Στο Πολυτεχνείο πάλι, τη μέρα που τα τανκς μπήκαν μέσα, ήμουν Αθήνα διερχόμενη από Ιταλία προς Θεσσαλονίκη. Η πτήση ακυρώθηκε και βρεθήκαμε ξαφνικά μέσα στο πλήθος και στο χαλασμό. Δεν είχα πρωτοστατήσει, δεν μπορώ να απαιτήσω να δρέψω δάφνες ως ήρωας του Πολυτεχνείου, ήμουν μικρότερη, αλλά συνειδητοποιημένη και αντικαθεστωτική.
Θυμάμαι, και πώς να ξεχάσω, την αγριότητα του καθεστώτος, το στρατό ξαμολημένο στους δρόμους και το αλλόφρων πλήθος που σπαρασσόταν για την ελευθερία από του λοχαγούς. Το φόβο, την ανδρεία, τα νιάτα, την απελπισία, τον πανικό, την τόλμη και την ελπίδα που πλημμύριζε τις ψυχές σαν κύμα ασυγκράτητο, την αποφασιστικότητα για την αλλαγή. Και κυρίως αυτό που είπα. Την ελπίδα ότι ο κόσμος μας μπορούσε να αλλάξει, να γίνει καλύτερος, δικαιότερος, πιο σωστός, πιο ανθρώπινος, καινούριος.
Σήμερα, η καταστολή κυκλοφορεί
πάλι στους δρόμους ντυμένη τα καλά της και ζωσμένη τα όπλα της. Ίσως τα όπλα της
να μην είναι τανκς αλλά νόμοι και εκφοβισμός όπως πάντα. Ο φόβος κυκλοφορεί κι αυτός
στους δρόμους ντυμένος όλα τα εξαρτήματα του κι απειλεί και πετυχαίνει να
ακινητοποιεί τους ανθρώπους στα σπίτια τους όπου ανήμποροι παρακολουθούν με
σφιγμένη ψυχή να αλλάζει η ζωή τους και να καταλύεται το σύμπαν τους.
Δεν ξέρω ειλικρινά τι θα ακολουθήσει. Αν είναι να έρθει μια Άνοιξη ξανά και ένα καλοκαίρι, τα αιτήματα θα είναι τα ίδια: ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αλλά μπροστά μας έχουμε τον χειμώνα ακόμα. Που προμηνύεται μακρύς. Κι αναρωτιέσαι: Ποια είναι η κατάρα αυτού του λαού που κάθε τόσο και πολύ σύντομα, η μοίρα του κάνει κύκλους, η πέτρα ξανακυλάει και ως «λαός Σίσυφος» όπως είχε πει ο ηγέτης της αριστεράς Ηλίας Ηλιού, ξανακαλείται να αρχίσει να την σπρώχνει πάλι στους ώμους προς τον ανήφορο;
Δεν ξέρω ειλικρινά τι θα ακολουθήσει. Αν είναι να έρθει μια Άνοιξη ξανά και ένα καλοκαίρι, τα αιτήματα θα είναι τα ίδια: ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αλλά μπροστά μας έχουμε τον χειμώνα ακόμα. Που προμηνύεται μακρύς. Κι αναρωτιέσαι: Ποια είναι η κατάρα αυτού του λαού που κάθε τόσο και πολύ σύντομα, η μοίρα του κάνει κύκλους, η πέτρα ξανακυλάει και ως «λαός Σίσυφος» όπως είχε πει ο ηγέτης της αριστεράς Ηλίας Ηλιού, ξανακαλείται να αρχίσει να την σπρώχνει πάλι στους ώμους προς τον ανήφορο;
center24
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
