Συνέχεια ακούω γύρω μου καταγγελίες. Καταγγελία της βίας “απ’ όπου κι αν προέρχεται“, καταγγελίες δηλώσεων, καταγγελία της “λαθρομετανάστευσης”, καταγγελία από συνήθεια αλλά όχι με κάποιο σκεπτικό ουσίας. Η χρεωκοπία της χώρας συνέβη χωρίς κανένας να πάει φυλακή, αλλά αντιθέτως με την καταγγελία να είναι η σημαία ενός συστήματος που δεν αποδίδει δικαιοσύνη.

Η μεγαλύτερη καταγγελία όμως, έχει γίνει απέναντι στην ανθρωπιά. Απέναντι στην λογική και τις κοινωνικές ευαισθησίες. Χθες πνίγονται ανοιχτά της Μυτιλήνης 20 μετανάστες, στην απελπισμένη προσπάθειά τους να αναζητήσουν καλύτερη ζωή. Τα ΜΜΕ τους αντιμετωπίζουν ως “λαθρομετανάστες”, κανείς δεν βγάζει έστω μια ανακοίνωση. Σύμφωνοι, το μεταναστευτικό είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα και γι’ αυτό πρέπει να σχεδιαστούν πολιτικές για την σωστή διαχείρισή του, με επίκεντρο τον άνθρωπο. Και τον μετανάστη και τον γηγενή. Γιατί πολλοί κατηγορούνται ότι “αγαπάνε πιο πολύ τους μετανάστες” και τους γυρίζει μπούμερανγκ, από την στιγμή που δεν κάνουν προτάσεις, αλλά αφήνουν στην φασιστική ρητορική να εισχωρήσει κυρίως στα σπίτια των μικροαστών. Η Αριστερά δηλαδή, οφείλει να πείσει πως οι μόνες πρακτικές επίλυσης δεν είναι τα στρατόπεδα και οι φράκτες. Και όχι να καταγγέλει κι αυτή με την σειρά της άκοπα την ρατσιστική βία, χωρίς να περάσει από την θεωρία στο πεζοδρόμιο.

Είναι αστείο πάντως κάποιος να καταδικάζει την βία, από την στιγμή που την αποδέχεται στο λεκτικό, ιδεολογικό, κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο. Η μεγαλύτερη υποκρισία είναι να καταδικάζεις την βία μόνο όταν την έχεις υποστεί. Γι’ αυτό κάνε τουμπεκί αν δεν έχεις σκοπό ν’ αλλάξεις την σκέψη σου και την δράση σου. Ειδικά αν προ λίγο μηνών ψήφισες με το σκεπτικό να μην βγούμε από το ευρώ και να μείνουμε στις αγορές (sic). Ενώ τώρα έχεις εξαθλιωμένους με νόμισμα το ευρώ, πραγματικά μεγάλη διαφορά!

Μεγαλύτερη καθημερινή βία είναι η ανεργία, οι αυτοκτονίες, η άδεια κατσαρόλα. Κι αυτοί που καταδικάζουν γενικά κι αόριστα, μπορεί να μην έχουν γίνει ακόμη θύματα αυτών των μορφών βίας, οπότε σιωπούν. Είναι σκλάβοι, αλλά τουλάχιστον δεν πεινάνε, δεν αυτοκτόνησαν ή αν είναι πιο τυχεροί, έχουν και καμιά δουλειά.

Περιμένω “υπεύθυνες” και “ψύχραιμες” τοποθετήσεις, με μια αύρα θετικής ενέργειας βεβαίως-βεβαίως, καθώς γιορτές έρχονται, οπότε δεν χωράει η μιζέρια της ανεργίας και της φτώχειας, άνοιξαν και τα μαγαζιά 2 Κυριακές, εμπρός για κατανάλωση! Και κρύψτε κι αυτούς τους θρασείς άστεγους, που χαλάνε την αισθητική σας. Αυτή είναι η σοβαρότερη βία. Εκείνη που απαιτεί να προσαρμοστείς με το έτσι θέλω σε προτεραιότητες που θέτουν οι αριθμοί και η καννικότητα ότι “όλα λειτουργούν ομαλά“. Για ποιους δεν ξέρω…

strange journal