Είναι γνωστοί ως οι «κουκουλοφόροι» της Τρόικας . Σημερινοί υπουργοί, υφυπουργοί και σύμβουλοι, εκδότες , καναλάρχες και μεγαλοδημοσιογράφοι του κατεστημένου της Μεταπολίτευσης , επιχειρηματικοί όμιλοι και τα θεσμικά όργανα εκπροσώπησης τους. Πίστεψαν όλοι αυτοί από το 2010 και μετά, όταν επιβλήθηκαν τα Μνημόνια , ότι θα κατόρθωναν να πετάξουν στον Καιάδα τους άλλους . Μισθωτούς, συνταξιούχους, μικρομεσαίους, τους ανταγωνιστές τους, ακόμη και τους πολιτικούς που μέχρι πριν λίγα χρόνια εξυπηρετούσαν όλες τις προτεραιότητες των ομίλων τους.

Σήμερα η παράσταση τελειώνει. Η ομερτά σπάει. Κατά ένα περίεργο τρόπο η τρόικα δεν ακολουθεί τους κανόνες του 'ελληνικού παιγνίου», όπου οι πολλοί πληρώνουν τους λίγους και οι «κοτζαμπάσηδες» του συστήματος βγαίνουν πάντα νικητές και τα «παίρνουν όλα». Δεν δικαιώνεται ούτε η παλιά παραδοχή ότι για να μπει στην Ελλάδα ξένος επιχειρηματικός όμιλος θα πρέπει να πληρώσει πολύ ακριβό αντίτιμο στα διόδια της διαπλοκής.

Τα πάντα καταρρέουν στην Ελλάδα, ακόμη και τα ρετιρέ. Αλλεπάλληλες οι προσφυγές περιώνυμων ομίλων στο άρθρο 99, σε τεντωμένο σχοινί οι ισορροπίες μεταξύ πολιτικής διακυβέρνησης , δικαστικής διερεύνησης σκανδάλων , φοροδιαφυγής, επιχειρηματικών προτεραιοτήτων. Το κρίσιμο : Ο κύκλος του χρήματος εξαιτίας της ύφεσης και της παραχώρησης της διακυβέρνησης της χώρας στην τρόικα έχει μειωθεί σε απαγορευτικό επίπεδο.

Η προσδοκία παρέμενε για το ελληνικό κατεστημένο στις τράπεζες. Όμως η επιτροπεία από ξένους, οι χειρισμοί Στουρνάρα που ανάμεσα στην Ελληνική διαπλοκή και την Ευρωπαϊκή υπερδομή προτίμησε την δεύτερη, η επιρροή που ασκεί το Βερολίνο, σχεδόν απόλυτη , στη λήψη των αποφάσεων για την Ελλάδα , «κλείνουν» και αυτό το παράθυρο. Οι τράπεζες ακόμη και αν ανακεφαλαιοποιηθούν πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις, εκδοτικές και μη της διαπλοκής. Άρα η «μπάνκα» της μεταπολίτευσης τινάζεται ουσιαστικά και οριστικά στον αέρα.

Οι πολιτικοί και τα κόμματα από την άλλη που αποτέλεσαν τον δικομματισμό είναι ήδη σε κατάσταση «χρεοκοπίας εν λειτουργία» και οι όποιες δυνάμεις και αν αναδειχθούν , τόσο στην Αριστερά , στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, είτε στη Δεξιά μέσα από τον αναθεωρητισμό της ευρωπροσύλωσης, με επιστροφή στην εθνική αντίληψη για την προοπτική της χώρας, είναι βέβαιο ότι δεν θα σεβασθούν την παλιά , ξεθωριασμένη πλέον «ελληνική μαφία» , με τους υπερήλικους και καθόλου αξιοσέβαστους νονούς της.

Τι θα γίνει μέσα στους επόμενους μήνες; Μπορεί οτιδήποτε. Κοινωνικές εντάσεις, αλλεπάλληλες χρεοκοπίες, νέα τρομοκρατία και δολοφονίες πρωταγωνιστών στο έγκλημα των Μνημονίων και της διαπλοκής , απώλεια μέρους της εθνικής επικράτειας.

Ας μην αγνοούμε κάτι σημαντικό. Η μεταπολίτευση ξεκίνησε τη δεκαετία του '70, με την απώλεια ενός μεγάλου μέρους της Κύπρου ( Αττίλας 2) και την δολοφονία του Σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα Ρίτσαρντ Γουέλς. Επιβεβαιώθηκε στο τέλος της δεκαετίας του '80, με την δίκη Κοσκωτά, την παραπομπή και αθώωση του Α. Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο, με συγκυβερνήσεις Δεξιάς- Αριστεράς και Οικουμενικές και τελικά παραχώρηση της απόλυτης εξουσίας των μίντια σε μια δράκα εκδοτών του κατεστημένου, με διασφαλισμένη την «κλειστή αγορά» στην επιρροή της κοινής γνώμης.

Εκσυγχρονίσθηκε και αποδέχθηκε την Γερμανική της ταυτότητα στα μέσα της δεκαετίας του '90 με την εκλογή Σημίτη, την αναδιοργάνωση των τραπεζών , την κυριαρχία των κατασκευαστών και συγκεκριμένων κρατικών προμηθευτών , κλείνοντας στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με την αρπαγή περιουσιών μέσα από τη «φούσκα» του χρηματιστηρίου, το πλιάτσικο των Ολυμπιακών Αγώνων , των «μεγάλων έργων» σε όλη την Ελλάδα και φυσικά την ιστορικού μεγέθους «αγορά του αιώνα» όπλων και εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Περισσότερο γκάγκστερ παρά μαφία, η ελληνική διαπλοκή και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι διαχρονικά στο Μαξίμου, δεν σεβάσθηκαν καθόλου την προοπτική επιβίωσης της Ελλάδας και των Ελλήνων. Κάθε μέρα έμοιαζε σαν να είναι για αυτούς η τελευταία μέρα στο πλιάτσικο και την απληστία. Τα «μαύρα ταμεία» της Siemens και η συνολική και οριζόντια διαφθορά του συστήματος Διοίκησης της χώρας, μέχρι την βάση της κοινωνίας και τα χρόνια της απόλυτης ( έσχατης) ευτέλειας, επί διακυβέρνησης Καραμανλή, πριν την επιβολή των Μνημονίων, ολοκλήρωσαν την καταστροφή.

Τώρα πλέον που παίρνουν φωτιά τα «ρετιρέ», δεν θα βρεθεί κανείς ούτε στην Ελλάδα, ούτε στο εξωτερικό να λυπηθεί για τους πρωταγωνιστές αυτού του χάους , που αφήνει πίσω της η μεταπολίτευση. Το «μεγάλο πλιάτσικο» θα το χρεωθούν εξ'ολοκλήρου.

Το χειρότερο η Ελλάδα κινδυνεύει πολύ σοβαρά να έχει και άλλη εθνική απώλεια μετά την Κύπρο και τα Ίμια και στην περίπτωση αυτή η τιμωρία των πρωταιτίων για την σημερινή πραγματικότητα θα είναι ακόμη πιο σκληρή. Η μεταπολίτευση θα κλείσει έτσι όπως άνοιξε . Με ένα μεγάλο Ειδικό Δικαστήριο. Και τα ισόβια θα είναι και πάλι ισόβια ( στην καλύτερη περίπτωση) ...